Στάχτες και βροχή

Κεφάλαιο 23ο

Τώρα.
Ηρώ,18 ετών.

Άνθρωποι σαν και εμένα, χάνουν τις στιγμές ευτυχίας, μέσα στη σκέψη τους.

Όταν το μυαλό υπερλειτουργεί κάπου στις πολλές στροφές  ανακυκλώνονται μόνο οι άσχημες.

Αυτή τη στιγμή γαντζώνομαι ,από τη μικρή ευτυχιά.

Μη χαθεί στη στροφή.

Ελεύθερη.
Λίγη υπομονή ακόμα.
Αργά η γρήγορα όλα θα τελειώσουν και εγώ θα μπορέσω να αναπνέω ξανά.

Για λίγο ακόμα, θα παίζω το παιχνίδι τους.
Για λίγο ακόμα,πνίγω την αηδία,βαθιά μέσα μου.

Τα ερωτήματα όμως, δεν παύουν να υπάρχουν.

Αν ο πατέρας μου ήξερε τα πάντα για το Γιάννη ,γιατί δε με προειδοποίησε;

Γιατί με άφησε να πέσω στο στόμα του λύκου;

Πόσο καιρό τα ήξερε;
Πόσο καιρό τον ξέρει;

Άλλα ,και τόσα πολλά, καταπίνω, μαζί με τις καραμέλες και τα γλυκά από το μαγαζάκι εδώ στο λούνα παρκ.

Όταν είμασταν πιο μικροί ερχόμασταν συχνά εδώ.

Μέχρι και ο Αχιλλέας με έφερνε ,πολλές φορές.

Θυμάμαι να σφηνόνεται στα παιδικά συγκρουόμενα μαζί μου,παρόλο που για την ηλικία  του ,τότε ήταν αρκετά έφσομος.

Τρέχαν όλα τα παιδιά μετά, με κλάματα από τη πίστα;
Ναι.

Γιατί εκείνος έτσι και με ακούμπαγεε
κανένας ή τολμούσε να με κοιτάξει,το όχημα του κόντευε να πάει για παλιοσίδερα.

Όσο και να του έκαναν παρατηρήση οι υπάλληλοι,δεν άκουγε .

Μέχρι που στο τέλος πιάνονταν στα χέρια.

Ήταν πάντοτε έτσι.

Αμφιβολίες παιρνούν ξανά,από το μυαλό μου.

Αν είμαι έτοιμη ή αν πρέπει να μπλεχτώ με τη καταιγίδα που λέγεται Αχιλλέας.

Δική του,αυτό είπε.
Αλλά σε πιο βαθμό δε διευκρίνισε.

Με έπνιγε και κατά πόσο αυτό θα αυξανόταν αν η σχέση μας εξελισσόταν είναι αδιευκρίνιστο.

Είναι και μετά το άλλο.

Οι φήμες για το τι κάνει όταν χάνει τον ελέγχο με ανησυχεί.
Ευέξαπτος και απερίσκεπτος αυτά είναι είναι που μου δημιουργούν ένα βάρος.

Δε συγκρατεί ποτέ τα νεύρα του.

Όσο και για τις σχέσεις του με τις γυναίκες,δεν ήταν ποτέ σταθερή.