பாகம் 34
ரிஷிக்காக தான் பார்க்கிங் லாட்டுக்கு வர்ஷினி வந்தாள். ஆனால், அவள் தேடியதோ நிமலை. தனக்கு பின்னால் யாரோ நிற்பதை உணர்ந்து திரும்பினாள் வர்ஷினி. அங்கு நிமல் நின்றுக் கொண்டிருந்தான். அவள் ஏதும் கூறுவதற்கு முன், அவள் கையை பற்றி, கார்த்திக் அணிவித்த மோதிரத்தை பார்த்தான் நிமல். அவன் முகம், கோபத்தை உமிழ்ந்தது. அவள் விரலிலிருந்து அந்த மோதிரத்தை உருவி எடுத்து, வீசி எறிந்தான். பறந்து சென்ற மோதிரத்தை பதட்டத்துடன் பார்த்தாள் வர்ஷினி.
"கார்ல உட்காரு" என்றான். அப்பொழுது அவன் முகம் கல்லை போல் இருந்தது.
"என்ன...?"
"கார்ல உட்காருன்னு சொன்னேன்"
"கார்லயா...? இங்க என்ன நடக்குதுன்னு உங்களுக்கு தெரியுமா?"
"என்ன நடந்ததுன்னு தான் நான் பார்த்தேனே... இப்போ நீ என் கூட வர..."
"விளையாடாதீங்க, நிமல்..."
"நான் விளையாடல..." என்றான் அவள் பேச்சை துண்டித்து.
"ரிஷி..." என்று அவள் ஆரம்பிக்க,
"நான் சொல்றத கேட்டா, அவன் சேஃபா இருப்பான்..."
"நீங்க என்ன சொல்றீங்க?"
"அவன் என்கிட்ட தான் இருக்கான். நீ என்னோட வந்தா, அவன் பத்திரமா உங்க அப்பா அம்மாகிட்ட போவான்"
"எனக்கு சீட்டு அனுப்புனது..."
"நான் தான்"
அவளால் அந்த அதிர்ச்சியை தாங்க முடியவில்லை. ரிஷியை காப்பாற்ற, நிமல் உதவுவான் என்று எண்ணியிருந்தாள் அவள். நிமல் இங்கு இருக்கிறான் என்று தெரிந்தவுடன் அவள் நிம்மதி அடைந்தாள். ரிஷிக்கு எதுவும் நடக்க அவன் விடமாட்டான் என்று எண்ணினாள். ஆனால், இங்கு எல்லாம் தலைகீழாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது. நிமல் தான் ரிஷியை பிடித்து வைத்திருக்கிறான் என்பதை அவளால் நம்பவே முடியவில்லை.
"நீங்க என்ன செய்றீங்கன்னு தெரிஞ்சு தான் செய்றீங்களா?"
"என்ன செய்றேன்னு எனக்கு எப்படி தெரியாம இருக்கும்? எல்லாத்தையும் திட்டம் போட்டது நான் தானே..."
