Beklenmeyen Misafir (gxg)

57 (Yalı'dan)

*iyi okumalar 🖤

Mutlu ya da tatmin olmuş hissetmiyordum. Bu yola girerken düşündüklerimden hiçbiri olmamıştı. Yanında olmak istemediğim bir adamla birlikteydim. Ona baba demek istemiyordum. Kendisi geçen sürede beni kızı olarak kabul etse bile, benim tek düşündüğüm İlay'dı.

Beni görünce kafayı yemişti. Delirmeliydi, duygularımın delirip birbirine girdiği gibi o da mahvolmalıydı. Beni kullanmaya çalışmanın bedelini ödeyecekti. Özlemim ve sevgimi nefretimin gerisinde tuttum. Bir keresinde, İlay'la yan yana uzanırken nefret ve sevgi hakkında konuşmuştuk.

Sevdiğiniz birinden nefret edebilir miydiniz?

Konumuz buydu. İlay hayır derken, ben evet demiştim. Açıkcası ilk defa bir konu da ikimiz de şaşırmıştık. Çünkü birbirimizden tam tersi cevaplar bekliyorduk.

İlay 'Benim nefretim çok katı. Sevginin yumuşaklığını yokeder. Sevdiğim birinden nefret edersem, o artık sevmediğim biri olur.' demişti.

Sevgi ve nefretin aynı anda süreceğine inanmıyordu.

Ben ise 'ikisi de doruklarda yaşanabilecek duygulardan. Birini çok fazla seversen, nefret o sevgiyi küçültmeyecektir. İkisi de bir şekilde bedende yer eder.' demiştim.

Şu an İlay'dan nefret ediyordum. Ona olan sevgim, bitmemişti. Zaten bitebileceğini de düşünmüyordum. İlay o masadan nefretle kalkmıştı. Sanırım onunkini kaybetmiştim. Gerçi en başından beri sahip olmama ihtimalim de vardı.

Kelam ailesi beni hoş karşılamadı. Herkesin üzerimden planları vardı. Hepsi beni bulmak istiyordu. İlay'la birlikte onların da planlarını bozmuştum. Kimsenin malzemesi olmak istemiyordum.

Aslan Kelam "Artık her şeyim senindir. Mal varlığımı istediğin gibi kullan" dediğinde minnet bekledi.

İlhan "Varis?" dediğinde tiksintiyle yüzümü buruşturdum. Bu İlay'ın istediği şeydi. Biliyordum, gücü istiyordu. O güç için çevirdiği oyunlara şahit olmuştum.

Konu açıldığı için, asıl meseleye giriş yaptım.

"Aslan Bey, bence sizin işlerinizi devam ettirebilirim."

Bana şokla bakan adama sahtece gülümsedim. Onun karanlık işlerini istemiyordum. Sadece o gücü almalıydım. İlay'ın umudu kalmamalıydı. Böylece beni kullanmanın bedelini kaybederek ödeyecekti.

Sevgime ihanet etmişti.

Bana ihanet etmişti.

Aşkımıza ihanet etmişti.

En başından beri planlıydı. Planlarının boşa çıkması, yüksekten çakılma zamanı gelmişti. Bu sefer patron ben olacaktım ve o ilk başta nasılsa, öyle olmayı planlıyordum.

Onun istifa etme lüksü de yoktu.