Στάχτες και βροχή

Κεφάλαιο 19ο

Τώρα.
Ηρώ,18 ετών.

Ο Μάρκος πάντοτε έλεγε, πως οι μικρές στιγμές ευτυχίας είναι σα τα άστρα..

Τόσο μακρινές ,άπιαστες.

Αν δεν της κυνηγάς ,την ώρα που πρέπει.

Θα μείνεις να παρατηρείς το φως τους να αργοσβήνει, όταν πια θα τις έχεις χάσει.

Όπως βλέπουμε το φως των αστεριών που έχουν χαθεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Τον ζήλευα, που ήταν τόσο ανέμελος με όλα.

Έκανε αυτό που γούσταρε και τον έκανε χαρούμενο.

Γιατί να μην είμαι και εγώ έτσι αυτή τη στιγμή;

Το πρόσωπο μου χωμένο στο μαξιλάρι, για να μη τσηρίξω.

Πριν λίγη ώρα, ήμουν έτοιμη να τον αφήσω να μου κάνει ότι θέλει.

Να με πηδήξει έκει στο τοίχο.
Άγρια παθιασμένα.

Χωρίς φραγμούς και αναστολές

Πώς το έκανες αυτό με το χέρι Ήρώ;
Γαμώ....

Οι μηροί μου ξανά ακουμπήσα ένας με τον άλλον.

Η θερμή αίσθηση ανάμεσα στα πόδια μου , μαρτύριο.

Αλήθεια ,τώρα βρήκες να λακίσεις;
Κότα.

Ξέρω πως αν κάνω αυτό που σκέφτομαι, δε θα υπάρχει γυρισμός.

Όλα θα πάρουν τη κατρακύλα.

Γιατί το μυαλό δεν μπορεί να συμβαδίζει με τη καρδιά;

Όλη τη μέρα έλεγα ότι θα αρπάξω την ευκαιρία.

Ότι θα κάνω αυτό που πρέπει δικό μου .

Αλλά δεν έχω ιδέα τι να κάνω.

Πώς να το κάνω.

Φυσικά έχω δει τσόντες και σκηνές ερωτικές σε ταινίες αλλά δεν είναι το ίδιο όταν σε ρίχνουν στο ρινγκ και σου λένε πάλεψε.

Πώς ρίχνεις την πρώτη μπουνιά;

Τον φίλησες πρώτη τότε.
Πόσο δύσκολο να είναι και αυτό;
Έλα,λίγο θάρρος σε παρακαλώ.
Εδώ πας να αντιμετωπίσεις σωματέμπορους.
Σε αυτό θα κολλήσεις;

Και μετά με πιάνει και ο τρόμος για το ποια θα είναι η συνέπεια αν το κάνω.

Ήμουν το πιο περιζήτητο προϊόν της κοινότητας.

Ο Γιάννης ήξερε πως είμαι παρθένα το είχαμε ελενξει στη γιατρό.

Όχι πως αν δεν ήμουν θα υπήρχε θέμα .