Pay The Price

Kabanata 43

Ilang gabi ko ng iniisip ang sinabi sa akin ni Kristine. Kahit makita ko siya sa kompanya ay talagang may mga ngisi ito sa labi na nagpapahiwatig na mayroon siyang alas. Noong isang araw ay sinabihan nga ako nito na kung siya daw ang nasa pwesto ko ay isasalba ko na ang sarili at iiwan na si Dimitri. Hindi daw kami bagay dahil para daw kaming apoy at tubig. Kahit kailan ay hindi pwedeng magsasama.

Bumuntong hininga ako at napatingin sa salamin. Nangalumbaba ako at tiningnan kung paano maglaro ang mga bata sa lansangan. They are all smiles. They are filled with laughter. Ang tanging iniisip lang nila ay paano sila mananalo sa linalaro. Dati, noong bata ako, ay ipinapanalangin ko na sana ay tumanda na ako dahil masyado akong excited na magkatrabaho at makatakas sa eskwela. Pero ngayon na tumanda na ako ay hinihiling ko na sana ay in- enjoy ko na sana muna ang pagiging bata. Na sana ay bumagal man lang ang oras at pinanatili akong masaya at walang mabigat na iniisip.

"Ang lalim naman ng iniisip mo. Saang planeta ka na ba napadpad?" Tanong sa akin ni Papa na nagdala ng kape sa lamesa. Binigyan ko lang siya ng hilaw na ngisi nang umupo ito sa tabi ko.

"Wala lang 'tp, 'Pa. Trabaho lang." Pagsisinungaling ko.

Tumango sa akin si Papa at inilabas ang dyaryo na binili niya kaninang umaga. Nagsimula siyang magsulat sa crossword puzzle na nasa likod nito kaya iniwan ko muna siya sa pwesto niya para makapag- focus siya doon. Pumunta ako sa kung nasaan si Lola at nakita na tapos na itong magluto. Gumawa siya ng pagkain at mukhang naparami ito. Naisip ko tuloy si Dimitri. Ano kaya ang kakain ng boyfriend ko ngayon? Hindi pa naman siya maghilig magluto at kung magluluto man ay kung napag-trip-an niya lang gawin. Baka naman nagpapalipas 'yon.

"Gusto mo ay dalhan mo si Dimitri? Marami naman." Tanong sa akin ni Lola nang makita ang titig ko sa pagkain. Para talagang magkakonekta ang isip namin ng Lola ko kaya ngingisi- ngisi akong tumango sa kaniya.

Pagkatapos kong kumain ay pumunta na agad ako sa bahay ni Dimitri. Binukas ko ang pinto at hindi na kumatok. Inilapag ko ang bag sa kitchen at naabutan siya na lumalangoy sa pool area.

"Psst," Sitsit ko dito. Sinuklay niya ang buhok at tumingin sa akin. Ngumisi ito. His smirk always has a way that makes my heart beat faster.

"Hi gorgeous," Nang- aakit niyang sabi.

Lumapit ako sa kaniya at tumalungko sa gilid ng pool para magpantay ang lebel naming dalawa. "Dinalhan kitang pagkain. Pinabigay ni Lola."

"Tell her I'm thankful," Sabi niya habang lumalapit lalo sa pwesto ko. "Come here. Closer,"

Sumunod ako sa utos niya kahit na may naiiisip ng gagawin niya. He has this mischievous look on his face and I know that mischief would describe what he will do any moment. Kaya naman iiling- iling ako habang nakatingin sa kaniya.

"Huwag mo akong subukang hitakin—" Naputol ang pagbabanta ko nang tumakas sakin ang isang tili. Huli na ang lahat, he successfully pull me in the pool. Tatawa- tawa ito noong hinampas ko ang balikat. Naka- pantalon pa ako eh! "Dimitri! Tingnan mo ang suot ko!" =

"You have clothes here," Sabi niya. I look into his eyes as he held my chin. Iniangat niya ito. "I finally have you alone,"

Pagkatapos noong sinabi niyang iyon ay pinatakan niya ng halik ang labi ko. It was short first and I ache because I am wanting more. I need so much more from him.

"Dimitri," I said while gasping for air.

"You want my kiss? Hmm?" He sensually ask.

Tumango ako at bumulong. "Yes. Please..."

Pinaulanan niya ako ng halik nang marinig ang sagot ko. The kiss was passionate and heated. Sa bawat paggalaw ng labi niya ay kapalit naman ang paghalinghing ko. Napahawak ako sa ulo niya at napasandal sa glass railing ng pool nang bumaba na naman ang halik niya sa leeg ko. I swallow the lump on my throat when I felt his hardness poking on my stomach. Unti- unti rin ay naramdaman kong may namumuong pakiramdam sa aking kaibaturan.