BTAP - CHAPTER 11

14.2K 522 101
                                    

CHAPTER 11: BAD MEMORIES

Scarianna Eleanor's POV

Nandito na ako sa harap ng mansion namin at papasok na when my phone suddenly vibrated.

In-open ko naman agad at isang unknown number ang bumungad.

From: Unknown
I got home, you?

Bigla naman akong napangiti sa nag-text. Alam ko kasing si ma'am na 'to, so I immediately changed her name and put it in the contacts.

Ano bang pwedeng name?

Ahh! Alam ko na.

Pinaglihi sa sama ng loob. BWHAHAHAHAHAHAHA!

nakauwi na rin po, ma'am.

Reply ko. Feeling ko ayoko mag jeje typings kapag si ma'am na ang kausap ko dahil parang nakakabawas kasi ng angas, eh.

From: Pinaglihi sa sama ng loob
K.

Yes, it's ma'am. Ganyan talaga ipinangalan ko sa kaniya, wala akong maisip na iba, eh. Tiyaka totoo naman. Pinaglihi naman talaga yata siya sa sama ng loob. Or baka may anger issues siya? 

Hehe!

By the way, suggest irereply kay ma'am.

Anong irereply ko sa K?

Potassium? or...

K-langan kita, ngayon at kailanman?

What do you think?

Nevermind. Ibinalik ko nalang ang phone sa bulsa ko at nagsimula ng ilakad ang paa papunta sa loob dahil sigurado akong naghihintay na si dad sa loob.

Pinagbuksan ako ng guard ng gate kaya naman dire-diretso na akong pumasok sa loob at bumungad sa'kin ang anim na mukha, they're sitting in a sofa sa big living room namin.

The smile that formed upon my face was replaced by various emotions. Sadness? Angry? Shocked?

and why not?

Nandito lang naman sina; daddy, uncle, auntie, si feir na cousin ko, si mommy at...

Huh?

Miss Jen? Bakit nandito 'to?

I thought si daddy lang ang nandito or kung sino man.

Ang dami pala.

I mentally rolled my eyes.

What a bad night.

They stopped talking when they heard a sound at the door, they simultaneously looked away from me.

I just gave them a bored and uninterested look.

"Bakit ngayon ka lang, anak?" kaswal na tanong ni dad nang makalapit siya sa'kin.

"Sorry, po. Kumain pa po kasi kami sa isawan."

"Come here," He invited me to his companions and gave me a seat.

I am facing them all now.

"Tell me what is it, dad? pagod po ako, gusto ko ng magpahinga," walang emosyong saad ko at hindi manlang sila tinapunan ng tingin. Hindi agad sila nakasagot at bigla na lamang tumahimik na tila may dumaan na anghel.

BETTER THAN A PROMISE (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon