BARKADA

PART 2 CHAPTER 4

try ko ulet mag type..huhu..nabura kc umg pinaghirapan ko..

--------------------------------------------

-RINAS P.O.V.

ano daw?

hindi nya ko maalala? nagbibiro ba sya? parang kahapon lang na magkasama kami tapos ngaun d na nya ko matandaan?

"uy,Kanata..wag ka naman magbiro ng ganyan

.." pakiusap ko sa kanya..pero mukhang d sya nagbibiro..

bigla kasing sumakit yung ulo nya at naramdaman kong nahihirapan sya..

"ang mabuti pa Rina pagpahingahin muna natin si Kanata.baka pagod na sya." sabi ng mama ni Kanata habang hinahatid ako sa may pinto.

nung nasa labas na kami kinausap nya ko..

"dont worry.maaalala k ulit ni Kanata..pero sa ngaun kailangan nya muna magpahinga..sabi ng doktor selective daw ung amnesia na tumama kay Kanata..ibig sabihin kung sino ung huling iniisip nya bago sya maaksidente yun ung makakalimutan nya.."paliwanag ni tita..

d ko naman mapigilan na di maiyak..nangyare to nung nagkatampuhan kami.sinasabi ng sarili ko na ako ang may kasalanan sa mga nangyayare..

palabas na ko ng ospital ng papasok naman si Mark ng naka stretcher?

wait!

"ano pong nangyare?" nakikitakbo n din ako sa kanila..

"bumangga po ung driver sa poste..kilala nyo po ba sya?" tanong ng nurse

"kaibigan ko po sya.." sagot ko..napahinto n lng ako sa harap ng isang room dahil d daw ako pedeng pumasok..

naguguluhan ako..andaming nangyare..si Kanata nawalan din ng alaala pero ako lng ang nkalimutan..tas si Mark nandito n naman sa ospital..baka mamaya mas lumala pa ung pagka amnesia nya..

kinakabahan ako..di ko alam ang gagawin ko..

pero nilakasan ko ang loob ko at nag isip..kinuha ko ung cellphone at tinawagan ang mga magulang ni Mark.

after 2 hours nandito na sila.

halos 8 hours na kami dito sa ospital..ung mama ni Mark kausap yung doktor..ung papa naman ni Mark bumili ng makakain..ako naman ang bantay..

hawak ko ang kamay nya..

nagdadasal ako na sana maging ok na sya ng biglang nag react ang mga daliri nya.

napadilat ako at unti unti nya ng iminulat ang mata nya..

"ok ka na ba? wait tatawagin ko lang sila" sabi ko sabay tayo..kaso napaupo ulit ako ng humigpit yung hawak nya sakin..

"naaalala ko na ang lahat!" malungkot nyang sagot.

"pano?saka ano bang nangyare?" tanong ko..

-------------------------------------------------

MARK P.O.V.

dahil sa gustong gusto ko ng bumalik ang alaala ko ako na mismo ang nagpilit sa sarili ko puntahan ang mga lugar na may kinalaman saakin..

tumakas ako..

wala akong pakialam kung magalit ang mga magulang ko..di nila ako pinapayagang umalis mag isa dahil baka mapano daw ako..

at isa pa.namimiss ko na si Rina..bakit kaya absent sya kahapon?sabi ni mama may emergency daw..

basta..nararamdaman kong malapit n talagang bumalik ang alaala ko..

kinakabahan ako na excited..pero eto na yun..una kong pupuntahan ung mall..

habang naglilibot ako pinilit kong alalahanin ung sinasabi ni Rina.ung place na kung san ko sya nakabungguan..

sa paglilibot ko nakita ko ung isang lalake na nabangga sa isang babae..nahulog ung mga dala nya at tinulungan sya nung lalake..

parang..

*ouch*

napahawak ako sa ulo ko..ang sakit..pamilyar ung ganung eksena..pero iba yung nag flashback sakin..nung nagka bungguan kami nag sorry lng sya tas umalis na..tas nung paalis na ko nakita ko ung wallet..

naglakad lakad pa ko at nadaan ako sa food court ng mall..

palapit n ko ng biglang may makita kong bata na papalapit dun sa guy..

may inabot syang wallet..tas umalis na at tumakbo papunta sa mama nya..

pamilyar talaga e..tas nag flashback na naman..inabot ko kay Rina ung wallet nya tas umalis na ko..sinundan nya pa ko para lng itanong anf panglan ko..

nararamdaman kong malapit ko ng maalala ang lahat..

mas ok ata kung magkasama kami ni Rina na maglilibot..naisipan kong puntahan sya sa kanila.

pero on my way..

bigla na lamg akong nasilaw sa ilaw ng kotseng pasalubong sakin.

parang..

*flashback*

naglasing ako dahil nasasaktan na ako mg sobra..mahal ko na si Rina.dumalaw kasi ako sa kanila pero nadatnan kong magkayakap sila ni Kanata.at tama ang rinig ko

.

"ang sweet mg boyfriend ko".

dala siguro ng kalasingan kaya wala ako sa sarili..mabilis ang takbo ng sasakyan ko..mabilis ang pangyayare at nabangga ako dahil di ko napansin ang mabilis na takbo ng isang sasakyan..iiwasan ko pero huli na..

*end*

biglang sumakit ulit ang ulo ko at sa sobrang sakit napapikit na lng ako at pag dilat ko huli na dahil babangga na ako..

isa lang ang nasa isip ko ng mga panahon na yon..na sana d ko na pinilit alalahanin ang lahat..mas mabuti pang wala akong maalala kesa maalala ko at masasaktan na naman ako..

---------------------------------------

[A.N.] sana mapost na ito..ü

tnx sa mga nag iintay ng update..