MIYO'S P.O.V.
ansakit.yun ang una kong naramdaman..unti unti akong dumilat at nakita kong nandito sila.ang mommy ko halatang di nakatulog.anlaki ng eyebag nya..
"kamusta?" tanong nila sakin.
"ok lang!" kahit hindi..masakit padin..
"ano na naman ba ang nangyare?" tanong ni mommy nanag aalala..napaisip ako at pilit inalala ang mga nangyare..parang ambilis ng pangyayare..
may van.tapos may dalawang lalake.nawalan ako ng malay..nagising ako ng naramdaman kong may humampas na tali sa aking katawan.masakit.naiyak na lang ako dahil wala akong magawa.hindi ako makasigaw dahil may tela sa aking bibig.tapos sumigaw si Rhod kay tumigil sya sa pag latigo sa akin..
si Rhod!asan sya?ililigtas ako ni Rhod ang kaso nasaksak ako.tapos isinama sya ni Lara.
"si Rhod?" sana ok lang sya..
di sila makatingin sa akin kaya kinabahan ako..
"sabi ko,asan si Rhod?" parang gusto kong magwala..patay na ba sya?kinakabahan ako..
niyakap ako nila mommy at bumulong sa akin na "ok lang sya!nagpapahinga sa kabilang kwarto." kaya nakahinga ako ng maluwag..
pero hindi pa ako natutunawan..gusto ko syang makita..pinilit kong tumayo..
"Miyo!san ka pupunta?" at pinigilan nila ako..kumakawala ako kaya nakalabas ako ng kwarto..
patuloy ang pagtawag nila sa akin pero di ko sila pinapansin..kabilang kwarto daw.at nakita ko ang room na katabi ng kwarto ko..agad ko itong binuksan at tumambad sa akin ang bakanteng kwarto..nakaayos ang kama at may nurse na nag aayos ng kwarto..
"asan po yung pasyente?" tanong ko..
"pasensya na po pero kagabi pa po sya binawian ng buhay!" sagot nung nurse..para akong pinagbagsakan ng langit at lupa..
iniwan na ako ni Rhod!wala na sya!ang first love ko!ang dadhi ko!ang nagbigay kulay sa mundo ko.kahit sa huling sandali ako pa din ang inaalala nya.iniligtas nya ako lay Lara kahit sa huli hindi sya nagtagumpay.pero ang point duon ay ibinuwis nya ang buhay nya para sa akin..
nahihiya ako!hindi man lang ako nakahingi ng sorry..mas pinairal ko yung pride ko..wala akong nagawa para sa kanya.!hindi ko man lang nasabi kahit sa huling pagkakataon na mahal ko sya!
iyak na ko ng iyak..piling ko mag isa na lang ako..
"dala na po ng katandaan kaya sya binawian ng buhay..hmmm.apo ka po ba nya?" singit ng nurse sa pag drama ko..
katandaan?apo?anu yon?
"Miyo!" tapos inalalayan ako nila mommy at Jaymie palabas ng kwarto...para akong wala sa sarili..dinala nila ako sa katapat ng room ko at nakita ko si Rhod at ang mga bantay nya..
"kabilang kwarto meaning yung katapat!" pahabol ni Jaymie..pero kahit na ganuon.nakahinga ako ng maluwag..
"ok ka na ba iha?" tanong nung mama nya..
"ok na po!" mas naging ok ako ng malaman kong buhay sya..hindi ko pala kaya na mawala sya..
lumapit ako kay Rhod na natutulog..pero maya maya lang ay nagising na sya..buhay na buhay nga si Rhod..di ko na talaga namalayan na naiiyak na naman ako..
"sorry!" yan yung unang lumabas sa bibig ko..i swallow my pride..
"para saan?" tanong nya..
"sa lahat!" tapos bigla syang lumungkot..
"sorry din..!" and agad kong tinanggap yung sorry nya..
"labas muna ko!" sabi ni Alex.
"ako din!" sabi ni Kanata.
"tara!" yaya ni Jaymie kay Rina..
"mukhang may kailangan kayong pag usapan..maiwan na muna namin kayo!" sabi ng mama ni Rhod at naglabasan na silang lahat..
naiyak na lang talaga ako..
"im sorry!" di ko mapigilan di magsorry.ambigat ng loob ko.
"sorry din!" pag ulit nya..
"nagawa ko lang yun dahil akala ko yun yung tama..i thought ako ang dahilan kung bakit ka nasasaktan.not knowing na mas nasaktan kita ng iwan kita!i love you so much..di ko kayang makita na nasasaktan ka.kaya im sorry for making all this trouble for you.!" paliwanag nya..
niyakap ko sya as a sign na tinatanggap ko ang paliwanag nya..mahal ko pa din si Rhod..yung love ko sa kanya na di mamamatay..first love never dies!
"can you accept me again?" tanong nya.then naalala ko si Kevin..i need to talk to him..
"bago yan.may aayusin muna ko!" sabi ko tapos naglakad palayo sa kanya..pero bago ako lumabas ng pinto.kailangan ko munang sabihin ito sa kanya..
"i will always love you! tatandaan mo yan!" at lumabas na ko ng kwarto.
nakita ko si kevin na parang katatapos lang makipagusap sa cellphone..
"may sasabihin ako!" nilakasan ko na ang loob ko..mahal ko si Kevin pero mas mahal ko si Rhod..
"im sorry!" dagdag ko..napayuko ako sa hiya.
"thats ok!" tapos nginitian nya ko..
"mas bagay kayo ni Rhod! kung hindi naman kami sumingit siguro kayo padin diba?" i feel na may hurt feeling sya pero nilalabanan nya..
"thank you!" sabi ko..
"youre always welcome.if you need me im always here.!" at tumalikod na sya sakin..
"are you alright!?" tanong ko..
"oo naman.bakit hindi?" sagot nya..
"i have to ask you one thing.dahil tumalikod ka sa plano nyo nanganganib ngayon yung company nyo?" curious ako..diba kasi parang gagamitin nya lang ako para sa reward.pero kahit malaki yung itinaya nya he chooses me tapos ako naman ngayon yung tatalikod sa kanya..
"wala ng panganib sa kompanya namin.pero sa kompanya nila meron..!" kwento nya..
"kulang pa sa kakayanan si Lara..hindi nya alam ang pasikot sikot ng pinirmahan nyang kontrata..now shes dead!" dagdag pa nito..
"asan na sya?"naiinis ako na naaawa..
"wala na syang takas ngayon.patong patong ang kaso nya..pati sa kanila wala na syang mahihingan ng tulong..!"
"wagmo ng isipin yon..o sya.bye!" at umalis na sya..
bumalik na ko sa room ni Rhod...niyakap ko sya..
"magsimula ulit tayo!" bulong ko..
nginitian nya ko at naramdaman kong mas humigpit yung yakap nya..
"Miyo?" tawag nya sa akin kaya mejo niluwagan ko yung yakap ko sa kanya at tinignan ko sya..
"i love you!"
"i love you too!"
*smack*
"ang sweet!"
"magpagaling muna kayo!"
omy!nakita nila kami..at ayun..di ko mapigilan di mamula..
pero all in all ok na ko!andami namin pinagdaanan.sa huli.kami padin..
thank you sa pagbasa ng story ng barkada namin. at ng love story namin.
THE END.
_________________________________________
[A.N]
thank you guys for reading this..ü
hehe..ang saya makatapos ng isang story..thank u sobra.thank u sa pag support.thank u sa inyong lahat..ü
till next time..pag nakagawa ulit ako ng story read nyo din..ü
BINABASA MO ANG
BARKADA
Novela JuvenilAng hirap bumuo ng mga bagong kaibigan dahil palipat lipat ka ng school dahil sa trabaho ng magulang mo.pero makalipas ang ilang taon magbabalik ka kung san nagsimula ang lahat.. yung mga kaibigan mo kaya dati ganon pa din kaya ang turing nila sayo...