Ölü Beden

16☇TAKİP

●

Şuan korkuyordum. Bir kızdan korkacağımı hiç düşünmezdim ama maalesef ki olmuştu.

Ve bu kız çıtı pıtı minyon bir kız ise korkmak komikti.

Hele ki az önce gözlerimin yanıltmasını çok istediğim olay gelişmişken Coetus'un beni yakalayıp az önceki yaptığı şovu gibi havaya atıp değişik figürlere benzeteceğinden çok korktum.

Aklıma bu gelmesi ve ister istemez zihnimde canlanınca aşırı komik geldi, şuan bu durumda olmasam kahkaha atardım.

Ama tam aksine bu durumdan zevk almıyor, tam aksine nefeslerimi hızlanmış, aşırı adrenalin yüzünden yanaklarım, boynum ve kulaklarım domates gibi kızardılar.

Pratik ve seri olmam gerekiyordu ama telaştan kitlenip kalmış, beynime emir geçiremiyordum.

Coetus'a şuan yakalanmak ürkütücüydü. Bunu aklıma getirip kilitlenmiş bacaklarımı hareket ettirdim ve daha az önce köşeden döndüğümüz sokağa geçip kendimi çatlamış ve kirlilikten hiçbir renk gözükmeyen duvara kendimi dayamıştım.

Çok sık sık nefes alıp veriyordum. Bu da gürültü nefes alıp vermemi sağlıyordu. Bu yüzden nefesimi kısa süreliğine tuttum.

Coetus'a fark ettirmeden kaçmış olsam da bir soluklanma sesim yüzümden yakalanmak koyardı.

Aradan yarım saniye geçmiştir ve ben aynı heykel gibi kıpırtısız pozisyonumu bozmadan durdum.

Etrafa kulak kabarttım ve hiçbir ses gelmiyordu. Bunu der demez ayak sesi gelmeye başladı.

Az önce havaya kaldırdığı su topları yere düşüp zemini ıslattığı için yağmurda yürüyormuş gibi adım sesleri geliyordu.

Coetus'un adım sesi geldikçe kalbim mümkünmüş gibi daha hızlı atmaya başladı ve sanki kaburgalarımdan çıkmakta yeminliymiş gibi sanki kaburgalarımı deleceğini hissettim.

Soluklarımı bir nebze de olsa düzenleyebilmişken kalp atışlarımı düzenleyemiyordum.

Kafama duvarın kenarına doğru eğip uzatamıyordum da. Şuan yakalanacağım korkusundan hiçbir halt yapamıyordum.

Coetus birkaç adım daha attıktan sonra boş sokakta bir hayvanın sesi yankılandı ve bu benim olduğum yerden sıçrattı.

O hayvan ise kargaydı. Boş sokak olduğu için 'gak'lamasıyla sokakta sesi yankılandı.

Kargalar akıllı bir hayvan olsalar bile Coetus'a zarar verir diye korktuğumdan yine düşünmeden hareket ederek kafamı duvardan uzattım.

Ama biraz düşününce çokta kötü hareket etmemiştim. Çünkü baktığımda Coetus kafasını yukarıya kaldırmış ve havada çokta uzakta durmayan kargaya bana arkası dönük bakıyordu.

Sanki gözleriyle anlaşıyormuş gibi Coetus kafasını sallamış bu sefer hızlıca koşmaya başlamıştı. Coetus koşmasıyla karga havalanıp gökyüzünde yavaşça süzülmeye başladı.

Beynimin durduğunu hissediyordum. Hiçbir şey anlamlı gelmiyordu. Ne Coetus'un şov yapması ne de az önce insanla anlaşır gibi bir kargayla anlaşması.