Until Our Paths Cross Again [COMPLETED]

Chapter 21: OUR DAD?

                   KOURTNEY POV;

            “Y-YO-YOU, how you entered my room without my family noticing you? You're not allowed here” tanong ko pa sakanya.

“Through there” he said as he pointed to my window.

“Shutaa ka!” diing sabi ko pa saka sya pinihit paharap sa bintana ko. “Go, go umalis kana dito baka pumunta pa dito ang isa sa mga kuya ko... Or si mom dalian mo na”

“Tsk, kasalan ko ba? Ikaw yung sumigaw eh,”

“Akala ko kasi kung sino ka, bilisan mo na”

Sabay kaming napatingin ni Eroll sa may pintuan ng may kumatok. Sh*t!

“Kourtney what's happening there? Bakit ka sumigaw?” shit si kuya Harie.

Patay na talaga!

“Bilisan mo na” saad mo pa sakanya.

Sumilip naman sya sa may bintana atsaka humarap sakin.

“Your grandparents is down there, I can't go yet” he said.

“Tsk naloko na.. Go hide” 

“Where I'm supposed to hide?”

“Kourtney opened the door!” si kuya Harie ulit.

Kaya nyang sirain ang pinto makapasok lang dito. Saan kasi sya pedeng magtago dito? Nilibot ko ang tingin ko ng mahagip ko ang closet ko.

“There, bilisan mo na bago pa sirain ni kuya ang pintuan” saad ko saka sya hinila papunta sa may closet ko.

“Dito?” diskumpyadong sabi nya pa.

“Oo,” sabi ko saka siya pinapasok sa closet ko.

Malaki naman ang closet ko kaya alam kong kakasya sya doon.

“Sige, basta bilisan mo mainit kaya dito” sabi nya.

“Okay, wag kang lalabas habang wala pa ako dito ah” I said.

“Kourtney isa pa, sisirain ko 'tong pintuan mo, don't make me count” he said kaya dali dali akong lumapit sa pintuan at binuksan yun.

Nang mabuksan ko yun ay agad syang pumasok at sinilip ang cr ko under my bed likod ng pintuan. I know his looking for something, yun ay kung anong dahilan ng pagsigaw ko.

“K-Kuya what are you looking for?” I asked.

Tumingin sya sa may closet ko kaya nanlaki ang mata ko. Nang naglakad syang pumunta doon ay dali dali akong tumakbo at humarang sa harapan nya.

“Ahh kuya may pagkain naba?” tanong ko.

“Oo na, bumaba kana”

“Sabay na tayo kuya tara na” saad ko saka sya kumabit sa braso nya at naglakad na kami palabas ng kwarto ko.

Nagtungo na kami sa dinning area at naupo ako sa tabi ni kuya Zion. Hooo! Akala ko mahuhuli nya na si Eroll eh. Nagpray muna kami bago kumain.

While eating, they talking about business. Honestly I don't mind kahit di mapasakin ang company namin, kasi isa sa mga kuya ko naman ang makakakuha nun. At isa pa gusto kong gumawa ng sarili kong company sa modeling, at mag train ng mga gustong mag modelling. Di nyo kasi natatanong sumasali ako sa mga beauty pageant sa school at palagi akong nananalo.

“Huy Kourtney tinatanong ka ni lolo” utag sakin ni kuya Zion.

“A-Ano po yun?” tanong ko.

Ayaw pa naman ni lolo inuulit ang sinabi nya na.

“His asking you kung anong year kana daw” paguulit pa ni kuya Zion.

“A-Ahh I'm third year college na po” I said.

“Are you interested in taking the company?” tanong naman ni lola.

“Not at all” I said saka sumubo ng pagkain ko.

Kumain nadin kami ng tahimik. When suddenly siniko ako ni kuya Zion. Kaya napatingin ako sakanya.

“How's Eroll to you?” he whispered.

“Kuya stop, aren't you tired asking me the same question everyday?” I said.

“I'm just worried about you”

“Stop worrying about me, Eroll is nice to me”

“So, sinagot mo—”

“I said he's nice, pero diko pa sya sinasagot kaya relax ka nga lang jan.” sabi ko.

Oh right si Eroll nga pala! I've been here for about an hour, I forgot about him. Walang isip isip na napatayo ako kaya nagsitinginan sila sakin.

“What?” kuya Clarence asked.

“I-I just need to go to my room”

“What in rush Kourtney?” kuya Harie asked.

“I-I just need to go t-there,”

“Sige na apo,” tugon naman ni lolo.

Ngumiti ako sakanya. “Thanks lo,”

Dali dali akong nagtungo sa kwarto at nilock yun. Nagalakad ako papunta sa closet at doon ko nakita si Eroll na tulog at basang basa ng pawis. Tat*nga t*nga naman 'to oh, porket sinabi kong wag syang lumabas habang wala ako di nga talaga lumabas. Lumuhod ako para mapantayan sya.

“Eroll ayos ka lang?” mahinang tanong ko.

“I-I want to go home,” he said saka tumayo kaya napatayo din ako.

Naglakad sya ng bigla syang matumba, buti nalang nakasunod ako kaya nasalo ko sya. Nang mahawakan ko ang braso nya ay mainit. Hinawakan ko din ang noo nya and he's literally burning.

“Eroll lie down to my bed first” mahinang sabi ko.

Pinaghiga ko sya sa may bed ko at kumuha ng basa na bimpo at pinunas yun sakanya. Kumuha din ako ng malaki saking damit at sinuot yun sakanya. Matapos ko syang asikasuhin ay lumabas ako ng kwarto. Nasa gitna palang ako ng hagdan ng makita ko silang naguusap sa sala.

“Pano si Kourtney?”

I immediately froze when I heard my name. Are they talking about me?

“Half of Kourtney's memory was vanished, and thanks kasi ang nawawalang alaala nya ay yung mga paghihira nya, at pari ang tatay namin” boses naman ni kuya Zion.

Nanghina ang mga tuhod ko kaya napaupo ako sa hagdan. So alam nila kung nasan ang dad? Gusto kong malaman kung sino ang daddy ko, at kung anong past ang hindi ko maalala.

“Dennis just worried—”

“Worried? Mom is his reallt about Kourtney, di sana simula palang di nya na yun ginawa sa kapatid ko” putol ni kuya Zion sa word ni mom.

Dennis? T-That's name... That's the name of the guy who standing in front of our house kanina. Nalilito nako. At  the same time, I'm curios about the memories I've lost in my past. Anong connection meron kami sa Dennis nayun? Or kung sya nga ba ang tinutukoy nilang Dennis.

Di kaya... His my d-dad? Our dad?

—————————