BENİM YALNIZLIĞIM DAHA BÜYÜK

BÖLÜM 57 Şartröz

NEHİR

Zaten zamanımız oldukça kısıtlıydı; bir de müsaitlik durumu gözetecek değildik tabi.

Her yeni yetme sevgililer gibi doğal olarak biz de, yalnız kaldığımız her an, soluklarımızı birbirimizin dudaklarında, boynunda, bedenlerinde alacaktık öyle işte.

Yine şükür ki; hat safhadaki müstehcen münasebetlerimizi, nispeten hususi alanlarda devam ettirecek kadar aklımız vardı hala.

Pek anlayışlarından değilse de, Gizem'le Togay da kendi dalgalarına bakıp, bize hazzın doruklarına varmak için gerekli süreyi tanımışlardı Allah'tan. Ama işte bu hızlandırılmış sevişme de bizi en fazla bir iki saat götürebilirdi sadece.

Sırf bu yüzden akşamında, en azından bir bal ayı süresince, yemek yerken bile kucak kucağa oturacak kadar geniş çaplı bir özgürlük için, Ateş'in evine taşınmaya karar verdik.

**

ATEŞ

Malum olayın üzerinden Nehir'le her öğün başka başka fanteziler eşliğinde karı-koca gibi geçirdiğimiz muhteşem ötesi dört günün sonunda, rüya bitti ve Togay'ın telefonuyla gerçeğe uyandım.

Bizim fevkalade şerefsiz manyağımız, yarın sabah taburcu oluyormuş.

Elbette ki, biz de orada olacaktık. Hatta hususi onun için, Togay'la üzerinde özene bezene çalıştığımız ve özünde tehdit yatan harika bir veda törenimiz bile vardı.

Bu yüzden de ertesi sabah erkenden, avukat, Togay ve destek kuvvet olarak da Togay'ın belediyeden tanıyıp, hatırı sayılır ahbapları olduğunu söylediği iki orta yaşlı adamla hastanenin önünde buluştuk.

Alttan almaktan ziyade, ucu daha çok mecburiyete çıkan bir kaç ikna cümlesi ayarlayıp, aramızda prova yapmaya başladık.

Her laf arası, Togay'ın beni sakin durmam için uyarması, hemen onun sonrasında da avukatın devreye girip, tekrar delirdiğim takdirde hukuki açıdan beni bekleyenleri akademik olarak özetlemesiyle geçen bir on dakika sonunda, bok herif teşrif etti.

Ama ortada, bütün provalarımızı boşa çıkaracak mucizevi bir gariplik vardı.

**

NEHİR

Ben bir kaç akşam önce üç-beş çaputu tıktığım bohçamı omzuma atıp kocaya kaçtığımdan, Gizem'le aramızdaki gerginlik, usulca bir kenarda çözülmeyi bekliyordu.

Vicdanımın konuyla alakalı kurulu bir saat gibi beni düzenli olarak uyarmasına rağmen, şimdiye dek onu bir güzel duymazdan gelip keyfime baktım ve bu süreçte zevkin, sefanın dibine vurduğum için de hiç zorlanmadım.

Şimdi ise Ateş'in, bir hastane eşiğinde, bütün yargı kanaatinin bir insan müsveddesinin ellerinde olduğu bir mahkemeye çıkacak olması, bana kadim dostumun eksikliğini pek bir derinden hissettirmeye başlamıştı.

Togay da Ateş'in yanında olacağından, Gizem'in de şimdi evde, tıpkı benim burada olduğum gibi, içinde insafsız bir kurt sürüsüyle eli kolu bağlı beklediğinden emindim. 

Bu yüzden hiç oyalanmadan kalktım ve yanına gittim.

Beni karşısında görünce surat yapmaya devam edecek sanıyordum ama meğerse o da olanları çoktan unutmuş ve beni bekliyormuş.

"Nihayet gelebildin." derken boynuma atılıp bana sımsıkı sarıldı.

**

ATEŞ