Pay The Price

Kabanata 18

Everytime I look at Dimitri, my face always flush. And everytime I feel him staring at me, I always run out of breath. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari. Siguro ay pressure lang ito dahil panay ang tanong ni Hernanda sa akin kung may progress ba sa aming dalawa ng pamangkin niya. Paano ay sinabi ko ang nangyari sa meeting namin kasama ang mga Britains kaya umaasa siya. Napasama pa ata dahil tumaas ang pag- asa na may mangyayari sa amin ni Dimitri.

Kinalma ko ang sarili ko bago kumatok sa office ni Dimitri. Pumasok ako dito at nakita sila ni Kristine na magkatabi at nagtatawanan pa. Tingnan mo nga ang lalaki na 'to! Dapat ay si Kristine nalang ang isinama niya sa meeting. Mas mukha silang natural na magkarelasyon noon. Hindi katulad sa akin na parang pilit na pilit siya.

"Don't you look so handsome here?" Malambing na sabi ni Kristine. Pabirong umirap si Dimitri sa kaniya and their laughter fills the air.

I cleared my throat. Nakuha ko ang atensyon nila doon kaya itinabi ni Dimitri ang iPad na kanina pa nila tinitingnan. "You have a meeting with the manager of the branch at St. Roces and he's already here. Papapasukin ko na po ba?"

"Can I stay here? Promise, I'll behave." A sly smile appears at Kristine's face as she said those words. I pursed my lips as Dimitri's lips curved, matching her slyness. Oh, eh 'di kayo na!

"Just don't do anything naughty. And Bella, you can call him now."

Tumango ako at naniningkit ang mata nang talikuran sila. I felt something heavy on my chest. I guess the sight of them irritates me. Bakit kaya hindi sila maglampungan sa tagong lugar? 'Yong hindi ko sana makikita.

Tinawag ko ang manager ng isang hotel at pinapasok. Tumayo ako sa gilid ni Dimitri habang nakikipag- usap siya sa ka-meeting. Nag- uusap sila tungkol sa renovation na gagawin. Hindi naman ito major dahil parang aayusin lang ang ilang parte ng hotel. Kristine sometimes butted in in the conversation. She's always agreeing on Dimitri. Ako naman ay nakatayo lang at nakikinig sa pag- uusap nilang dalawa.

"Thank you, Sir. Una na po ako." Sabi ng Manager.

Tumayo si Dimitri at nakipagkamay dito. "Thank you too. Just send me the report tomorrow. I'll take a look on it."

Hinatid ko na ito palabas ng kwarto ni Dimitri. Nasa tapat kami ng elevator ngayon at naghihintay na bumukas ito at nang bumukas nga ay nakita ko ang isang pamilyar na pigura na nagpangiti sa nakabusangot kong mukha.

"My sweetest Bells!" Can said and pulled me for a tight hug. Isang buwan ko na rin siyang hindi nakikita. The last time we saw each other was the time when he helped me with the paperworks. Naging busy rin kasi ang schedule dahil nagkaroon siya ng maraming brand endorsements. Isa pa ay nalalapit na ang launching ng movie niya.

"Why are you here? Dahil ba kay Sir Dimitri?"

"Nah. Actually it's because of you. Let's go to your office first." Sabi niya sa akin at saka ako hinila. Nakita ko ang mga matang nakasunod sa aming dalawa. Kilala nila si Can dahil nakita kong tinatawag nila ito. Can only smiles at them. Nang makarating sa office ay umupo siya sa tabi ko. I didn't even bother looking at Dimitri's office.

"So, ano 'yon? Tungkol ba sa Mama mo?" Tanong ko.

Umiling siya at saka ngumiti.

"It's because of my new movie. Hindi ba't sabi ko ay iimbitahan kita sa premiere night. Well, I'm not lying. I want you to go there."

"Gusto ko talaga, Can. Promise. But I think I can't. Packed ang schedule ko ngayong linggo. Cinderella ako dito."

Sa halip na magtampo ay tinawanan niya lang ako. "Okay. I understand. But you owe me a dinner when you're free." Tumango ako sa sinabi niya at saka ngumiti. "You know, Bells, I'm kinda scared that my movie might not hit. Paano kung hindi na marami ang nanood katulad noong mga nakaraan?"

"Huwag ka ngang mag- isip ng ganiyan! That will hit box office, Can. Ikaw pa kaya!" Sabi ko. He flashed his boyish smile and his dimple appear. "Ah teka! Bibigyan kita ng bracelet! Lucky charm 'yan. Tuwing suot mo 'yan, tandaan mo na maswerte ka palagi."

Tinanggal ko ang isang kulay puti na bracelet sa braso ko. Itinaas niya ang braso niya at isinuot ko iyon. We both smile as I completely put it on him. Bagay naman sa kaniya.

"Thanks Bells. Hindi ko ito huhubarin." Nakangiti niyang sabi at ginulo pa ang buhok ko kaya sinaway ko siya. We are close now. Para na kaming magkaibigan na nagkakilala ilang taon na ang lumipas kung mag-bonding.

Panay ang tawanan namin nang marinig ang pagbukas ng pinto ng opisina ko. Nabitin ang tawa ko nang makita si Dimitri na nakatayo sa harapan namin at mukhang masama na naman ang timpla. Sa likod niya ay naroon si Kristine na parang buntot na sunod nang sunod sa kaniya.

"Hey, man. I miss you!" Can said and went to hug him. Tinanggap naman ni Dimitri ang yakap pero hindi pa rin nawawala ang pagkairita sa mukha nito.

"Why are you here?" Tanong niya kay Can.

"Ah, I just went to invite you to the premiere night of my new movie. Nalaman ko naman sa assistant mo na marami ka palang gagawin kaya I can totally understand if you can't come."

Kinindatan pa ako ni Can nang sabihin iyon. Lalong kumunot ang noo ni Dimitri. He clench his jaw and pursed his lips with the sight of us.

"You know her?"

"Yeah. Met her a few times before. Right, Bells?" Tumango ako kay Can at ngumiti.

Dimitri coldly nodded at him. Tumingin sa akin ang boss ko at para siyang si Iceman sa lamig ng tingin. "Why didn't you discuss my schedule for tomorrow with me? I didn't even know if I had other meetings today."

"I already told you that will be your last meeting for today. At ang schedule mo naman ay fi-na-finalize ko pa, Sir." Sabi ko dito.

"Should've told me that. Nag- aksaya pa ako ng oras para hintayin lang 'yan." He said and exited my office.

Bumuga ako nang malakas na hangin. What the hell is wrong with that guy? Does he have a disorder or what? Bakit bigla- bigla nalang nagagalit? Sa sama ng loob ba talaga siya ipinaglihi?

Can look at me apologetically but there is a glint of slyness in his eyes as his gaze followed his cousin. "Uh oh, I think I anger the dragon,"