Hercai

42

Sabah Reyyan içinde bir heyecanla uyandı. Bugün salıydı. Miran’ın verdiği süre dolmuştu artık. Miran’ın düşüncelerinde herhangi bir farklılık yoktu. İkna edememişti onu. Madem olacakları göze almıştı, bedelini ödemeye razıydı. Reyyan da sözünü tutacaktı.
Saate baktığında gördüğüyle gözleri kocaman olmuştu. Ne kadar çok uyumuşum diye düşündü. Öğleni çoktan geçmişti. Miran’ın gelmesine üç, dört saat vardı. Hemen hazırlanmaya başlasa anca yetişirdi. Tamam belki çok gönüllü değildi ama yine de temiz olmak istiyordu. Hızla mutfağa gidip kahvaltısını yaptı. Akşam için birkaç çeşit yemek yaptı. Saate baktığında kocasının gelmesine bir buçuk saat kaldığını gördü. Hızla banyoya girdi. Bir saat sonra üzerini giymiş, son hazırlıkları kontrol etmeye başlamıştı. Miran’ın gelmesine on beş dakika kala sofrayı kurmaya başladı. Kalbi ritmini değiştirmişti. İçinde anlam veremediği bir heyecan vardı. Sevişmeyi istemiyordu, peki neydi kalbinin böyle atmasının sebebi?
Sofrayı kurmasının üzerinden yarım saat geçmişti ama hala Mirandan ses yoktu. Nerede kalmıştı ki bu adam? Eline telefonu aldı, isminin üzerine geldi. Tam arayacaktı ki, vazgeçti. Eğer şimdi ararsa hevesli gibi duracaktı. En iyisi beklemekti. Saate gözlerini dikip, beklemeye başladı. Ama geçen dakikalar evin sessizliğinden bir şey eksiltmiyordu. Pencerenin yanına geldi. Dışarıyı izlerken birden şimşeğin çakmasıyla yerinde sıçradı. Ellerini kulaklarının üzerine kapatıp, gözlerini sıkıca yumdu. Miran’ın gelmesini artık daha çok istiyordu.
Saat gece yarısına yaklaşmıştı. Soğumuş yemekleri çoktan mutfağa götürmüştü. Dış kapının sesini duyunca, ellerini hızla saçına götürüp, düzeltti. Heyecandan eli ayağı birbirine dolanmıştı. Miran sessizce yanına geldi. Gözlerini kocasının gözlerine sabitledi. Miran boş bakıyordu. o arzu dolu bakışları artık yoktu. Titreyen sesiyle konuşmaya başladı Reyyan.
R:Hoş geldin.
M:Hoşbuldum.
R:Geç kaldın.
M:Evet. Öyle oldu şirkette işler uzadı biraz.
R:Anladım.. Aç mısın?
M:Yok değilim. Yatacağım hemen. Yarın önemli bir toplantım var.
Reyyan kaşlarını çattı. Şoka girmişti. Ne yani gidiyor muydu? Ya sevişmleri.. Ne yani sevişmeyecekler miydi? Bir haftadır kendisini bunun için hazırlıyordu. Vaz mı geçmişti?
R:Ya-yatacak mısın?
M:Evet. Çok yoruldum. İyi geceler.
Miran’ın arkasını dönüp gitmeye başlamasıyla iyice şaşkına döndü.
R:Miran..
Miran yavaşça döndü karısına.
M:Efendim.
R:Ş-şey diyecektim. Bu-bugün Salı.
M:Biliyorum.
R:Be-ben h-hazırım.
Miran ufak bir tebessüm kondurdu yüzüne.
M:Korkma..Seni dinlemeye karar verdim…Reyyan ben bugün çok düşündüm. Sen haklısın. Sana zorla bunu yapmaya hakkım yok. Bunu hiçbir insanın, hiçbir insana yapmaya hakkı yok. Bu vücut senin, ben üzerinde hak sahibi gibi hüküm veremem.. Birde en başta konuştuklarımız var. Sana onca söylediğim söze rağmen, ben hep ezdim geçtim o sözleri. Hep seni zorladım. Biliyorum anlaşmamıza en başından beri sadık kalmak istedin. Sen sadık kalmak için mücadele verdikçe, ben daha çok üzerine geldim. En sonda ne insanlığa, ne de adımlığa sığmayan bir şey yaptım. Seni zorladım..Ama zorla güzellik olmayacağını ancak bugün anladım. Beni affedebilir misin bilmiyorum. Ben olsam affetmezdim. Sana karşı yaptığım hayvanlığın affı yok biliyorum. Ama yine de bil istiyorum. Ben çok pişman oldum. İster inan, ister kandırmaya çalışıyor de, fark etmez. Ben çok pişman oldum…Ve ayrıca..Be-ben bir karar aldım.
Reyyan kaşlarını çattı merakla.
R:N-ne kararı? Miran neler oluyor?
M:B-ben seni özgür bırakmaya karar verdim Reyyan. Sana vadettiğim maaşı da, tazminatı da, nafakayı da vereceğim. Helali hoş olsun. Belki yaptığım caniliğin milyonda bir bile olsa telafisi olur. Sen hepsini sonuna kadar hak ediyorsun..Ama en çok özgürlüğü hak ediyorsun..Ben artık seni mecbur bıraktığım hiçbir şeyi yapmayacağım. Yarın istersen boşanmak için işlemleri başlatırım.
R:Mirann.
Kısılan sesiyle, dudaklarının arasından firar etti kocasının ismi.
M:Sanırım bende kendi yoluma bakacağım. Şansımı başka kadınlar da denerim. Belki seni görmeyince zamanla alışırım bilmiyorum.
R:Ba-başka kadın mı? A-ama neden? Hazırım dedim ya..
M:Hayır sen hazır değilsin. Şimdi kendini bana vermeye hazırsın ama pişman olacaksın. Ben senin gözlerinde o pişmanlığı hep göreceğim. Masumiyetini aldığımda, bana kendi isteğinle sarılmanı istiyorum. Mecbur kaldığın için değil. İstediğin oldu güzel karım. Seni zorlamayacağım.
Miran düşünceli haliyle odasına giderken, Reyyan dolmuş gözleriyle kocasının arkasından bakakaldı. Ne olmuştu ki şimdi? Sabah dakikaları sayıyordu, şimdi neden vazgeçmişti?  Bir de başka kadın demişti. Hayır kendisi yetmiyor muydu? Hazırdı işte, yalvaracak hali yoktu ya. İstemiyorsa istemesindi. Canına minnetti. Gider yatardı, yarın zaten okula gidecekti. En iyisi gidip yatmaktı.
Ama zoruna da gitmişti işte. Neden kendisine hayal kurdurup, sonra da vazgeçmişti ki? Kim bilir ne kadar güzel olacaktı? Ama şimdi vazgeçmişti…
Sessizce odasına geçti. Çamaşırını çıkartıp, en sevdiği geceliğini giydi. Yatağa uzandığında, sabahtan beri heyecanla adım akıllı duyamadığı sesler kulağına çalınmaya başladı. Dışarıdan gelen gök gürültüsü kalbinin hızlı çarpmasına sebep olmuştu. Örtüyü üzerine çekti iyice. Yavaştan titremeye başlamıştı. Korkusu iyice gün yüzüne çıkmıştı. Aradan geçen dakikalar bir fayda etmemiş, sesler kesilmemişti. Yavaşça kalktı yataktan. Derin bir nefes çekip, alt kata indi. Mutfakta içtiği bir bardak suyla biraz kendisine gelir gibi oldu. Ama evin içini gündüz aydınlığında bırakan şimşekle korkuları tekrar gün yüzüne çıktı. Hızlı adımlarla Miran’ın odasına gitti. Kapıyı çalmadan içeriye girdi. Miran içeriye giren karısıyla hızla yerinden doğruldu.
M:Reyyan..Ne oldu?
R:Gök gürültüsünden korktuğumu biliyorsun, uyuyamayacağımı biliyorsun. Neden benimle ilgilenmiyorsun?
M:Ben biliyorum ama yanlış anlamandan korktum. O yüzden..
R:Yanlış anlamam…Miran yanında yatabilir miyim?
M:Neden soruyorsun? Ben sana her zaman diyorum buraya taşın diye. İstemeyen sensin.
R:Miran..
M:Hadi gel. Bu yatak senin de yatağın. Sorman tuhaf kaçıyor.

Umarım beğenirsiniz 🙏 yeni bölüm cumartesi günü gelir inşallah 🧡 görüşmek üzere 🧡 kendinize iyi bakın 🤩 🥰 🤩 🙏