Hercai

84

Sonunda akşam olmuştu. Herkes odasına çekildiğinde, Miran ve Reyyan da yavaşça odalarına çıktılar. El ele girdikleri odayla, hafif bir gülümseme kondurdu ikisi de yüzüne. Miran’ı elinden tutup, kendisine çekti. Bakışlarını kaldırıp, kocasının gözlerine baktı.
R:Bu küçük hanım veya bey, artık ne olduğunu bilmiyorum. Senin bir parçan. Aldığın kıyafetlerden, takılardan, arabadan daha değerli. Senin bana en değerli hediyen. Hayatım boyunca hep mutlulukla ve gururla izleyeceğim bir hediye. Bundan çok değil, birkaç ay önce söyleseler inanmayacağım şey, mucizevi bir şekilde geldi başıma. İyi ki de geldi. Sen olmasan ne yaparım, nasıl nefes alır, nasıl yaşarım bilmiyorum. İyi ki benim kocamsın.
M:İyi ki benim karım, çocuklarımın annesisin. Sen benim geçmişim, şu anım, geleceğim, varım, yoğum, her şeyimsin. Sen benim aşka inancım, kadına güvenimsin. Onca sene, tam otuz iki sene..Seni beklemişim, seni özlemişim..Özlemeye, istemeye de devam ediyorum. Her an daha fazla özlüyorum seni. Gülüşünü, bakışını, hareketlerini, sesini..Her şeyini özlüyorum. Her zerreni ayrı ayrı seviyorum. Hiç aklımda, hayalimde yokken sevdaya yenik düştü gönlüm. Tökezledim, çok bocaladım ama daha büyük bir aşkla sana döndüm yüzümü..Çok bencilce hareket ettim, sana çok kötü şeyler söyledim. Normalde aklımdan asla geçmeyen, ağzıma asla dökülmeyecek şeyleri, gözlerine bakarak söyledim...A-aileme alışma dedim, anneme alışma dedim. Hiç ağzımdan öyle bir cümle çıkmamasına rağmen defalarca kez, konuyu paraya dayandırdım..Seni onunla suçladım. Hiç birinin affı yok. A-ama inan ki senden çok belki de benim canım yandı. Her cümlemde, her kelimemde, her hecemde..Canım çok yandı. Hala da yanıyor, hep de yanacak.. Bir şeyi kaybetmekten ölürcesine korkarsın ya, taa ilk günden beri korkuyorum ben. Senden nasıl özür dilerim, nasıl affetmeni sağlarım bilemiyorum. Affetmesen de haklısın, diyecek bir kelime bulamıyorum. Hakkındır..Ama bilmeni istiyorum ki, seni çok seviyorum. Öyle ima etmeden, lafı dolandırmadan, gözlerine bakarak söylüyorum. Seni taparcasına bir tutkuyla, daha fazlası bir aşkla seviyorum.
Reyyan ellerini kaldırdı, kocasının yanaklarına koydu, hafifçe okşarken, dolu gözleriyle olmadığı kadar sevecendi.
R:Sen benim bunca ay, her şeye rağmen hep iyikimsin. Başıma gelen en güzel şeysin. Tamam tüm onları söyledin ama kalp sahibine kırgın kalamıyor. Kırıldım ama kırgın kalamadım. Kalbim hep seni affetmem için mücadele etti ve her seferinde de kazandı. Seni öyle seviyorum ki, konuşmayı unuttuğum anlar oluyor. Öylece bakıyorum gözlerine. Aylardır her bakışımda gözbebeklerinde kendimi görmeyi bekledim. Demek ki bize bebeğimiz gerekiyormuş. Demek ki onun gelişiyle her şey yoluna girecekmiş. Kendini üzmeni istemiyorum. Ne yaşandıysa yaşandı, bitti, gitti. Bundan sonra sen, ben ve bebeğimiz öyle mutlu olacağız ki, herkes imrenecek bizim aşkımıza..Seni çok seviyorum adam..İyi ki dediğim hayatımın anlaşmasısın sen..İyi ki sen aşkım..
M:İyi ki sen bir tanem..
Birbirlerinin dudaklarında kaybolmuşken, dakikalar yine saniye gibi geliyordu onlara. Aşkları doya doya bir kez ruhlarında yaşadılar. Dakikalar sonra zorla ayrıldılar birbirlerinden. Miran karısının alnına bir öpücük kondurdu. Ardından bakışları Reyyan’ın karnına yöneldi.
M:Hadi gel..Tanışalım bakalım küçük hanımla.
R:Hanım olduğu ne belli?
M:Ne demek ne belli Reyyan? Ben hissediyorum kızımız olacak bizim.
Karısının elinden tutup, yatağa götürdü karısını. Uzanmasına yardımcı olduktan sonra, kendisi de yavaşça uzandı yanına. Elini karısının karnına yerleştirirken, kalp atışları hızlanmıştı bile.
M:Heyecanlandım valla.
R:Neden?
M:Bilmiyorum ki. Daha ortada bile yok oysa. Sanki kalbim ağzımda atıyor. Bir seni görünce böyle olmuştum valla bir de şimdi. Bak ellerim titriyor.
R:Sakin ol sakin.
Yavaşça yatakta arkasına yaslandı. Miran’ın ellerini bu kez karnının üzerine koydu. Miran yavaşça yatakta uzandı. Başını karısının karnına koyarken, elleri gerçekten titriyordu. Reyyan elini alıp, üzerine tüy kadar hafif bir öpücük kondurdu.
M:Şaka gibi..İnsan inanamıyor. Şimdi burada ikimizden oluşan bir şey var. İkimiz bir canın nefes almasına aracılık ettik. Evlatlığı bize nasip oldu.
R:Çok şükür..Gerçekten aldırmayı düşündün mü?
M:Hayır..Anladığım anda içime bir huzur doldu. Sanki seni bulmamla içime dolan huzur, bu haberle tamamlandı. Öyle bir duygu ki anlatamam. Karıma aşkımı sonunda itiraf ettim kendime, karıma itiraf etmek için koşa koşa eve geldim..Canımı vereceğim kadın evde yok. Beni terk etmiş gitmiş..Birde üstüne bebeğimizle. Sevineceğim tam olarak sevinemiyorum bile. En mutlu ve en acı haberi aynı gün aldım. Allah tekrar yaşatmasın çok kötü bir gündü bugün.
R:Unutalım mı?
M:Neyi? Ben bir şey hatırlamıyorum..

Umarım beğenirsiniz 🙏 yeni bölümde görüşmek üzere 🧡 kendinize iyi bakın 🤩