ဗိုလ်ချုပ်ကြီးရဲ့ ဗန်ပိုင်းယားအိုမီဂါ〖 Completed 〗

( ၁၈ )

<Unicode>

အခန်း ( ၁၈ ) - ရင်ခွဲစစ်ဆေးခြင်း

လော့ကျိုးကျိုးသည် အတွေးကမ္ဘာထဲ မျောလွင့်နေရာမှ အသိပြန်ဝင်လာချိန်တွင် ကားလေးအား လမ်းတစ်နေရာတွင် ထိုးရပ်ထားကာ နံဘေးတွင် လူသွားလမ်းကျဥ်းလေးတစ်ခု ရှိ​ေနသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရလေ၏။

ချူဖုန်းသည် ကားတံခါးဖွင့်ကာ ဆိုသည် "အပြင်ထွက်ခဲ့"

ထို့နောက် သူလည်း ခုန်ဆင်းကာ ချူဖုန်းဦးဆောင်ရာ လမ်းလေးထဲ လိုက်ခဲ့လေသည်။ အနှီလမ်းကြားလေးသည် မထင်မှတ်စွာပင် အတော်ရှည်ကာ ဆင်းရဲသားတို့ နေထိုင်ရာ အိမ်အိုဟောင်းများ အတန်းလိုက် စီရီလျက် မွန်းကြပ်လောက်အောင် လူများ ပြည့်နှက်ရှုပ်ထွေးနေလေသည်။

စျေးကြီးကြီး ထရန့်ချ်ကုတ်အင်္ကျီကို ဝတ်ဆင်ထားသော ချူဖုန်းသည် ဤသို့ အိုမင်းနွမ်းကျနေသော ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် မလိုက်ဖက်စွာ ထင်းလင်းနေ၏။ သို့သော် ကာယကံရှင်ကမူ မထူးဆန်းတော့သည့်အလား စစ်တပ်ထဲမှ ခြေလှမ်းလျှောက်ပုံထားအတိုင်း လမ်းတွင်းသို့ တိုးဝင်ခဲ့လေသည်။ အချိန်မှာ ညစာစားချိန်၏ ဟိုတစ်ဘက်ကမ်းလွန်အောင် ကျော်နေပြီဆိုသော်လည်း အိမ်တိုင်းလိုလိုပင် တစ်နေ့တာအလုပ်များ ပြီးဆုံး၍ အခုမှ အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အလား ချက်ပြုတ်အလုပ်ရှုပ်လျက် တလမ်းလုံး အစားအသောက်ရနံ့များ ဖုံးလွှမ်းနေလေသည်။

ေလာ့ကျိုးကျိုးသည် အနံ့ရလေရာ တံတွေးမျိုချ၍ မေးလိုက်သည် "ကျွန်တော်တို့ ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ"

ချူဖုန်းသည် သူ၏ တံတွေးမျိုချသော ဂလုအသံကို ကြားရာ ပြုံးလျက် ဖြေသည် "မင်းကို ညစာ တည်ခင်းဧည့်ခံမလို့လေ"

လမ်းထက်ခင်းထားသော ကျောက်ပြားများသည် မညီမညာဖြင့် မိုးသည်းထန်စွာ ရွာသွန်းထားမှုကြောင့် အနိမ့်ပိုင်းများတွင် ရေအိုင်ပါ ဖြစ်ထွန်းနေရာ လမ်းလျှောက်ရတာ အတော်တော့ခက်သည်။

လော့ကျိုးကျိုးသည် မူလကမ္ဘာတွင် ဤကဲ့သို့နေရာမျိုး၌ ငှားနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ချူဖုန်းကမူ မကြာခဏပင် ခြေလှမ်းရပ်ကာ သူ လျှောက်နိုင်ပါ့မလားဟု စိုးရိမ်လျက် လှည့် လှည့်ကြည့်လေသည်။ ထိုအချိန်တိုင်းလည်း လော့ကျိုးကျိုးအား ကျောက်တုံးကျောက်ခဲစများအပေါ် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ပုံ မရှိပဲ ရေအိုင်များတွင်လည်း ပေါ့ပါးစွာ ခုန်ကျော်လျှောက်သည်ကို တွေ့ရ၏။