Special Chapter: 2

18 4 0
                                    

                     EROLL POV:

        HINABOL ko si Kourtney sa kwarto nya dahil nabigla yata ng makita ako. Well, diko naman sya masisisi kasi after 1 year na di nya ko nakasama malamang iisipinin nun na imposibleng nakatayo ako sa harapan nya ngayon.

Actually last last month pako nagising from coma. At madali naman akong naka recover. Di naman ko naparalize, or di nakapagsalita nung nagising ako. Okay naman, di nga lang ako umuwi dahil doon ko pinapagaling ang sugat ko, at plinano ko narin kasi ang wedding proposal ko kay Kourtney for next week.

“Mahal, papasok nako” tugon ko.

Saka pinihit ang doorknob. Nakita ko syang nakahiga sa may bed katabi ang anak namin. Naupo ako sa bed behind her, I hold her arms na kinabigla nya naman.

“Mahal, it's me” usal ko.

“No, this is not real. I-Im just dreaming” saad nya ng hindi pa tumitingin sakin.

“Sige ka pag dimo ko hinarap ngayon dimo nako makikita ulit” I said.

Nagbilang ako ng 3 seconds. Narinig ko syang bumuntong-hininga ng malalim saka dahan dahang bumangon. Hinawakan ko ang makabilang braso nya at pinaharap sakin. Doon ko lang nakita na umiiyak pala sya, agad na pinunasan ko ang pisngi nyang basang basa.

“Totoo ba'to?” tanong nya habang nakapikit.

“Pano mo malalaman na totoo kung nakapikit ka?”

Agad nya namang minulat ang mata nya saka niyakap ako ng mahigpit.

“Totoo nga HUHUHUHU!!!” pagiyak nya pa ng malakas.

Dahilan para magising si Earl. “Mom why— NO WAY!!! DADDY YOU'RE BACK!!!!”

Malakas na sabi din ni Earl saka yumakap sakin. Wala paring tigil ang pagiyak ni Kourtney habang nakatingin samin ni Earl. Humiwalay sakin si Earl saka ko nilapitan si Kourtney at hinawakan ang kamay nito.

“panong nangyaring nandito ka?? Sabi nila tita at ate Kendal hindi ka pa daw gumigising eh,” umiiyak na saad nya.

“Kelan kaba tumawag?”

“Everyday naman ako nangangamusta sakanila eh, tapos yung last kanina lang mga 2”

“Actually last last month pako gising”

“Bakit di ka man lang tumawag na okay kana. Para di nako nagaalala sayo...”

“Sorry na, di ako tutumawag since nagising ako kasi gusto ko pag nagkausap ulit tayo maayos at malakas nako ulit.”

“Mahaaaaaaaaaaaaal!!” saad nya saka yumakap sakin habang umiiyak.

“You know mom, you're overreacting”

“Heh!”

Niyakap ko sila pareho saka na kami bumaba. Si Kourtney wala paring tigil sa pagiyak. Diko na alam ang gagawin ko matigil lang sya sa pagiyak. Karga ko si Earl, first time nga nya magpakarga sakin eh. Si Kourtney naman hawak ko ang isang kamay, habang pababa.

“Uyyy buo na ulit sila” sabi ni Achilles.

“Ang ingay mo”tugon naman ni Tiffany.

At nakita ko ang pagikot ng mata nito sa asawa. HAHAHHAHAHAHA mukhang nag-away pato.

“Babe sorry na—”

“Manahimik kang lalaki ka, muka ka namang aso.” putol ni Tiffany sa asawa nya.

“Ayyy harsh mo naman sa bebe mo Tiff” tugon ni Ezekiel.

Until Our Paths Cross Again [COMPLETED] Where stories live. Discover now