பாகம் 11
வர்ஷினியின் காதலை நிமல் ஏற்றுக்கொண்டு விட்டான் என்பது ராஜாவுக்கு ஆச்சரியமாயிருந்தது. அது குறித்து அவன் சந்தோஷமடைந்தான் என்றாலும், உண்மையை நினைத்து பயந்தான். அதைப் பற்றி நிமிலிடம் பேசி தெளிவடைய விரும்பினான். நிமல் அவனை நோக்கி வருவதைப் பார்த்தான்.
"நான் உன்கிட்ட பேசணும்" என்றான் ராஜா"
"நானும் உன்கிட்ட பேசணும்" என்றான் நிமல்.
"நான் கேள்விப்பட்டது உண்மையா?" என்றான் ராஜா.
"நீ என்ன கேள்விபட்ட?"
"வர்ஷினிகிட்ட அவளுடைய காதலை ஏத்துக்குறதா சொல்லிட்டியாமே?"
அவன் என்ன பேச விரும்புகிறான் என்பது புரிந்தது நிமலுக்கு. ஏனென்றால், அவனுக்கு மட்டும் தானே அவனுடைய வாழ்க்கையில் நடந்தது என்ன என்று தெரியும்.
"என்னால அவளை மறக்க முடியல. நான் எவ்வளவு முயற்சி பண்ணியும், என்னால அவளை பத்தி நினைக்காம இருக்கவே முடியல. அவள மறக்கணும்ங்கிற எண்ணமே என்னை உயிரோடு கொல்லுது. நான் பைத்தியமாயிடுவேன் போல இருந்துது..."
"அதனால...?" என்றான் அமைதியாக ராஜா.
"அவ இல்லாம என்னால இருக்க முடியும்னு தோணல. ஒவ்வொரு நொடியும் நான் அவ மேல வச்சிருக்கிற காதல் அதிகமாயிகிட்டே தான் போகுது. அவ கூட இருக்கும் போது நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன். நான் முடியாதுன்னு சொன்னப்போ அவ எவ்வளவு உடைஞ்சி போனான்னு நான் கண்கூடா பார்த்தேன்"
அப்படி என்றால், நீ அவள் மீது கொண்டிருப்பது பரிதாபம் தானா? என்று ராஜா கேட்க நினைக்க, அவன் சொல்ல வருவதை உணர்ந்து அவனை கையமர்த்தினான் நிமல்.
"நான் அவ மேல வச்சிருக்கிறது வெறும் பரிதாபம் இல்ல. நான் அவளைப் பார்த்த முதல் நாளில் இருந்தே எங்க ரெண்டு பேருக்கும் இடையில ஏதோ ஒரு பிணைப்பு இருக்கிற மாதிரி ஒரு உணர்வு ஏற்பட்டது. எனக்கு அவ வேணும். என்னால அவ இல்லாம இருக்க முடியாது"
