VAMPIRE'S KISS

75

"They are after me-----"

Naputol ang tawag doon. I observed eagerly from the noise at dahil siguro sa sobrang bilis ng pagtakbo ni Mommy, parang nahulog ang phone nya!

Napatayo ako doon ng wala sa oras!

They after my mother now! Lisha's men is after my mother this time.

Ano bang gusto nya sa pamilya ko?!











That same thought keeps running my head. I am suffering double time.

Mabilisan ang pagpipindot ko sa keyboard ng laptop, ginagawa ang trabaho habang iniisip. Multitasker na ako sa lagay na ito. Naiistress habang nagtatrabaho.

Ala una na ng madaling araw bago ko natapos ang ginagawa ko at aaminin ko man na kahit sa sobrang dami ng problema, kapag sobrang pagod ka----matutulog at matutulog ka talaga.








Nagising na lamang tuloy ako dahil sa yugyog ni Tres at kahit pagod na pagod ay pinilit kong imulat ang mga mata ko.

"Mama...."

Ilang segundo bago nasanay ang mata ko sa liwanag at lininga-linga ang paligid.

Hindi pa ako nakarecover mula sa pagod kagabi at ngayon nang pasadahan ko ng tingin ang wall clock.

Agad namilog ang mata ko ng makitang halos mag-aalas otso na!

I am late already!

Hindi dapat ako mahuli. Then, I remembered Lisha then my son then my works. Napapikit ako doon sa inis. Pwede naman sigurong gawing rason na masyadong marami ka lang talagang inabala sa buhay, diba?

Inis na inis pa akong bumangon at pinasadahan ng tingin si Tres na bihis na bihis na at mukhang tapos na itong maligo.

He really is an independent son.

God, kahit batang-bata pa? Ano ba ang ginawa ko para pagpalain nyo ng ganito?

"I already called Ate, Mama. Sya na raw po ang maghahatid sa akin sa nursery. You look so drained Mama and I think, hindi na ako dadagdag sa problems nyo." he said then hugged me.

I kiss him on his forehead and smiled.

"You really are different..."

"Yes, because my Daddy's a vampire----"

Napatigil sya roon at mariing tinikom ang bibig.

"That mistake will only happen once, Mama. I will not tell anyone about it." kinakabahan nitong wika sa pagkakamali.

We made a deal yesterday night about what I said and I told him to never told anyone about this. This is our deepest secret at hindi ko pa man talaga naprove na vampire nga itong si Sergio.

Signs about my son is showing and he is the father so...

I concluded that he must be a vampire. Tuloy ay napaisip ako na ganun kabruskong lalaki ang nakatalik ko noon, maybe the scene is always so heated knowing that his physique screams how much I must have enjoyed our every fights in the bed.

By fight, I mean... I scream of so much anticipation.

"Mama?"

Natauhan ako kaagad doon. Oh, shookt! Nasa harap ako ng anak ko at nag-iisip ng makamundong bagay sa kanyang Ama. I am always screwed, huh?

"I-It's alright...w-wag mo lang u-ulitin..." nautal pa ako doon.

Thinking about it makes me so guilty.

Umalis na sya pagkatapos noon saka nagbihis na rin ako para makapaghanda na sa pag-alis. Hindi ko pa rin makalimutan ang nangyari kagabi. Kailangan kong sabihin ang bagay na ito kay Sergio!
















Maybe he can protect me. Maybe he can protect us and maybe he can save my Mama...

Iyon ang pag-asang hinahawakan ko habang sinasagawa ang trabaho.

Kaninang umaga, pagpasok ko sa opisina ay agad akong sinalubong ng maraming gagawin. Hindi na ako nabigyan ng pagkakataon upang kausapin si Mr. Cervantes kaya sa ngayon, inasikaso ko muna ang pinapagawa nito.

Pabalik-balik rin ang tingin ko sa wall clock katapat ng lamesa. Gigil na gigil na akong matapos na itong ginagawa ko.

One last click and when I pressed the button. Dalian akong tumayo at isinaayos ang mga files sa folder.

Hindi ko rin nakita kanina si Lisha pagpunta ko dito.

Nakakapanibago.

She's my bestfriend and the last time I check, tinransfer ako ni Mommy at Daddy sa Masehist, isang probinsya malapit sa Sulo Magnifico.

Hindi ko akalain na pagkatapos nun ay wala akong maalala at pagkatapos nun ay iba na ang turing sa akin ni Lisha.

One thing is for sure and that may koneksyon si Sergio sa alitan namin! Heck, andami namang lalaki sa mundo pero pinag-aagawan namin ang isa.

Napapikit ako doon dahil sa sobrang inis. She is so obsessed with him at maaring iyan ang rason kung bakit nya ako gustong kunin.

Second by second, lumalakas ang pintig ng puso ko. Punong-puno ng pag-aalala sa maaring gawin nya sa akin.

Panalo na sya pero hinahanap nya pa rin ako. The call from my mother that is asking for help also moves me so much. I needed help so bad.

Bago pa man ako makalabas ng opisina ay narinig ko nga sya!

Narinig ko ang boses ni Lisha, inuutusan nya ang mga staff sa bagahe. Nanlaki ang mata ko doon.

"Okay, the flight is 12:30 babe. Don't miss it out, okay?" dinig kong wika nito saka umalis na.

Kumunot ang noo ko doon.

She is not after me? Is she really after me? Alam nyang nandito ako sa opisina pero bakit papayag lang syang aalis na?

Namilog ang mata ko nang may mapagtanto!

Aalis na sila?

Akala ko ba bukas pa?!

Naghintay pa ako ng halos sampung minuto saka pinihit ko ang pintuan. Kailangan kong makatiyak na wala na si Lisha.

Hindi ko pa rin talaga maintindihan na hindi man lang sya nag-abalang harapin ako.

Pagbukas ko ng pintuan ay mabilisan ang ginawa kong pagmartsa patungo sa opisina ni Sergio.

Napaatras pa ako sa daan ko papasok nang may dumaang staff na pinagtutulungang ikarga ang mabigat na file cabinet na yari sa metal.

Hindi na ako nagtanong sa mga staff at nang pumasok ay masyadong malinis na ang opisina. Ang ibig kong sabihin sa malinis ay wala na halos mga gamit!

Habang marahan kong sinarado ang pintuan, nanatiling nakatutok ang aking mga mata kay Mr. Cervantes seryoso sa kanyang ginagawa habang may kaharap na laptop.

Tuloy ay di ko mapigilang mapalunok ng paulit-ulit habang tinitigan syang seryoso sa pagtatrabaho.

I made a step. Hindi masyadong malakas ang ginawang ingay ng aking heels doon ngunit sapat lamang upang pukawin ang kanyang atensyon.

Nag-angat sya ng tingin sa akin at nang magtama ang aming mga titig ay agad na umawang ang kanyang mga labi.

"Aalis ka na?" walang-hiya kong tanong. Boses na mukhang nagmamakaawa ng husto sa kanya.

Umayos sya sa pagkakaupo doon.

Is it true?

Aalis na sya?! Bakit ang bilis naman ata. Oo nga pala at paniguradong, si Lisha ang dahilan.

"Bestfriend ko si Lisha, ang fiancee mo." may halong pait kong bulalas saka gumawa pa ng ilang hakbang.

Ang kanyang nakaawang na pulang labi ay itinikom nya na ngayon.

Nanatili ang titig nya sa akin. Pakiramdam ko ay natutunaw ako. "Hindi na ngayon, parang kaaway ko na sya. Alam mo ba kung bakit?"

Nagbaba ang kanyang tingin sa hawak-hawak ko.

"Ms. Marquez my file..." aniya, iniiwasan ang pag-uusap namin.

I handed it to him firmly. He's crazy yet almond eyes is holding unto me. Staring so deep. When I called it crazy, hindi ko sinasabing baliw ang mga mata nya.

It's crazy because it drives me crazy and mad all the time. Hindi ko alam ngunit pakiramdam ko ay may pulang dumadaan sa matang iyon!

Heck, I don't know. Hindi ako sigurado.

"So, aalis ka na..." mahina kong wika.

His eyes drifted from me to his laptop.

"Personal matter is out of your concern. Get back to work after lunch---"

My rage grow abnormally.

"Aalis ka na ngayon?" I tried to calm down but I can't help to higher my pitch.

Pupunta lang naman ako dito para sabihan sya tungkol kay Lisha and now, he's leaving?! Aalis na sya?

How about me... Teka, why am I asking, how about me?

"I already told you that is a personal question. Tomorrow you will start your work as a CEO---"

I cut his words.

"Personal your face?! So aalis ka na nga tas iiwan mo kami ng anak mo? Putangina mo!"