Hercai

34

Miran, Reyyan’ı elinden tutmuş, arabaya doğru götürmeye başlamıştı. Karısının canını yaktığının şu anda farkında değildi. Hırsla Reyyan’ı arabaya bindirdi. Gözü dönmüştü, elleri titremeye başlamıştı sinirden. Yola çıktıklarında siniri arabayı kullanışını da yansımış, arabayı hızlı kullanmaya başlamıştı.
R:Miran korkuyorum biraz yavaşla.
M:Sen nasıl yaparsın bunu?
Reyyan gözlerini yumdu. Ne yani duymuş muydu Serkan hocaya söylediğini? Kocamı seviyorum demişti, hatta haykırmıştı. Ama farkına vardığı andan itibaren içinde tutmak istemiyordu. Birisine haykırmak istiyordu ve sinirle bu söylemesi gereken en son kişi olmuştu. İlk kocasına söylemek isterdi..Ama..Ama olmazdı..Miran böyle bir evlilik istemiyordu. O bağlılık istemiyordu. O kendisini istemiyordu hayatında. Kendisine itiraf ettiğiyle rahata ererken, Miran’ın beyazlaşan parmaklarıyla kocasının siniri tekrar aklına geldi. Kocamı seviyorum dediğini duymuştu kesin. O yüzden sinirlenmiş, bu kadar kızmıştı. Korkarak konuşmaya çalıştı tekrar.
R:N-Ne yaptım ben?
M:Nasıl izin verdin senin elini tutmasına?
Derin bir nefes alırken, Miran’ın söylediğiyle sinirleri tepesine çıkmıştı.
R:Miran sen sinirlisin ne dediğini bilmiyorsun. Ben izin falan vermedim. Serkan hocanın da izin istediğini hatırlamıyorum.
Miran sesini öyle bir yükseltti ki Reyyan’dan duyduğu sözle, Reyyan yerinden sıçradı. Muhtemelen arabanın dışından da duyulan bir sesti.
M:O adama hoca deyip durma. O herif hiçbir şeyi hak etmiyor. Bir daha o adamı görmeyeceksin.
R:Görmek zorundayım. Sen de biliyorsun. O benim öğretmenim, aynı zamanda hocam. Ya senin bu yaptığından sonra okul hayatım bundan etkilenirse ne olacak? Sana kızıp, benim mezun olmamı engellerse, benim hayatımı elimden alırsa ne olacak? Sen aklına eseni, o anki sinirle yaptın? Neden beni düşünmedin? Ya benim doktorluğuma engel olursa? O zaman ne olacak?
M:Hiçbir şey yapamaz.
R:Sen mi söylüyorsun bunu?
M:Evet ben söylüyorum. Kocan olarak söylüyorum..O adamın değil sana dokunması, bakmasına bile tahammül edemem ben. Ben sana dokunamıyorsam, hiç kimse dokunamaz..Hele ki o herif asla..
R:Sen..Sen delirmişsin..Benim üzerimde hakkın y..
M:Senin üzerinde her türlü hakkım var. Sen benimsin..Benim karımsın..Ama şu anda seninle konuşamam küçük hanım. Sakin bir yere geçip bu konuyu gözlerine bakarak tartışmak istiyorum.
Reyyan bakışlarını pencereden dışarıya çevirdi. Şehirden yavaşça uzaklaşıyorlardı. Şimdi otobana çıkmışlar, hızlarını biraz daha arttırmışlardı. İçinden adamla yapacağı tartışmanın ayrıntılarını düşünüyordu. Ona söyleyeceği sözleri kafasında toparlamalıydı. Çeşmeye vardıklarını fark edemedi. Düşündükleri Miran’ın ani freniyle dağıldı zihninden.
Farkına varamadığı bir hızla, çok büyük bir otelin önünde durdular. Arabadan inerken, yaptıkları tartışma zihninden silinmiş merakla kocasına bakmaya başlamıştı. Neler planlıyordu bu adam?
R:Mi-Miran neden geldik buraya? Ne işimiz var?
Reyyan’ın gözlerine bir an bakıp, gözlerini tekrar otele çevirdi Miran. Karısına cevabı, kolundan tutup sertçe yürütmek oldu.
M:Yürü..
Sesinde öyle bir ton vardı ki, Reyyan bir an kendisini öldüreceğini düşündü. Hala sinirliydi. Otelde hızla bir oda ayarladı Miran. Asık suratını hiç bozmadan asansöre yönlendirdi karısını. Reyyan kaçacakmış ve kendisi müsaade etmeyecekmiş gibi sıkıca sarıldı belinden. Reyyan kocasının sakinleşmesi için, sessiz kalmayı tercih etti. Onlara odayı göstermek için gelen görevli, odayı kısaca tanıtıp çıkışa yöneldi. Miran bir kağıt para çıkartıp, görevliye uzattı.
M:Güzelmiş. Teşekkür ederiz.
Reyyan, Miran’ın ses tonuyla kaşlarını çattı tekrar. Tamam toplum içinde zaten sert bir adam oluyordu ama sesi hiç bu kadar donuk çıkmıyordu. Miran odaya döndüğünde, Reyyan odanın ortasında durmuş, etrafına bakıyordu. Odayı incelemeye başladı istemsizce. Salonunun hemen ötesinde ki kapıdan, geniş yatak odasının birazı görünüyordu. Kocaman yatağı görünce istemsizce yutkundu Reyyan. Bakışlarını kocasına çevirdi. Bir etrafına bakıyor, bir kocasına bakıyordu anlamak için ama hiçbir anlam veremiyordu bu olanlara. Neden gelmişlerdi ki buraya?
R:Miran neden buraya geldik?
M:Gece burada kalacağız.
Reyyan şaşkınca baktı Miran’a.
R:Na-nasıl burada kalacağız? A-ama yanımıza bir şey almadık. Geceliğim..
Miran’ın bakışlarını görünce istemsizce sözlerini yuttu. Gözlerinden ateş çıkıyordu sanki. Miran sakin ama sinirli sesiyle homurdandı.
M:Gerekmeyecek zaten.
Karısının yanına doğru iki adım attı. Şimdi tam karşı karşıya duruyorlardı. Çatık kaşlarıyla karısına bakıyordu. Bakışlarında ki kararlılıkla korkmasına mani olamadı Reyyan.
R:Miran…Beni korkutuyorsun..Bak sinirlisin ama ne olursun sinirini benden çıkartma. Benden ne istiyorsun sen?
Miran gözlerini kırpmadan kararlı bir tonda konuştu. Sadece tek kelime çıktı dudaklarından.
M:SOYUN..

Umarım beğenirsiniz 🙏 yeni bölümde görüşmek üzere 🧡 kendinize iyi bakın 🤩