Ölü Beden

57⚡️BABA

•

Her çocuk aile bakımından şanslı olmuyordu ve bu beni oldukça üzüyordu. Bir aile çocuk istedikleri zaman anne ve baba olabilir belgesi verilmesi gerekiyordu. Bu zamanlarda bu yasanın konulması çok zor ihtimal olsa da ileri de böyle bir yasa çıkarmalarını çok istiyordum.

Ben çok güzel çocukluk geçirdim, ailem her zaman arkamdaydı. Onlara karşı sonsuz minnetim vardı. Babam bana daha çok el becerilerini öğretirken annem ise hayat derslerini vererek beni büyütmüşlerdi. Zaten ailemin en büyük korkusu serseri bir çocuğunun olma endişesi vardı. Bu yüzden hayatımda kardeşim olmayacağını biliyordum. Beni bilgili, ahlaklı büyütmüşlerdi ama aynı şeyi doğacak çocuğunda öyle olacak mı bilemedikleri için hiç o riske girmiyordular.

Mesela Coetus. Küçüklüğü tamamen travmanın üzerine inşa edilmiş gibiydi. En büyük desteği ve sevgiyi anne babasından alması gerekirken çocuklarına miras ettikleri şey mutsuz, huzursuz bir hayattı. Annesini sevdi; babasının aşkıyla gözü kör oldu. Coetus'a bunu söylesem inkar ederdi. Çünkü annesini seviyordu sayıyordu, yaptığı ihaneti de ama hazmedemiyordu. Ama onu anlıyordum, küçükken birisini sevme ihtiyacı duyuyordu ve babasına kıyasla annesi daha iyi geliyordu. Bu yüzden annesini sevmeyi tercih etmişti. Yani zorunluluk gibi bir şeydi. Tabii anladığım kadarıyla kendini ve Coetus'u kurtarmak istese de babaları tüm kapıları kapatmıştı. Bu da o adama bağlı kalma içgüdüsü olmuştu. Babası ise başlı başlıca büyük bir sorundu. Babasından destek beklerken köstek olmuştu. Annesini ve Coetus'u sadece zorunluluktan sevmişti. O da kendini ve aynı cinsten ruhlar sebebinden. Başarıya giden yolda mecburi yaptığı bir şeydi.

Şimdi ise sanki Coetus'un çocukluğunu bitirmemiş, daha fazla mahvedememiş gibi yine karşısındaydı. Yine Coetus'a düşman kesilmişti, kendi kanından, canından olan birini. Alenen biriside değil. Bu zamana kadar başımıza gelen şeyler anlam kazanmıştı. Her şeyin başında bu karşımdaki baba demeye bin şahit şahıs vardı. Sonra aklıma yaşadığımız tüm tehlikeli şeyleri aklımdan geçirdim. Bu sefer başında bu adamın olduğunu bilerek. Tüm anılar gözümün önünden film şeridi gibi geçti.

Coetus'un ilk defa katil olduğunu şahit olduğum an. -Şimdi onun gerçek sebebini bildiğim için eskisi gibi tepki vermiyordum, çünkü o zaman da önüne engel olabilecek kötü ruhu dünyadan temizlemişti.- İlk başta Coetus'un evini alt üst etmiş, annesinden tek fotoğrafını çalmıştı. Peşine adamlarını takmış ve benim ilk defa Coetus'un güçlerini kesin varlığını öğrenmeme vesile olmuştu. İşler daha fazla uzadığı için ve Coetus'u artık kesin bitirmek için köpeklerine verdiği emir... Kalabalık adam çetesinden kaçtığımızı ve onların Coetus'a bile bile zarar vermesi. Ve şimdiki olay. Bizi yakmak istemesi. Karşımıza hep kendisi hariç hizmetkarları çıkmıştı ve bunların ana konusu hep Coetus'a zarar vermekti.

Bunları yapan babaydı, zarar vermek istediği kişi ise kızıydı. Aklım almıyordu kesinlikle ya. Nasıl bir insan bu kadar kin dolu olabilirdi. Ölmesini isteyecek kadar nefret edebilirdi aklım almıyordu. Sevmiyorsan en fazla ilgilenmeyi keser, uzaklaşırdın. Kanlı bıçaklı düşman olunmazdı ama.

Ve karşımda tanışmak için uzattığı eline baktım. Coetus'un babası olduğunu duyduktan sonra ona karşı tavrımda değişmişti. Öncekinden daha nefret doldum, daha çok pislikmişçesine baktım. Utanmadan tanışmak istiyordu bir de, hayatımda asla istemeyeceğim kişi. O adamın elini tutsam elimi kezzaba yatırırdım, kesin.

Ve adamın fiziksel özellikleri Coetus'u andırıyordu. Az önce içimden dış görünüş analizini yaparken Coetus'la asla bağdaştırmamıştım ama kendini tanıttıktan sonra ister istemez karşılaştırma yapıyordum. Yakından gördüğüm gözler elaydı ama Coetus'un gözler karamel rengi gibi daha koyuydu, belkide annesine çekmişti. Ten, saç rengi, saç şekli aynı Coetus'tu. Ama huyları bundan almadığı çokça belliydi. Bir kere Coetus merhametli, sevdiklerine karşı korumacı ve dürüstü. Bu adam ise tam tersi; kindar, merhametsiz, cani herifin tekiydi.