Kitabı bitirdiğim akşamın sonraki sabahı aklıma gelen efsane kurgu olması peki.🙂
Kitabı bitirmek içimden hiç gelmiyor. Yapamıyorum. Help meh.😩😩😩
***
Gözlerin hocanın anlattığı tahtada değil de camdaydı. Güneş ışıkları aşırı derecede gözlerini yakarken sulanan gözlerini sıradaki kollarına yasladın. Aklında hala Draken'in ölümü vardı.
İki gündür üzüntüden yemek yiyemiyordun. İç çektin. Tokyo Revengers'ı bırakman gerekiyordu yoksa psikolojini bozacaktı. 'Keşke hepsinin ve benim mutlu olduğumuz bir evrende olsaydım dedin.' Kim bilir Tanrı isteğini duymuştur belki...
***
Gözlerini çalan yabancı okul zili sesiyle araladığında hızla kalktın. Etrafına panikle bakarken burasının senin okulun olmadığını fark ettin. Neredeydin sen?
Yanında oturan arkadaşın şaşkınlıkla sana baktı. "Y/N-chan? İyi misin?" Arkadaşının sana sorduğu soruyla duraksadın. Bu senin shifting adındı.
Cevap vermeden koşarak çıktın sınıftan. Lavaboya girip aynaya baktın. Scriptin'deki yüzündü bu. Panik dalgası bedenini ele geçirirken tekrar çıktın fakat bu sefer bir bedene çarptın.
Geri sendelerken çarptığın kişi seni tuttu. "Senpai! İşte burdasın! Onii-chan seni almamızı istedi!" Manjiro'nun sesini duyduğunda başını kaldırıp baktın. Bu gerçekten Manjiro'ydu.
"E-eh?" Şaşkınlıktan konuşamıyordun bile. Shifting yapmamıştın ki! Nasıl birden bire buraya gelebilirdin? Mikey elini tutarak seni çıkışa ilerletti. "Senpai! Giderken dorayaki alabilir miyiz? Onii-chan çok fazla yediğimi söylüyor. Eğer ki sen izin verirsen sana bir şey diyemez!"
