Until Our Paths Cross Again [COMPLETED]

Chapter 64: MISSING HIM TERRIBLY

                   KOURTNEY POV;

         “AGAIN, you need to walked like this” I said.

Saka dinemo sa 3 babae ang tamang paglalakad sa modeling. Btw this is my work, teaching some young models to walk properly. Besides I have experience about modeling.

“Okay in one, two, three go..” saad ko.

Saka nakatayo na pinanood silang maglakad. Oh my god! She do it wrong again, but I'm too happy to scold her or yelled at her for now.

“Stop,” I said. Saka naman sila huminto at tumingin sakin. “You, what's your name again?”

Turo ko ng nasa gitna, she's the one who messing the proper walk.

“Shasha po,” sagot naman nya.

“Okay,” sabi ko saka lumapit sakanya.

Pinatong ko sa balikat nya ang dalawang kamay ko at tumingin ng diretso sa mata nya. I can feel that she nervous, at kitang kita yun sa moves nya kanina.

“Are you nervous?” tanong ko saka naman sya tumango. “Don't be, tayo tayo lang naman ang nandito eh”

“Pero kasi po... Nahihiya po ako” she said.

“That's why you messing the proper walk? Atsaka nahihiya? Your future is to be a model, iilan lang tayo dito nahihiya ka, pano pa kaya kung sumabak kana sa stage to represent our country? Mas marami ang tao dun”

Nagaalangan man pero tumango tango naman sya. I sighs.

“Don't be nervous okay? All you have to do was chin up, chest out, and walk” I said.

Saka siya pinalakad, sya muna ang pinalakad ko. And wow, nakuha nya rin. At nang makabalik na sya sa pwesto ko ay ngumiti ako ng matamis sakanya.

“You did it girl, good job” I said at nag thumbs up sakanya.

“Thanks po”

“Okay kayong tatlo ulit. One, two, three walk” I said.

Saka nagsimula yung sound na susundan nila sa paglalakad. At ang gandang tingnankung pano magsigalawan ang mga babaeng 'to.

After a couple of minutes ay natapos narin kami.

“Thank you po couch,” saad ng tatlo.

“You're welcome, oh btw go home safely okay... And let me advice you guys something, wag nyong hayaan na manguna ang kaba nyo ha, Kasi pag may kaba sa loob nyo namamali kayo. So just be confident, magaganda naman kayo, and I know you guys are smart too okay?” I said.

They smiled. “Thank you couch, we're really grateful na kayo po ang naging couch namin dito”

The one who named shasha said. I just smiled, and they left. Masaya din ako na  nakakapagturo ako ng mga ganito sa iba. Nang makalabas ako ng building ay madilim na, at umuulan pa.

“Ih! Wala pa naman akong payong” I said to myself.

Nang tatakbo na sana ako sa may waiting shed ay biglang may payong na sumulpot sa uluhan ko. And when I turned around I'm shocked to see that it was Hanz, guard dito sa building.

“Ito ma'am,” naka smile na saad nya as he handed the umbrella.

Na inabot ko naman. “Thanks”

Saka sya patakbong bumalik sa pwesto nya. I smiled atsaka nagtungo kung saan naka park ang mga taxi, saka sumakay doon. Wala naman na sigurong ulan bukas, ibabalik ko nalang 'tong payong sakanya bukas.

Nang makarating na ang taxi sa may restau bar nila Achilles and Tiff ay nagbayad na ako at pumasok doon. Agad naman akong binati ng guard at stuff doon. Saka dumapo ang tingin sakin ni Tiff.

“Oh, ang aga mo naman ngayon. Di kaba over time?” Tiff asked. Umiling ako.

Saka na ako nagtungo doon sakanya at naupo sa harapan nya.

“Kakain ka?” she asked.

“Hindi, kumain nako kanina sa building”

“So what do you want?”

“Beer nalang tapos calamari,” I looked at Tiff and she rolled her eyes on me. “What?”

“Iinom ka na naman, wala kabang trabaho bukas?” tanong nya.

“Meron, iinom ako ng light ngayon ano kaba,” sabi ko.

Inabutan naman ako ni Achilles ng beer atsaka si Tiff naman ang nag abot sakin ng calamari.

“Ang dami nyong costumer ha” sabi ko habang naglilibot ng tingin sa small restau bar nila.

“Nakakagulat nga eh” sabi naman ni Achilles na nililibot din ang tingin.

Nagsisimula palang kasi sila kaya maliit muna ang kinuha nilang plce to start a business here. Binuksan ko na yung beer at nagsimulang uminom, saka sumubo ng calamari.

“Ang sarap talaga ng calamari sa beer na'to” I said.

“Huy Kourtney hinayhinay lang,” Achilles said.

After a couple of minutes hindi ko alam kung ilang beer na ang nainom ko. Pero kahit ilan pa ang nainom hindi ko parin magawang makalimutan si Eroll.

“HUHUHUHU!!! HUHUHUHU!! My Eroll!! I MISS YOU SO MUCH!! HAAAAA!” Umiiyak na sabi ko habang yakap yakap ang bote ng beer.

“Light lang pala ha,” last na narinig ko saka na yata ako nakatulog.

All I have in my mind was Eroll. How much I miss him, how much I terribly miss him. His hug, his kiss, his smiled even his laughed was echoing in my ears. Im this obsessed ba kay Eroll???? HUHUHUHU!! HAAAA!

—————————