Στάχτες και βροχή

Κεφάλαιο 13ο

Τώρα.
Ηρώ,18 ετών.

Τι κάνουν οι έφηβοι στα δέκατα όγδοα γενέθλια τους ,που αποτελεί το ξεκίνημα της ενήλικης ζωής τους γεμάτη όνειρα;

Οι φυσιολογικοί έφηβοι ,που αμφιβάλλω,αν υπάρχουν ,δεν έχω ιδέα τι κάνουν.

Έγω που η ζωή μου είναι βγαλμένη από τη ταινία "Εφιάλτης στο δρόμο με τι λευκές", ξέρω τι θα κάνω σήμερα.

Θα γίνω ,κουρούμπελο, τάπα ,τύφλα. πως το λένε.

Ίσως και μαστούρα.
Αν φέρει ο Μάρκος τίποτα καλό.

Αλλιώς υπάρχει και ο Ορφέας.

Αν και σιγά μη μου δώσει αυτός.

Φοβηθείται όλοι την οργή του Αχιλλέα.

Θα παρτάρω σα να μην υπάρχει αύριο.

Και τη τελευταία μου μέρα ως έφηβη, θα τη κλείσω με ένα μεγάλο καμπούμ.

Στο διάολο όλα.

Τα καλλυντικά μου αραδιασμένα όλα στο μπάνιο.

Οι Arctic Monkies παίζουν στη διαπασών, από το λάπτοπ στο δωμάτιο μου, δίπλα από το μπάνιο.

Έφυγα τρέχοντας από το γράφειο της Έλενας .

Με εκείνη να προσπαθεί ,να με σταματήσει,λέγοντας μου ότι έπρεπε να συνεχίσουμε την ύπνωση την επόμενη φορά.

Γιατί αυτά που συνέβησαν ήταν άκρως ανησυχητικά.

Έλα, αλήθεια;
Καλώς ήρθατε στη παράσταση τρόμου, που είναι η ζωή μου.

Και δεν ξέρω αν θέλω να τη ξαναζήσω.

Θα γίνω τόσο λιώμα σήμερα.

Είναι λες και το σύμπαν ,έχει μπει σε ένα τρελό ρυθμό να μου τα γαμήσει όλα.

Το βλέπει σαν πρόκληση.

Μόλις αναρωτηθώ αν η ζωή μου μπορεί να γίνει ακόμα πιο σκατά.

Εκείνο λέει ,μισό λεπτό.
Κάτσε να βγάλω τη λίστα με τις επιλογές.

Πληρώνω το κάρμα μου ,από τις προηγούμενες ζωές .

Ποιο ήταν εκείνο το αγόρι ;

Πώς ήξερε το όνομα μου;

Εκείνο το δωμάτιο;

Ο κύριος με τι πεταλούδες;

Αυτά τα ερωτήματα στριφογύριζαν στο μυαλό μου, μέχρι να φτάσω.

Το σπίτι ήταν άδειο .

Άφαντοι και οι δύο.

Η μάνα μου δεν ήταν ούτε στο γραφείο της κλεισμένη.