27☇GEÇMİŞ

73 23 0
                                    

Bu çocuğu ne zaman mutlu edeceğim acaba?

Bu çocuğu ne zaman mutlu edeceğim acaba?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

2. Kısım

"Tekrardan hoş geldin Cankut." dedi gereksiz mutlulukla doktor. Benim ise tam tersiydi. Modum düşük olarak buraya gelmiştim ve bu da surat ifademe yansıdığı için suratsız gözüküyordum. Bendeki bu enerjiyi fark eden doktor ise neşelenmem için bana pozitif yaklaşmaya çalıştığını anladım ama modumun yerine gelmeyeceğini bilmesini isterdim.

"Hoş bulduk." Doktorun bana davranışına karşı ayıp olmaması için kendimi tebessüm etmeye zorladım. Artık hayat enerjim sömürülmüş gibi hissediyordum. Sanki artık eski neşemin yerine hiç gelmeyecekmiş gibi hissediyordum.

Yine her zamanki gelip oturduğum yerde oturup yine doktorun birkaç saniye kendi işini halletmesini izledim. Biliyordum ki işlerini hallettikten sonra uzun konuşma bizi bekliyordu. Doktor işlerini hallederken yandan bana bakış attı. O kadar isteksiz ve sıkılgan ifadeyle kelime ağzımdan çıkmıştı ki dikkatini çekmiş olmalı. Bu yüzden tekrar işine dönerken bir yandan da laf atmaya başladı.

"Bakıyorum da bugün pek günün değil gibisin. İnşallah kötü bir şey olmamıştır."

"Artık bu her zamanki halim. Maalesef her günüm böyle geçiyor." derken parmağımla suratımı işaret ettim.

"Peki neden böyle geçiyor?" Doktor tam olarak benimle ilgilenmiyordu, bunu sohbet havasında, meslek dışı sohbet etmek diyebilirdik. Ama dediklerimi dikkatle dinlediği için beni analiz ettiğinin de farkındaydım. "Mutlu olmak senin elinde bir şey."

"O kontrol artık bende değil gibi. Nedeni belli değil mi? Bu olanlar artık canımı sıkmaya başladı, normal hayatıma geri dönmek istiyorum. Artık hiç kimsenin endişeli ve kuşkucu gözlerinin odağı olmak istemiyorum."

Doktor işini yarım bırakıp bana döndü. "Aslında seninle gurur duyuyorum Cankut. Çabalaman, bu şeylerden kurtalmak için elinden geleni yapman beni mutlu ediyor. Daha doğrusu böyle insanlara bayılıyorum. Buraya o kadar baştan pes etmiş insanlar geliyor ki senin gibilerle karşılaşınca mutlu oluyorum. En azından umudunu yitirmemişsin. Bu yüzden bende eskiye dönmeni en az senin kadar istiyorum." Sonra alayla konuştu. "Senin gibi çocuğu toplumun asla kaybetmemesi gerekiyor."

"Bu düşünceleriniz beni mutlu etti." Cidden doktor bana o kadar babacan tavırla yaklaşıyordu ki insanın içi ısınıyordu. Benimde öyle, kısa bir süre olsa bile ona karşı sempatim oluşmuştu.

Göz kırptı. "Gerçekleri söylüyorum evlat." O sıra bilgisayardan bildirim sesi geldiğinde ilgisini oraya verdi. "Beyin MR sonuçların gelmiş. Ve..."

Ölü BedenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin