Zawgyi
"လင္းယိ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ"
စိုးရိမ္တျကီးေမးေနတဲ့ ေရွာင္းက်န့္အေမးကို
ေရာက္လိုေဇာနဲ့အေရွ ့ကိုသာေရွးရႈရင္း
ကားေမာင္းေနတဲ့လင္းယိျပန္ေျဖတယ္
"မနက္က သူေနမေကာင္းလို ့အလုပ္မလာနိုင္ဘူး ဆိုျပီးဝမ္းသာလံုးဆို ့ေနတဲ့အသံျကီးနဲ့ဖုန္းဆက္တာ
ေန့လည္ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္သူ ့အစားmeeting
ဝင္ေနတုန္း ဒရိုင္ဘာအသစ္ကေလးကငိုျကီးခ်က္မနဲ့
က်ေနာ့္ဆီဖုန္းေခၚလာတယ္ မီးပြိဳင့္မွာကားခဏ
ရပ္ထားတုန္းဝမ္သခင္ေလးေျပးဆင္းသြားျပီး သူမ်ားဆိုင္ကိုရိုက္ခြဲေသာင္းက်န္းေနတယ္တဲ့ သူလဲဒဏ္ရာရထားလို ့ထိန္းမနိုင္ေတာ့ဘူး
အျမန္လာပါဆိုျပီး"
ျကားရတဲ့သတင္းေတြကေရွာင္းက်န့္ကို
ရင္တုန္ပန္းတုန္ရွိလွတယ္
"ဆိုးလိုက္တာ"
"ဒီေကာင္က ေသြးအရမ္းဆိုးတာ
က်ေနာ္သြားလဲ သူ ့ကိုတားနိုင္မွာမဟုတ္ဘူးေကာ
ဒီကိစၥအက်ယ္က်ယ္မျဖစ္ေအာင္companyက
သူ ့PAနဲ့လံုျခံဳေရးေတြျကိဳလႊတ္ေပးထားတယ္"
"ဝမ္သခင္ျကီးကိုအေျကာင္းျကားဖို ့ကလဲ
ေလာေလာဆယ္ဆယ္က ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ဘူးေလ
အခုခ်ိန္မွာသူ ့ကိုထိန္းနိုင္တာ ေကာတေယာက္ဘဲရွိတယ္ အဲဒါေျကာင့္
က်ေနာ္ေကာဆီအျမန္ဆံုးအေျပးလာခဲ့တာ"
ေရွာင္းက်န့္ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
ဝမ္ရိေပၚဟာ ေဘာ္ဒိုဇာကားကိုေမာင္းခ်ရင္း
ဆိုင္မ်က္နွာစာကိုျဖိဳခ်ျပီးေနျပီ
အရင္က ဘာဆိုင္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္
ဆိုင္ရဲ့မ်က္နွာစာဘက္တျခမ္းက လံုးလံုးလ်ားလ်ားပ်က္စီးလွ်က္။
အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ဆိုင္ရွင္ျဖစ္ဟန္မိန္းမျကီးက ေျမျပင္မွာမ်က္ရည္ရြဲလည္ျဖင့္ယူက်ံဳးမရငိုယို။
လင္းယိကိုေတြ ့ေတာ့ ဒရိုင္ဘာေကာင္ေလးက
ေျခေထာက္စာစာျဖင့္ေျပးလာတယ္
"လင္းေကာ ထိန္းပါအံုး
က်ေနာ္ က်ေနာ္ေတာ့ ဝမ္သခင္ေလးကို
အရမ္းလန့္ေနျပီ လခမရရင္လဲေနပါေစေတာ့
က်ေနာ္ က်ေနာ္အလုပ္ထြက္ေတာ့မယ္"
