Στάχτες και βροχή

Κεφάλαιο 9ο

Τώρα.
Ηρώ ,17 ετών.

Η μικρή Ηρώ, περπατούσε μέσα στο δάσος με ένα φακό στο χέρι.

Το σκοτάδι γύρω της και οι ήχοι την ανατρίχιαζαν.

"Εδώ πρέπει να ζουν οι σκιές ,που έρχονται τα βράδια στο δωμάτιο μου."

Σκέφτηκε, καθώς περπατούσε ανάμεσα από τα δέντρα.

Ξαφνικά, ένα φως ξεπρόβαλλε στο βάθος.

Το οποίο πλησίαζε όλο και πιο γρήγορα προς το μέρος της.

Μέχρι που ξαφνικά ,βρέθηκε να κάνει κύκλους γύρω της.

Όσο εκείνο στροβιλιζόταν ,τα πόδια της σηκώθηκαν από το έδαφος και μετά από ένα λεπτό ,τσαφ, εξαφανίστηκε μαζί με το φώς.

Μακάρι να μπορούσα να εξαφανιστώ και εγώ έτσι.

Τις παιδικές ιστορίες που έγραφε η μάνα μου ,τις ήξερα απέξω και ανακατωτά.

Όταν ήμουν μικρή τις λάτρευα.

Γιατί το κοριτσάκι έμοιαζε με εμένα.

Μέχρι που κατάλαβα ότι εκείνο το κοριτσάκι, ήμουν στα αλήθεια εγώ.

Ποια μάνα γράφει για το παιδί της και τα προβλήματα του ;

Η δικιά μου φυσικά.

Γιατί ακόμα και αυτό έπρεπε να το εκμεταλλευτεί.

Με τις ώρες τη θυμάμαι να κλείνετε στο γραφείο της και να γράφει.

Μετά να ασχολείται με τις δεξιώσεις,τα ψώνια της και το κρασί.

Και το μόνο που έκανε για εμένα ,ήταν να με υποβιβάζει ,να μου καταστρέφει τη ψυχολογία και αν ξεσπούσα,να παίζει το θύμα.

Ποτέ δε παραδεχόταν, ότι τα περισσότερα ψυχολογικά μου ήταν εξαιτίας τις ναρκισσιστικής της συμπεριφοράς .

Η ψυχολόγος, αν και φίλη της,ήταν αυτή που με βοηθούσε και γνώριζε τα πάντα

Αν δεν υπήρχε αυτή, δε θα είχα καταλάβει το τι πραγματικά είναι η μάνα μου.

Ο τρόπος που με αγαπούσε είναι  δηλητήριο που καταστρέφει εμένα και αυτή.

Με αποτέλεσμα, ούτε που είχε καταλάβει τι συνέβαινε μέσα στο σπίτι της.

Στα βιβλία της έγραφε για τα τέρατα που πωλεμούσε η μικρή Ηρώ , αλλά το αληθινό τέρας που υπήρχε στο σπίτι της δεν το είχε αντιληφθεί.

Συνήθως,τα αρπακτικά ζουν μόνα τους.

Αλλά τι γίνεται όταν μαζευτούν όλα μαζί;