Bad Sister I/II

1.49

To dzisiaj. Dzisiaj dostanę odpowiedź na pytanie, które siedzi we mnie od kiedy dowiedziałam się, że mogę mieć raka. Czy jestem zdrowa? Jeśli mam nowotwór to nie wiem co zrobię.

Chłopacy nie opuszczali mnie na krok. Byłam im bardzo wdzięczna. Zaufałam im na nowo i mogę ich nazwać przyjaciółmi. Takimi prawdziwymi. Już nie są ludźmi, którzy znęcali się nade mną. Stali się częścią mojego życia, które może się niedługo skończyć.

Właśnie wszyscy znajdujemy się w sali i czekamy, aż przyjdzie lekarz. Czuję się jakbym siedziała na szpilkach, a z nerwów rozbolał mnie brzuch. Już zaczęłam nawet chodzić po całej sali w kółko. W pewnej chwili do sali wszedł doktor. Sądząc po jego wyrazie twarzy nie jest dobrze. Kurwa...

- Niestety nie mam dobrych wieści. - powiedział z powagą na twarzy. - Wyniki testów potwierdzone. Przykro mi.

- O japierdole. - powiedziałam cicho i kucnęłam zalewając się łzami. Ja nie mogę być chora. Jak to teraz będzie?

Poczułam jak ktoś mnie przytula. Nie patrzyłam kto tylko wtuliłam się jeszcze bardziej, w tą osobę.

- Jeżeli to polepszy sytuację to mogę powiedzieć, że rak nie rozwinął się i jest jeszcze uleczalny. - usłyszałam głos lekarza.

Później zostaliśmy już sami. Chłopaki próbowali mnie uspokoić, ale zamiast to robić płakałam jeszcze mocniej. Nie mogę uwierzyć, że za kilka dni lub miesięcy moje życie może się skończyć.