💚Zawgyi❤
မိုးေတာင္အေတာ္ခ်ဳပ္ေနျပီ
ဒီကေလးအခုထိျပန္မလာေသးဘူး
ေရွာင္းက်န့္မွာ ေျခေထာက္နာေနေတာ့
ေရွ ့ေလွ်ာက္ေနာက္ေလွ်ာက္ေတာင္မလုပ္နိုင္ဘဲ
ဆိုင္ေရွ ့ခန္းခံုမွာထိုင္ကာ နာရီတျကည့္ျကည့္ လည္ပင္းတရွည္ရွည္နဲ့
"ဒီကေလး ဒီေလာက္တခါမွေနာက္မက်ဖူးပါဘူး"
ခပ္တိုးတိုးေလးျငီးရင္း သူတကယ္စိတ္ပူေနမိတယ္
ရိေပၚအခုအရြယ္အထိတခါမွဒီေလာက္အိ္မ္ျပန္
ေနာက္မက်ဖူးဘူး။
ဖြင့္ဝင္လာမဲ့ဆိုင္တံခါးကိုမ်က္ေတာင္မခတ္
ျကည့္ေနရင္းက သီးမခံနိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး
စာအုပ္ထဲမွတ္ထားတဲ့ ရိေပၚသူငယ္ခ်င္း
ရွင္းဖန္ဟန္းဖုန္းနံပါတ္ကိုလွမ္းဆက္လိုက္ေတာ့သည္။
"Hello"
ရွင္းဖန္ဖုန္းနံပါတ္ကိုျကည့္လိုက္ျပီး
" Xiaogeေျပာ"
"ရွင္းဖန္ ရိေပၚမင္းတို ့နဲ့အတူရွိေနလား"
"သူျပန္သြားတာျကာျပီေလ Xiaogeရဲ့
ညေနစကိတ္ကြင္းမွာထဲက က်ေနာ္တို ့နဲ ့
လမ္းခြဲသြားတာ လိုက္ပို ့မယ္ေျပာေတာ့
မပို ့နဲ့ရတယ္ဆိုလို ့"
ခဏျကာတိတ္ဆိတ္သြားျပီး
ရွင္းဖန္က အံ့ျသဟန္ေမးတယ္
"သူျပန္မေရာက္ေသးဘူးလား"
ေရွာင္းက်န့္မွာ ရတက္မေအးေတာ့ဘဲ
"မေရာက္ေသးဘူး ရွင္းဖန္
သူသြားတက္တဲ့ေနရာမ်ားရွိလား"
"Xiaoge ရိေပၚကအျပင္သိပ္ထြက္တက္တဲ့ သူမွမဟုတ္တာ က်ေနာ္တို ့လာေခၚမွသာ သူအျပင္လိုက္တာေလ"
"ဒါလဲဟုတ္သား"
"သိပ္လဲစိတ္မပူပါနဲ့Xiaogeရယ္
ညဘက္ျကီးတေယာက္ထဲလိုက္လဲရွာမေနနဲ့အံုး
ေျခေထာက္က သက္သာေသးတာမဟုတ္ဘူး
က်ေနာ္နဲ့လင္းယိ သူသြားတက္တဲ့ေနရာေတြ
လိုက္ရွာျကည့္ေပးမယ္"
"geမင္းတို ့ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
တဖက္က ရွင္းဖန္ရဲ့ရယ္သံထြက္လာတယ္
"ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူးဗ်ာ
Xiao geေက်းဇူးတင္ရင္ဖက္ထုပ္ေပါင္းသာ
လုပ္ေကြ်း"
