Until Our Paths Cross Again [COMPLETED]

Chapter 101: INCIDENT

                   KOURTNEY POV;

          “MICHELLE as your boss I must say it's very interesting working with you. However it seem that our company needs performance and your style are not welled match.” pagkausap kopa kay Michelle isa sa mga staff ng company namin which is in second lower class dito samin.

Marami narin akong napatanggal dahil kailangan naming mag improved at magbawas ng employees. Ayoko man silang matanggal pero kailangan.

“Therefore, it makes me very sad to have to ask you to resign on your work position effective today”

“S-Sige po maam, s-salamat po sa lahat. Marami po akong natutunan sa loob ng 11 months na pag tatrabaho kopo dito” tugon nya.

Napangiti ako ng mapait. Mabait si Michelle kaya nga lang kulang talaga ang performance nya for the company.

“And also Michelle here's your last salary may bonus narin yan for working so hard to our company”

Lumapit sya at inabot mula sakin ang sahod nya. At nagpaalam na aalis na daw sya. Huminga ako ng malalim saka sinandal ang likod ko sa swivel chair ko. Nang biglang tumunog ang phone ko at nakita ko ang pangalan ni Eroll. Agad kong kinuha ang bag ko at lumabas na ng opisina ko, nang bigla kong makita si Shadi my secretary.

“Aalis kana maam?” tanong nya.

“Oo, atsaka ikaw na bahala sa Office ko, yung mga papers na tapos kona nandon sa table. Uwi kana rin after, bye”

“Opo maam bye, ingat” tugon nya.

Nagtungo nako sa elevator atsaka sumakay. Saka ko lang sinagot ang tawag ni Eroll.

“Hello mahal, sorry natagalan ako sa pagsagot” pagsagot kopa.

“KO-Kourtney...” naglaho ang ngiti ko ng marinig ko ang boses ni ate Kendal na halatang umiiyak.

“B-Bakit po ate?”

“S-Si Eroll, n-n-naaksidente huhuhuhu! Pu-pumunta ka d-dito sa ospital kung saan nanganak si Princess” she said.

I dropped my phone and the tears in my eyes started to fall down. When the elevator opened agad akong tumakbo palabas ng building. Mula sa kompanya tumakbo ako hanggang doon. Umiiyak ako habang tumatakbo, diko din feel ang pagod at sakit ng paa ko kahit na naka heels ako kasi tanging pagaalala lang ang nararamdam ko ngayon.

Ang ayos nya kanina, tapos bigla nalang may mangyayaring ganito. Lord please save him, don't make him suffer like this. Please lord I'm begging you, I need him we need him.

Nang makarating ako sa ospital nayun agad kong nakita ang mommy nya si ate Kendal, at si Shawn. My mom and brother Zion was here too. Dali dali akong lumapit sakanila.

“Where's Eroll?” garalgal ang boses na tanong ko.

“He's in operating room” Shawn said.

“W-What happened?” umiiyak na tanong ko ulit.

“My son was on his way to your company to fetch you, but his break was broke and then bumangga sya sa isang poste dahilan para masira ng grabe ang unahan ng kotse nya” kuwento pa ni tita na iyak din ng iyak.

“HUHUHUHUHUHU!!! W-WHY HIM?!?!” Malakas na pagiyak kopa.

Ate Kendal pulled me to hug me. Niyakap kodin sya. Bakit nangyayari samin 'to.  Sa lahat lahat bakit samin?! Pinaupo nila ako sa upuan malapit sa operating room, hindi padin matigil ang pagiyak ko. Umalis si Shawn, tita Bianca and mom si ate  Kendal naman pupuntahan daw yung mga nag investigate at babalik din. Habang naghihintay ako na lumabas yung doctor na nag opera kay Eroll. Ay nakaupo lang ako. Napatingin ako kay kuya Zion ng abutan ako nito ng kape at umupo sa tabi ko. Inabot ko din yung kape at binalik sa sahig ang tingin ko.

“Tita Bianca and Kendal told him that both Shawn and him was not Karl child before this incident happened” tugon ni kuya na kinatingin ko sakanya. Tumingin din sya sakin.“Medyo dinamdam ni Eroll yun, and decided to fetch you. Nagkataon din yata na nasira ang break ng kotse nya at bumangga sa poste.”

“K-Kuya bakit nangyayari samin 'to?”

“Maybe because God knows that you're a tough girl. At malalampasan nyo din 'to. And you know na hindi naman tayo bibigyan ng pagsubok na hindi natin kaya”

“I maybe tough, but not always kuya. Pano kung may mangyari hindi natin inaasahan kay Eroll ngayon? How can I woke up everyday thinking that I'm the reason why his lying on that bed in operating room”

“Stop saying nonsense, Eroll had a reason to fight for his life. He has you and Earl”

“Kuya...” umiiyak na saad ko.

He hugged me at pinapatahan ako sa pagiyak ko. Pero diko talaga kaya, nagaalala ako ng grabe kay Eroll. Hindi kona sana sinabi na sunduin nya ko. Sana hinayaan ko nalang syang mag stay sa bahay nila. In that case, he wouldn't be here.

Agad namang lumabas ang doctor sa operating room puno ng dugo. Tumayo ako at hirap yung doctor.

“Who's the family of the patient?” tanong ng doctor.

“Kami po doc,” tugon ko.

He sighed.“Maam, sir wag po kayong mabibigla,”

“D-Doc, tell me what's his condition?” pigil ang iyak na tanong ko.

“I'm sorry to say but he is in comatose” tugon ni doc.

Halos mahimatay ako sa nalaman ko. Sh**tttt! What am I gonna do now!!! His in coma what the fvck should I do!  Kuya hugged me, pero agad din akong kumawala at tumingin kay doc.

“Doc, a-alam mo po ba kung kelan sya m-magigising?” I asked.

“I'm not sure if when. There's a possibility that he would wake up, but I'm telling you maam, sir.... Ihanda nyo narin po ang sarili nyo kasi may posibilidad din pong hindi magising ang pasyente, dahil sa lakas ng pagkakabangga at major head injury po ang natamo ng pasyente”

Humagulhol ako ng malakas dahil sa sinabi ni doc.

“I'm sorry maam, I'm sorry sir I excuse myself”

“Sige po doc,” saad ni kuya.

Nang makaalis si doc ay agad akong niyakap ni kuya. And I cried in his shiulder while his tapping my back gently.

“Kuya ito naba yung gusto ng tadhana para samin?” umiiyak na saad ko.

“Kourtney, let's just pray that Erol will wake up soon and get better”

“Kuya ang s-sakit sakit! Did I do something bad in my past life? Bakit lahat ng kamalasan nasakin karma kona ba'to?!”

“Shhh tahan na, malakas na tao si Eroll don't worry too much”

Pinupo nya ulit ako habang hinihintay namin na ilipat ng room si Eroll. This is all my fault! Pano kung hindi na sya magising? No I can't!

—————————
A/N : Gulat kayo noh?