💚Zawgyi❤
လမိုက္ညရဲ့ေကာင္းကင္ယံကေန ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ညလင္းနို ့လူသားေလး။ အိမ္ေတာ္ရဲ့အျပင္ဘက္သစ္ပင္ျမင့္ဆီ သူေျခကုတ္ရသည္နဲ့အိမ္ေတာ္နဲ့သြယ္တန္းထားတဲ့
ျကိဳးကိုေခါက္ဓားျဖင့္ျဖတ္ခ်လိုက္တယ္
ထိုေနာက္ သစ္ပင္ျမင့္ကေနေမ်ာက္ကေလးတေကာင္ပမာ လွ်င္ျမန္စြာတြယ္ဆင္းသြားျပီးေျမျပင္ေပၚေရာက္သည္နွင့္
ေက်ာမွာလြယ္ထားတဲ့စကိတ္ဘုတ္ကိုခ်
လမ္းမထက္ ေလခြ်န္ရင္း ေအးေအးလူလူပင္
စီးသြားေလသည္။
ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္ျဖစ္လို ့
တိတ္ဆိတ္ရွင္းလင္းေနတဲ့လမ္းမျကီးထက္
သူတေယာက္သာရွိေလ၏။
ေလေျပနုနုေလးေတြက သူ ့ကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္သြားတဲ့အခိုက္
"အူး…ဟူး"
ေလွာင္အိမ္က လႊတ္ထြက္လာတဲ့ ငွက္ကေလးတေကာင္ပမာ သူဟာျမဴးထူးတက္ျကြစြာအသံျပဳလိုက္၏။
ဘယ္သူ ့ကိုမွ ေသာက္ဂရုစိုက္ေနစရာမလို။
သူလိုခ်င္တဲ့ လြတ္လပ္မႈဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပင္။
သူ ့ဘဝကို ကိုကိုကလြဲလို ့
ဘယ္သူမွဝင္ေရာက္ေဆးျခယ္ခြင့္မရွိေပ။
ကိုကိုေပးခဲ့တဲ့အသက္ကို ကိုကိုသာပိုင္တယ္။
>>>>>>>>>>
ည၁၀နာရီထိုးေတာ့မည္။
ေရွာင္းက်န့္အခုထိဆိုင္မပိတ္ေသးေပ။
ဧည့္စားပြဲေပၚမွာည၇နာရီေလာက္ထဲက
ယီြပင္းထားေပးခဲ့တဲ့စားစရာအခ်ိဳ ့။
ထမင္းစားခန္းကစားပြဲေပၚတင္ထားခဲ့လွ်င္
သူထမစားဘူးဆိုတာျကိဳသိလို ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိကို ယီြပင္းက
သူ ့စက္ခံုနားကဧည့္စားပြဲေပၚသူျမင္သာေအာင္ တမင္တင္ေပးသြားခဲ့တာ
ဟင္းေတြက ေအးစက္ကာ ေဘးက
ကိုလာဘူးကေတာ့ အရည္ေတြေတာင္ေပ်ာ္က်လို ့။
သူကိုလာမေသာက္တာ သူ ့ညီေလးသာသိတယ္
သူ ့ညီေလးဆို ကိုလာအစားGreen Teaတခြက္ကို သူ ့အတြက္ေသခ်ာေပါက္ေဖ်ာ္ေပးမွာ။
အစားလဲတစိုးတစိမွ်သူစားခ်င္စိတ္ရွိမေန။
ဘာအေျကာင္းေတြးေတြး ေနာက္ဆံုး
သူ ့ညီေလးနဲ့သာအေတြးကအဆံုးသတ္တယ္။
