Στάχτες και βροχή

Κεφάλαιο 10ο

Τώρα.
Αχιλλέας ,23 ετών.

Τι είναι πιο ενευριστικό από ένα πεντάχρονο που ουρλιάζει και τρέχει μέσα σε ένα σουπερμάρκετ;

Ένας ενήλικας μαστουρωμένος, με φούλ ενέργεια,ντοπαρισμένος με ζάχαρη .

<<ΖΕΛΕΔΑΚΙΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙ .Αυτά γαμάνε,>>ακούστηκε η ενθουσιώδης φωνή του Ορφέα από  πίσω μου και ο ήχος της σακούλας που άνοιγε ακουλούθησε.

Γύρησα το κεφάλι μου την ώρα που μπούκωνε μια χούφτα από τα ζελεδάκια.

<<Τι;>>Με ρώτησε  με μπουκωμένο στόμα.

<<Έχεις μασουλίσει ένα τόνο  ζάχαρη από την ώρα που ήρθαμε , αυτά,>>του κούνησα το χέρι δείχνοντας προς τα άδεια σακουλάκια από σοκολάτες μπισκότα και ζελεδάκια, αραδιασμένα πάνω στο καρότσι.<<Θα τα πληρώσεις εσύ.>>

<<Έλα τώρα ,αφού έχω υπογλυκαιμίες Πως κάνεις έτσι;Πολυ ξινός  είσαι σήμερα. Έλα φάε και εσύ ένα ζελεδάκι μπας και στρώσεις,>>μου απάντησε, προσπαθώντας να μου χώσει το ζελαδάκι στο στόμα.

<<Μα ,τη Παναγία,θα σε σπάσω στο ξύλο ,φύγε από δίπλα μου,>>του γρήλισα και εκείνος πέταξε ένα ακόμα ζελεδάκι στο στόμα του και απομακρύνθηκε χαμογελώντας ,κάνοντας βήματα προς τα πίσω.

Που να σου κάτσει στο λαιμό, μαλακισμένο.

Και ο άλλος ο μαλάκας ,από την ώρα που πήγαμε να πάρουμε την Ηρώ, άχνα δεν έχει βγάλει.

Μόνο  μουγκανίζει, κάθε φορά που τον ρωτάω κάτι.

Τουλάχιστον δεν είναι άχρηστος σαν τον άλλον ,γεμίζει και κανένα καρότσι.

Είμασταν εδώ και ένα μισάωρο στο σούπερ  ,αγοράζοντας  πράγματα για το πάρτι της Ηρώς που είναι αύριο.

Από τη χθεσινή μέρα δεν είχα ηρεμίσει, αν και είχα πέσει σε κόμμα από το ποτό και ξέχασα εντελώς να της στείλω μήνυμα.

Όποιον και να ρώτησα μέχρι και τα μούτρα μου έριξα να πάρω τον Ghost, κανένας δεν είχε ιδέα,  σε ποιον ανήκε το αμάξι που μπήκε μέσα η Ηρώ.

Εκείνη  ,έπαιξε το πρωί το θεατράκι, όταν πήγα να τη πάρω και τη ρώτησα πώς πήγε το ραντεβού με τον Φίλλιπο.

Σιγά μη μου έλεγε την αλήθεια.

Αλλά θα το μάθω ποιος είναι ,που θα πάει.

Προχωρόντας προς τον επόμενο διάδρομο ,στη μέση στεκόταν ο Γαβριήλ και κατέβαζε κάτι μπουκάλια με αλκοόλ και τα έβαζε στο καρότσι.