Until Our Paths Cross Again [COMPLETED]

Chapter 99

                        EROLL POV:

         NASAN ma kaya si Kourtney bakit dipa sya tumatawag? Anong oras na pero wala parin sya. Tinatawagan ko naman sya kaso nga lang di nya talaga sinasagot, nag riring naman. At dahil na nga naiinip nako ay pupuntahan ko nalang sya sa bahay nila Kenneth. And si Earl nakatulog narin kakahintay sakanya.

Nang makarating nako sa bahay nila Kenneth ay tinanong ko ang isa sa mga nagbukas sakin na maid.

“Nandyan ba si Kenneth sa loob?” tanong ko.

“Ayy naku sir wala po sila dito” she said.

“Nasan sila??”

“Nasa ospital po sila”

Agad namang nanikip ang dibdib ko sa sinabi nya.

“Ba-Bakit?”

“Dinala po kasi si Kourtney—”

“What?! Why?!!?”

“Hinimatay po bigla kanina habang naguusap sila nila maam”

“Saang ospital daw dinala si Kourtney?”

“Sa may san diego hospital po sir,”

Without second thought I hop in to my car and drove to that san diego hospital. Agad kong hinanap si Kourtney. Napahinto ako ng makita kong naglalakad na palabas sila Kenneth and Kourtney. Dali dali akong nagtungo palapit sakanya.

“Mahal nahimatay ka daw?” tanong ko saka naman sya hinawakan sa braso nya para alalayan syang maglakad.

Habang si Kenneth naman medyo dumistansya kay Kourtney ng makita ako.

“Oo, pero ayos naman na ako”

“So, what's the doctor said?”

“She over worked herself daw” sabat naman ni Kenneth.

“I told you, na sa company nyo hindi mo kailangan mag overtime especially kung napapabayaan mo ang health mo”

“Okay, okay sorry my bad. Let's just go home I'm hungry” she said. I just rolled my eyes in the air. “Please?”

“O sige tara na” tugon ko.

Bumaling naman ako kay Kenneth atsaka ngumiti sakanya.

“Salamat nga pala sa pagdala dito kaya Kourtney” I said.

“It's nothing. Ako nga dapat magpasalamat kay Kourtney eh. Salamat Kourtney” he said.

“HEHEHE wala yun, basta ayusin nyo nayan ni tita ha, at pakisabi kay tita na sorry kung napagtaasan ko sya ng boses.”

“Don't worry I'll tell her”

Nagpaalam na kami saka ko inalalayan si Kourtney na sumakay ng kotse ko.

“Ano ba mahal hindi naman ako lampa”

“Tsk, wag mokong ginaganyan Kourtney.. Naiinis parin ako sayo” Aniko saka sinarado ang door sa passenger seat.

Nag drive nako. Buong byahe parin kaming tahimik. Ni isa saamin walang gustong magsalita. Ayoko din lalo na at pinagalala nya ako. Nang makarating kami sa bahay ay agad ko syang iniwan at pumasok na sa loob ng bahay. She called me but I didn't bother to answer her nor looked at her. I'm really pissed off right now. How can she be so stubborn!?

“Oh why your face like that?” Shawn asked.

“Get lost”

“Oh”

“Mahal!” narinig kong pagtawag sakin ni Kourtney.

Diretso lang akong nagtungo sa kwarto ko. Kung nasan natutulog si Earl. Umupo ako sa may couch doon. I crossed my arms and my legs while my expression was serious. Hinintay ko syang pumasok hanggang sa pumasok na nga sya. Medyo madilim din sa room ko kasi gabi na at baka magising si Earl kapag pinailaw ko.

Madilim pero medyo maliwanag para makita kong nagtama ang mata namin ni Kourtney. She walked towards me and seat beside me.

“Mahal don't be mad na” "saad nya na mag baby talk pa.

“Tsk,”

“Mahal naman eh, ano ba? Di na nga ako mag papa over worked eh,”

“Kasi nahimatay kana? Kung hindi ka pala nahimatay ipagpapatuloy mo pa”

“H-Hindi s-syempre,”

“Bat ka nauutal?”

“E-Eh kasi n-natatakot ako sayo eh,”

“Bakit inaano ba kita?”

“Basta natatakot ako sayo”

“Tsk, bumaba kana at kumain alam kong may pagkain don” saad ko saka tumayo at lumapit sa bed kung saan nakahiga si Earl.

I take off my shoes atsaka tumabi kay Earl. Kinumutan ko si Earl saka nadin ako pumikit, agad ko namang narinig ang pag sarado ng pinto at mga yabag papalapit sa likod ko. At doon ko naramdaman ang pagyakap ni Kourtney sakin.

“Sabi ko bumaba kana at kumain diba sabi mo gutom ka?”

“Galit kapa sakin eh,”

“Mas magagalit ako kung hindi kapa kakain kaya kumain kana don”

“Samahan moko, bahay nyo kaya 'to ano mag-isa lang ako sa babang kakain?”

“Tawagan mo yung mga papers mo para may makasama ka kumain”

“Tsk, yan ka na naman eh. Okay matulog kana, sa bahay nalang ako kakain” aniya.

Galing talaga ng babaeng 'to, sya pa galit. Bala sya kahit umuwi pa sya diko sya hahabulin bahala sya jan. Masyadong tumitigas ang ulo ng babaeng 'to eh. Naramdaman ko naman ang pagalis ng kamay nya at pagsarado ng pinto. Tsk, I'm sure pupuntahan nya dito si Earl tomorrow. Bahala sya.

I hugged my son atsaka na nakatulog.

KINABUKASAN—

Nagising ako ng gumalaw si Earl. Agad na hinanap ng mata ko si Kourtney. At agad nahinto ng maalala kong umuwi nga pala sya kagabi. Hmp! Bahala sya and I guess she didn't come here today. May liwanag na kaya.

Tumayo ako at nagtungo sa baba at doon ko nakita si Shawn na kumakain. Nagtungo naman ako sa may fridge at kumuha ng bottled water, atsaka naupo sa may harap nyang upuan.

“Nakita mo si Kourtney?” he asked.

“Ha? Pumunta sya dito?”

“Oo nagdala ng pagkain saka umakyat sa kwarto mo kaso tulog pa daw kayo. Kala ko nga nagpapanggap kalang kasi kagabi mukang may away kayo”

“No. Tulog talaga ako, bakit anong sabi?”

“Wala hinatid lang 'to tapos after nya pumasok sa kwarto nyo umalis na.”

“Saan daw sya pupunta?”

“Sa trabaho”

“Trabaho na naman?”

“Bakit ka nga pala mukang badtrip kay Kourtney kagabi?”

“Kasi naospital yun kagabi, about nga sa na overworked nya sarili nya. Tapos di man lang nakinig sakin”

“Natural na magtatrabho yun ngayon, hindi mo pinapansin eh,”

“Tsk,”

Mamaya pupuntahan ko sya para magkausap na kami. Taas din ng pride ng babaeng yun eh. Ano pa nga ba, di nako nasanay. Umakyat nako sa kwarto para magasikaso.

—————————