Saklı Duygular | vegaspete | boyxboy

//vegaspete side story - 18

iyi okumalar :)

//vegaspete side story - 18

şimdi karşımda duran adamla dün gece seviştiğim adamın aynı olma ihtimali olamazdı. bana karşı o kadar nefret ya da öfke ile bakıyordu ki bu her şeyi sorgulamama neden oluyordu. beni sevip sevmediğinden bile emin değildim artık o kadar şüpheye düşürüyordu kendinden.

yanıma adımlayarak birden üstümdeki yorganı çekip aldı ve yere fırlattı. ne olduğunu anlamadan aynı şeyleri üzerinde olduğum yatağa yapmaya başlamıştı bile. odanın bir ucuna kaçarken ben, onun sürüklendiği cinnet halini sadece korkuyla izliyordum. tek tek odanın her bir köşesini sağlam en ufak bir şey kalmayana dek vurdu, kırdı, parçaladı. ben korkudan sadece titriyor ve bunun bitmesini bekliyordum. nihayet odada parçalara ayrılmadık bir şey kalmayana dek sürdü ve en sonunda karşıma geçip yere çöktü o da. yüzünü bana çevirdiğinde işte şimdi sinirli ifadesi kırılmıştı. halimi bilmiyordum gördükleri mi onu etkiledi anlamıyordum sadece korkuyordum. bakışları yumuşayıp elini bana uzatmaya çalıştığında ise istemsizce irkildim ve ondan uzaklaşmak için geriye kaçtım. bu ise onu dağıtan son darbe olmuştu ki karşımda ağlamaya başladı. onu ağlarken görmek aklımı başıma getirse de yine de korkularım ve kırılan gururum onu teselliye imkan tanımamıştı. biraz uzaklaşmak ikimiz için de en iyisiydi.

odadan çıkıp nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım. haklı ya da haksız olmak önemli değildi. İlk kez görmediğim ama ilk kez bu denli korktuğum adama karşı öfkeli ve kırgın hissediyordum.

akşam olduğunu fark etsem de eve dönmek ve henüz onunla yüzleşmek istemiyordum. buralardaki bir handa bu gece konaklamak daha iyi olacaktı zira ben onu her türlü kırardım bu sinirle. onun öfkesi yerini pişmanlığa bırakırken benim öfkem yeni başlıyordu ve bu süreçte onu yakmaktan çekinmeyecek bir karakterim vardı. bu yüzden en iyisi soğumasını beklemek.

kendime kalacak bir yer bulduğumda çoktan akşam olmuştu bile. bu akşam sadece uyumak istiyordum hiçbir şey düşünemeyecek kadar yorgunum zaten.

sabah gözlerimi açtığımda güneş yeni doğuyordu. bu iş bugün bitmeliydi yoksa vegas ile aramızdaki şey bitecekti. ve ben onu kaybetmek istemiyordum her şeye rağmen. evet ona kızgın ve kırgın hissediyordum ancak bunu onunlayken de hissedebilirdim, onsuz her şey daha da zordu çünkü. hem dün gece bensiz kalmak biraz aklını başına getirmiştir diye düşünüyorum, onunla olan ilişkimde çok fazla taviz vermiştim ve bu durum onun başına buyruk olmasına neden olmuştu. halbuki ben kendime bile tahammülü olmayan bir insandım. doğal olarak vegas da neyin ne olduğunu bilmeli ve bana saygı duymalıydı.

birkaç gündür gizli gizli başımdaki beladan kurtulmak amacıyla sean ile planlarımı yürütüyordum. aptal vegas biraz beklese zaten hiçbir sorun çıkmadan kurtulacaktık ancak o ve kıskançlığı her şeyi daha da zorluyordu. başta da sinirlerimi. artık ne aşamada olduğumuzu öğrenmek ve başımdaki piçten kurtulmak istiyordum zira onun aramızda olduğu her an vegas ile biz daha fazla uzaklaşıyorduk. hemen sean'a haber uçurdum ve yerimi bildirdim o gelene dek bir haber de piçe uçurdum neyse ne bu gece her şey bitecekti.

birkaç gündür taşınabilir ve değeri olan bütün mülklerimi sean aracılığı ile sattırıp paraya çeviriyordum. vegas'ı da alıp buralardan kaçacaktım. çünkü piç, ne beni ne vegas'ı biz burada olduğumuz müdddetçe rahat bırakmayacaktır. başta onunla olmayı vegas için bunu yapmayı düşündüm ancak döktüğü gözyaşları bana olan sevgisi bizim birbirimizden ayrı mutlu olamayacağımızı açıkça gösterdi. madem vegas için mutluluk benle ben de onun için her şeyi ardımda bırakmayı, konumumdan vazgeçmeyi göze alabilirdim. bulduğum şey çok kıymetliydi. onun için her şeye değerdi.

yeterince paramız olduğunu düşünüyordum en azından bu topraklardan güvenle çıkıp yeni bir yerde hayatımızı en baştan kurmaya yetecek kadar. biz güvenle buraları terk edene dek ise piçi bir yere kapatacaktım. gerisini umursamıyordum bile.

şimdi son kez sean ile vedalaşırken onu ve aptallıklarını bile özleyeceğimi düşünüyordum. bir daha asla bağırabileceğim çalışanlarım olmayacaktı ki bu benim için alışılmadık bir durum. aşk gerçekten zor bir duyguymuş, eskiden sadece kendimi umursadığım günleri şimdiden özledim. yine de hiçbir şey vegas'sız olmak kadar zor gelmeyeceği için olabilecek en doğru tercihi yaptığımı düşünüyordum, gözlerindeki aşkı kaybetmediğim müddetçe hiçbir zaman pişman olmayacağım. hem vegas'a da dilediğim gibi şımarabilirim sonuçta onun için her şeyden vazgeçmiştim başına kakacağım uzun bir liste söz konusuydu.

sean'ı gönderip vegas'ı söylediğim yere yollamasını isterken son kez o piçle yüzleşmeye gidiyordum. umarım bu gece bir aksilik olmadan kurtuluşumuz gerçekleşirdi.