Pay The Price

Kabanata 39

I curl my lips as I focus on writing something on my notebook. Pamaya- maya lang ay nag-ring ang telepono sa gilid ko kaya dinampot ko ito, hindi pa rin tinitigilan ang pagsusulat.

"Come here. I miss you," Dimitri said in a low voice. Napatingin ako sa office niya at nakitang nakahrap ito sa akin, nakapangalumbaba at ang mga daliri ay naglalandas sa labi.

"Why?" Tanong ko dito habang pinipigilan ang mga labi na magsilay ng ngiti sa pamamagitan ng pagkunot ng noo.

"Because I miss you." He said in his usual bossy tone.

Tinaasan ko siya ng kilay, tinanggal ang notebook na sinusulatan sa harap ko at itinabi sa gilid. I lean on my seat. Tingnan natin kung hanggang saan aabutin ang pagiging palautos ng lalaki na 'to.

"No, you come here." Pag- uutos ko sa kaniya.

Tumakas ang isang tawa mula sa kaniya, may paglalaro sa mga mata. "May I please remind you Ma'am that I'm still your Boss,"

"And as your employee, I also have the right to decline something I don't like to do," Nakangisi ko ring sabi. Umirap siya sa kawalan na may malawak na ngiti sa labi.

He sighed and put the telephone down. I smirk as I watch how he walked out of his office to go to mine. Isinara niya ang pintuan at ni- lock pa ito nang makarating sa akin. Pinaningkitan niya ako ng mata nang makita ako na tumatawang hinarap siya.

"Susunod rin pala eh," Pilyo kong sabi. The smirk never left his face as he pulled me to stand up. Pinaupo niya ako sa lamesa para magpantay kaming dalawa.

"Shut up, baby." Aniya dahil panay pa rin ang tawa ko.

He kissed my lips that made my laughter halt. It was rough as if he is needing so much from me. I groan and put my hands on his nape when he sucked my bottom lip. Napaarko naman ang likod ko at napahalinghing nang simulant niyang halikan ang leeg ko. Itinuwid niya ang pagkakaupo ko sa pamamagitan ng paghawak sa bewang ko. I gasp when I felt his tongue make small circles on my neck and then kiss it softly again. What he did is sending shivers down my spine. Napasabunot ako sa buhok niya matapos kong maramdaman ang pagsipsip niyang muli sa balat ko.

Ano ba siya? Bampira.

"Fuck." He said while catching his breath. Maamo ang mata kong nakatingin sa baba habang magkadikit ang mga noo naming dalawa. Hinawakan niya ang leeg ko at hinaplos ang parte kung saan ay sinipsip niya ang balat ko. "I made a mark. Sorry."

"Okay lang," Mahina kong sabi. Tatakpan ko nalang mamaya ng make up. Isa pa, nasa bandang natatakpan din naman ng damit kaya hindi naman masyadong halata.

He touched my bottom lip. "I'm getting addicted to this," Sabi niya na ang mata ay nakatuon lang sa mga labi ko.

Nasa ganoong posisyon kami nang bumukas ang pinto. Mabilis pa sa kidlat na tumayo ako sa sahig mula sa pagkakaupo sa lamesa at si Dimitri naman ay umusog ng kaunti sa akin at saka namewang habang tinitingnan ang kung sino mang papasok. Kristine opened the door. Ngumiti siya nang nang- aakit kay Dimitri na ngayon ay nakakunot ang noo sa kaniya. Hinawak pa niya ang kamay sa braso nito kaya awtomatikong napaarko ang kilay ko.

"Let's go to your office, Tri. I want to tell you something," Aniya sa mapang- akit na boses.

Tinanggal ng boyfriend ko ang kamay na nakahawak sa kaniya kaya gulat na tumingin sa kaniya ang kaibigan. "We can talk here, Kristine. Hindi na natin kailangang pumunta pa sa office ko."

"It's something important. Kailangan na tayong dalawa lang ang mag- usap." Umiiling na sabi ni Kristine at halatang- halata ang pagpaparinig niya sa akin. Muntik na akong umirap kung hindi ko lang napigilan ang sarili ko. Anon a naman kaya ang ipinararating ng babae na ito?

"Kristine—"

"Sige na, pumunta na kayo sa office mo, Sir. May gagawin din ako." Sabi ko at ngumiti sa kanilang dalawa.

"Bella we can-"

Umiling ako. Kristine pulled him when he was about to go over where I was standing. "Tama si Bella. Halika na, Tri." Sabi ni Kristine.

Dimitri sigh and let Kristine pulled him to his office. Bumuntong hininga ako at pinanood sila na pumunta sa office ng boyfriend ko. Umupo si Dimitri sa swivel chair habang si Kristine ay lumapit sa bintana at isinara ang blinds. Ngumisi pa ito sa akin kaya banas na banas akong bumaling sa notebook na nasa harap. Naiinis ako sa kung ano ang gagawin niya pero alam ko naman na kahit anong akit niya ay hindi magpapaakit si Dimitri.

Tumunog ang phone ko at nakita na nag- text sa akin si Hernanda. Sinabi nito na nasa coffee shop siya at atat na atat na gustong mag- usap na kaming dalawa. Bumuntong hininga ako at nag- text nalang kay Dimitri na aalis lang saglit. Paglabas ng pintuan ay nakita ko si Kristne na palabras rin ng kwarto ni Dimitri. Gulat ako nang itinulak niya ang balikat ko gamit ang hintuturo. Galit na galit ang mga mata niya na halos saksakin na ako sa sama ng tingin.

"I'm gonna take him from you, Bella. Tandaan mo, sa akin pa rin si Dimitri hanggang sa huli." She said in her dagger voice.

Pinanood ko siyang umalis sa harapan ko. Sa takot ko sa kaniya ay hindi ako sumabay sa elevator. Kahit pagod at naka- heels ay bumaba ako gamit ang hagdan. Kaya naman hinihingal at parang mapuputol ang paa na umupo ako sa harap ni Hernanda nang makarating sa coffee shop.

"Anong nangyari sa iyo?" She said in her disgusted tone. Paano ba naman ay nagpupunas pa ako ng pawis nang humarap sa kaniya. "Care to tell me what happened between you and Dimitri?"

Huminga muna ako nang malalim at ngumiti sa kaniya. "Kami na."

Nakita ko kung paano nanlaki ang mata niya. Hindi siya makapaniwalang kinuha ang baso ng orange juice at saka ininom iyon. "Are you serious?" Tanong niya sa akin.

"Yeah."

Hinawakan niya ang kamay ko sa sobrang tuwa. "So our plan worked then,"

Umiling ako sa sinabi niya. "Yeah it did. But I didn't liked him because of that. My feelings for him came off naturally."

"I know. But still, I'm enchanted it really worked. Sabi ko naman sa iyo, ikaw talaga ang magugustuhan n'yan." Sabi niya at tumawa pagkatapos.

"I didn't know I would like him this much too." Sabi ko at napailing.

Ngumiti siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. "Please love him with all of your heart, sweetheart. His parents died when he was little and I knew that even if he covered it with his stone cold attitude, he still miss the feeling of being loved. We knew we gave him every love we could but I know deep inside that it's still not enough to fill the void. So, Bella, please never break his heart."

"I won't," Pangako ko.

Truly, everything happens for a reason. Siguro ay talagang lahat ng bagay sa mundo ay mangyayari sa tamang oras at tamang lugar. You can't force something to happen. But if it's bound to, it will. Hindi ko inaasahan na matatagpuan ko ang isang lalaking katulad niya. Hindi ko rin inaasahan na mahuhulog ako. But I guess, it's all because of the peculiar destiny and how it plays.