Ölü Beden

34☇DÖNÜŞME

●

Karga insanın bedenine dönüşmüştü.

Bankın üzerinde öylece bize bakıyordu.

Yaşadıklarımın birer masalın içinde olmalıyım ki öyle gerçekleşmesi gerekirken kendimi kaç kere çimdik, kaç kere gözlerim bu ana gerçekten şahit olmuş mu diye art arda kırparken karşımdaki görüntü değişmiyordu.

Resmen karşımda karga insan vardı. Kanlı canlı karşımda duruyordu. Bu yaratıktan korktuğum için istemsizce nefeslerim hızlanırken omurgamdan beyinciğime doğru karıncalanma hissiyatı oluştu. Hayır Cankut! Kendine mukayyet ol ve bayılma! Coetus'a yardım etmen gerekir. Başı belada olabilir.

İşte sırf bayılmamak, gözüme kara perde inmemesi için kendimi sıktığımdan nefeslerim de hızlanıyor, çok hızlı alıp veriyordum. Bu görüntüm göğüs kafesimin oldukça yükseltip alçalmasına sebep oluyordu.

Coetus bu hareketlerimden anladığı kadarıyla bayılmanın kıyısından geçtiğimi fark etmiş olmalı ki temkinli adım attı bana. "Hayır." diye kendi kendine serzenişte bulundu, sanki kendi hatasıymış gibi. "Hayır! Cankut, Cankut iyisin kendini kasma." diyerek adeta kulağımın dibinde bağırıyor, kendime gelmem için sert olacak şekilde bana tokat attı. Yüksek sesle bağırışınıda yüz ifadelerinden anlamıştım. Çünkü kulaklarımda da çınlama vardı.

Kendimi bir yere tutunma hissi yaşarken Coetus'un kolunu tuttum, bundan cesaret alarak Coetus'ta destek olmak için o da kollarımdan tuttu.

"Hay senin zamanlamana Corvus..." diye sıkılı dişlerinin arasından kızgınca tısladı. Küfürü açık olarak demese de içinden neler geçirdiğini bende tahmin edebiliyordum.

"Tamam..." derken iyi olduğumu belli etmek için elimle Coetus'u biraz kendimden uzaklaştırdım. "Tamam, iyiyim. Şimdilik." derken gözlerim yere bakıyordu.

Yavaş yavaş kendime gelirken artık bayılmayacak gibi hissettiğim için kendimi dikleştirdim ve sonunda karşımdaki insana gözlerimi çevirmiştim.

Karşımdaki görüntüye maruz kaldığı için gözlerimden özür dileyerek sadece onun gözlerinin içine bakmaya çalışıyordum. Coetus'a baktığımda ise bu durumu çok normal karşıladığı için hiçbir sorunu yok gibi gözüküyordu. Sadece benim yanımda böyle bir olaya şahit olduğu için kızgın görünüyordu.

Karşımdaki beden kargadan dönüştüğü ve hazırlıksız yakalandığı için çıplak görünüyordu.

Hala bu durumu kafamın içinde mantık çerçevesine sığdırmaya çalışıyordum.

Coetus benim durumumun iyi olduğunu teyit etmek için tüm vücudumu taradıktan sonra tatmin olmuş olmalı ki tekrar eski kızgın haline dönerek Corvus'a bakmaya başladı.

Bu karşımdaki insan daha önce Coetus'un yanında gördüğüm hatta buraya geldiğim ilk gün bu herifin yüzünden beni burada yalnız bıraktığı bizzat o kişiydi.

Çocuğun adının nereden geldiğini sonunda bulmuştum. Bu hoş bir bulma olmasa bile. Bir insana neden latince karga anlamına gelen kelimeyi çocuğuna koyar diye düşünürken çocuğun gerçekten de karga olduğu için koyulduğunu öğrenmiştim. Ne kadar da saçma bir durumdu böyle? Bunlar hep benim gözlerimin önünde gerçekleşmesi mi gerekiyordu? Gerçi Coetus'un kardeşim diyerek bahsettiği kişiydi, başka ne beklenirdi ki?