Στάχτες και βροχή

Κεφάλαιο 41ο

Τώρα
Αχιλλέας ,23 ετών.

<<Τι είναι αυτό που έχεις βάλει στα μούτρα σου,>>με ρώτησε ο Γαβριήλ κοντεύοντας να πνιγεί στη φέτα ψωμί που έτρωγε.

<<Σαν τι σου φένεται ηλίθιε;Μπογιά είναι.>>

<<Και ο σκοπός της που βρίσκεται πρωί πρωί στο πρόσωπο σου;>>

Ο Γαβριήλ ηταν στη κουζίνα με τη Ξένια στο σκαμπό δίπλα στο πάγκο να τρώει.

Κοιμόταν στο δωμάτιο του Γαβριήλ τις τελευταίες μέρες με κείνον στο καναπέ.
Αλλά φαινόταν πως όλο αυτό που είχε γίνει με τον Παναγιωτάκι την κρατούσε άυπνη.

Ο πατέρας της δεν της επέτρεπε να τον βλέπει και ούτε απαντούσε στα τηλέφωνα.

Στα κλεφτά την πήγαινε ο Γαβριήλ στο σχολείο του για να τον δεί.
Γυρνούσε χειρότερα από όταν πήγαινε.

Θα ερχόταν η σειρά του πατέρας της..
Και ειδικά μετά αφού κατάλαβα ότι ήταν με τη μεριά του δικού μου.
Έπρεπε να το είχα φανταστεί από τότε κιόλας .

Ο Γιάννης ήθελε να οποιοδήποτε τρόπο να μας βγάλει από τη μέση ώστε να έρθει κοντά στο κορίτσι μου.

Μόνο πάνω από το πτώμα μου.

Αλλά κατά κάποιο τρόπο το είχε κατάφερει.
Γιατί εγώ ήμουν σαν ζωντανός νεκρός ,όχι επειδή είχα βάψει το πρόσωπο μου σα σκελετό επειδή ήταν το μόνο που ήξερα να κάνω.

Ήταν επειδή το κορίτσι μου συχαινόταν να με κοιτάει και να με με αγγίζει.
Αυτό με έκανε κενό μέσα μου

Ράγιζε γαμώτο τη καρδιά μου.
Δε μπορούσα να τη κατηγορήσω γι'αυτό.
Έμοιαζα σε εκείνον.
Και εκείνος της στέρησε την αθωότητα της με το χειρότερο τρόπο.
Δε μπόρεσα να τη προστατεύσω τελικά από δόντια του. .
Γιατί εκείνος την είχε προλάβει πριν καν εγώ εμφανηστώ.

Αρρώσταινα.

<<Ώπα τι φάση έχουμε κάνα πάρτι μασκέ,>>πετάχτηκε ο Μάρκος που έμπενε μεσα με το Φίλιππο.

Τον αγριοκοίταξα.

Ήταν συνέχεια εδώ .
Δεν ήξερα αν έπρεπε να εκνευρίζομαι ή να πέσω στα πόδια του για να με βοηθήσει με την Ηρώ.
Γιατί για να πω την αλήθεια ήμουν απελπισμένος.

Δεν ήξερα πως να τη βοηθήσω.
Της πρότεινα να πάρει την Έλενα για συνεδρεία.

Δεν ήθελε .
Ούτε το κινητό της δε σήκωνε.
Η Ξένια το σήκωσε όταν πήρε η γυναικολόγος της για να της πει τα αποτελέσματα.