BETTER THAN A PROMISE (COMPLETED)

BTAP - CHAPTER 63

CHAPTER 63: THE REVELATION II

Scarianna Eleanor's POV

"Totoo ba, Antheia?" Muling tanong ko. Ako na ang nasa harap niya ngayon at nasa likuran ko na si Vivian.

"Antheia?"

"Y-Yes..." Nang tuluyan niyang masabi 'yon ay napayuko siya, napahilamos ako sa mukha nang tuluyang mag sink-in sa'kin ang sinabi niya.

"Why did you do that? I trusted you, Antheia. I trusted you!" Galit na sambit ko sa kanya at nagsimula ng manginig ang buong kalamnan ko dahil sa galit.

"Ginawa ko 'yon kasi gusto kita! I like you, Yanna! at... ayaw kong mapunta ka sa babaeng 'yan! Gusto ko sa'kin ka lang!" Humihikbi niyang sambit. Puno na ng luha ang mukha niya. Iyak na rin siya nang iyak. "Inisip ko lang kung ano at sino ang makakabuti sa'yo..."

"That's selfishness, Antheia! Ginawa mo 'yon for your own sake! For your own benefits!" Sigaw ng nasa likod ko. Hindi 'yon pinansin ni Antheia sa halip ay lumapit siya sa'kin at hinawakan at nilagay ang dalawang kamay niya sa magkabilang balikat ko.

"I'll make you the happiest person alive kapag na sa akin ka." Sabi niya at tumingin sa mga mata ko. Mabilis din 'yong nawala nang tinignan niya ng masama ang nasa likuran ko, "Kapag sa kanya ka, masasaktan ka lang, dahil wala siyang puso!" Turo niya sa taong nasa likod ko at sinamaan ito ng tingin.

Bumuga ako ng isang malakas ng hangin at pinakalma ang sarili. Walang mangyayari kung parehas kaming galit ngayon, kailangan kong kumalma. Nang tuluyan na akong huminahon tiyaka na ako muling nagsalita.

"Antheia, I must express my sincere apologies, but my affections lie with her, and I cannot reciprocate your feelings as she already holds my heart. It is not my intention to cause offense, pero kaibigan lang talaga ang kaya kong ibigay sa'yo." Diretsong sabi ko sa kaniya. "I want to be clear—I am not apologetic for loving her; my feelings for her are unwavering, and I harbor no regrets in cherishing those emotions. Nevertheless, I can't help but feel a sense of remorse for the distress caused to her due to the consequences of your actions, and I find it challenging to reconcile the harm your selfishness has brought upon her." Seryosong dagdag ko. Mabuti at nasabi ko 'yon nang hindi nauutal.

"B-Bakit ba kasi siya? Ano bang meron sa kanya na wala ako? eh, parehas naman kaming walang lawit niyan eh!" Humihikbi niyang turan at napaluhod na siya sa kakaiyak. Napatingin ako sa paligid, mabuti nalang wala lahat ng estudyante dito. "B-Bakit ba kasi hindi nalang ako ang p-piliin mo? B-Bakit?"

"First and foremost, wala akong pinagpipilian sa inyong dalawa, ni mag isip na pumili kung sino ba talaga ang mas better sa inyo ay hindi ko naisip." Diretsong sagot ko at napaangat siya ng tingin sa akin dahil sa narinig niya, "I love her without choices, without hesitation. Kusa ko siyang minamahal... I love her not only because she loves me and she makes my heart happy, I love her without having to force it, and the way I show my love is just natural and feels right to both my heart and mind. It's a love that blooms authentically, untouched by the need for intentional effort or persuasion. Every sentiment, every emotion, is a genuine reflection of the deep bond we share. It's a love that stands resilient, unapologetically true to itself, and woven into the fabric of my being without the need for explanations or justifications," seryosong sagot ko sa kanya.

"H-Hindi 'yan totoo..." Napatakip siya sa tainga niya at hindi na siya mapakali, "No, that's not true, Yanna. No, no, no... You're lying!" Sinundan ko siya at pinakalma.

"Kumalma ka." Hinawakan ko siya sa magkabilang braso niya para matigil siya, "Look at me." hindi siya tumingin, "Antheia, look at me." Mabuti naman at sinunod na rin niya ako, "Now look into my eyes."