Küçüklüğümden bu yana öğretmen olma hayaliyle yanıp tutuşuyordum. Mezuniyet, KPSS derken en sonunda atanmıştım. Mardin'de bir ortaokulun rehber öğretmeniydim artık. Okutulamayan, küçücük yaşta evlenmek zorunda kalacak kızların sesi olmaya gidiyordum...
Final haftamın ilki bitti. Haftaya son finallerim var.
Bu hafta da bölüm hazır. Umarım beğenirsiniz.
Bölümü bir kez inceleyebildim. Hatam olduysa affola...
Keyifli okumalar...
BÖLÜME GEÇMEDEN ÖNCE TEŞEKKÜR ETMEK İSTEDİĞİM BİRİSİ VAR.
BİZİM ARTIK YENİ BİR KAPAĞIMIZ VARRR.
mrsedalya canım Eda'm çok teşekkür ederim. İlk kapağımız da onun sihirli ellerinden çıkmıştı. Sonra daha da büyümeye başladık. Umarım bu kapağımız da uğur getirir ve daha da büyürüz. Beni böyle destekleyenler olunca çok mutlu oluyorum. İyi ki varsın... İyi ki varsınız...
❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6 Nisan...
Reyyan'dan
Yaklaşık bir hafta geçmişti. İlk geldiğimiz gün davul zurnayla kapının önünde karşılanmıştık. Tam yanımızda biri silahı çıkartıp havaya ateş edecekken Miran pek de sakin olmayan bir dille uyarmıştı. Biz ne kadar oğlumuzu böyle bir ortamdan korumak istesek de çevremiz buna izin vermiyordu.
FLASHBACK
"Lililililiğğğ!" Ağrım bir yana bu kadar gürültü Baran'ı huzursuz etmişti. "Hemen içeri gireceğiz kurban olduğum zaten konağın içinde kimse yok." Mecburen başımı aşağı yukarı sallamıştım. Miran arabadan inip ilk benim kapımı açtı. Koluna girdiğimde arka kapıyı açıp annemin yanında pusetle yatan Baran'ı aldı.
Konağın önündeki kalabalık o kadar fazlaydı ki. Davul zurna, zılgıtlar birbirine geçmişti. Ağam hoş gelmişsiniz. Allah analı babalı büyütsün ağam cümleleri sürekli tekrar ediliyordu. Sokakta halay çeken gençler vardı. Yanımızda bulunan biri elini belindeki silaha atınca Miran kolumdan beni incitmeden çıkıp elini tuttu. "O silahı belinden çıkardığını görürsem beynini kendi silahınla dağıtırım."
"Ağam?" Sesindeki öfke beni bile korkutmuştu. "SUS!" Gür sesiyle davul zurnalar sustu. Halka döndü. "Hiç kimse silahına davranmayacak! Hiç kimse bir tane bile kurşun sıkmayacak! Oğlum silah sesleri ile değil davul zurnalarla, dualarla baba ocağına girecek! Tek bir yanlışınızda cezanızı çekersiniz!" Yine koluma girip kapının eşiğinden bizi sokmuştu. "Teşekkür ederim Miran."
