Κεφάλαιο 52ο

641 47 25
                                    

Τώρα.
Αχιλλέας,23 ετών.

Καροπαντελονάκιας με ένα μαξιλάρι στα μούτρα του την ώρα που κοιμάται.
Όχι,όχι,τα χέρια μου στο λαιμό.
Το μαλακισμένο,το μούλικο.

Εννοείται πως ήξερα ότι ήταν παντρεμένος.
Πάντα κρατούσα τα αρχεία  ολονών ενημερωμένα.

Θα ερχόταν όμως η ώρα του.

Ήταν λογικό να είχε το πρώτο της φιλί με κάποιον.
Αλλά όχι με το βλαμμένο.

<<Αλήθεια τώρα σε πείραξε τόσο πολύ;>>
Με εβγαλε από τις σκέψεις μου ο Ορφέας.

<<Όχι,>>του είπα πίνοντας από τη μπύρα μου .

<<Ναι, σίγουρα>>έσυρε τις λέξεις.

Είχαμε αραξει στις ξαπλώστρες με τα μαξιλάρια που είχα δίπλα στη πισίνα.

Η Ηρώ βρισκόταν στους ώμους του Φίλιππου και απέναντι της η Ξένια στους ώμους του Μάρκου.
Με τα χέρια προσπαθούσαν να ρίξουν η μια την άλλη στο νερό.

Tainted love από Marilyn Manson έπαιζε μέσα από το σπίτι.
Η Εύα λίγο παραδίπλα μηλούσε στο τηλέφωνο.

Σήμερα το είχα παρακάνει με τις ουσίες.
Μουδιαζαν τουλάχιστον το πόνο και τις σκέψεις μου.

Η ψυχολόγος δε βοήθησε ,ίσα ίσα μου είχε σπάσει τα νεύρα.

Ξέρω ότι κάτι πάει στραβά μαζί μου.

Αλλά όσο με πιέζεις τόσο εγώ πάω κόντρα
Είναι λάθος το ξέρω αλλά ποτέ δε πίστευα ότι όλα αυτά βοηθάνε.
Πρέπει να βοηθήσεις εσύ τον ευατό σου πρώτα.
Όσο και να μη θέλω να πάω ,ξέρω πως τα βήματα μου θα με ξανά πάνε από μόνα τους εκεί.
Γιατί δε προς όλα αυτά να τα αφήσω να μας καταστρέψουν.

Θέλω το κορίτσι μου να είναι ευτυχισμένο και εγώ μαζί της.

Χάνω τον εαυτό μου σιγά σιγά και κρατιέται από εκείνη.
Τις τελευταίες μέρες είχα γίνει αδίστακτος δεν υπολόγιζαν τίποτα.

Εγώ ,ο Γαβριήλ,ο Πέτρος μαζί με κάποιους άλλους δώσαμε κάποια γερά χτυπήματα.

Δε με ένοιαζε που τα χέρια μου βάφονταν ξανά με αίμα.
Έπρεπε να δείξουμε πως είμασταν και εμείς το ίδιο με εκίνους.
Να μη μας θεωρούν δειλούς.
Να πάρουν το μήνημα
Πώς αν τα έβαζαν εμ εμάς θα είχαν αντίστοιχες συνέπειες.

Ήταν ξεκάθαρο πως τα χτυπήματα ήταν εντολές του πατέρα μου και ο Άγης απλά εκτελούσε.
Αλλά ο Άγης ήταν ανισορρόπος.
Αυτό ήταν που έπρεπε ο καργιολης να προσέξει..
Γιατί κάποια στιγμή το ίδιο του το σκυλι θα του δάγκωνε το χέρι
Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο.

Στάχτες και βροχήDonde viven las historias. Descúbrelo ahora