Saklı Duygular | vegaspete | boyxboy

//vegaspete side story - 17

side storye veda etmeye birkaç bölümm :')

iyi okumalar :)

//vegaspete side story - 17

sabah yine kitaplarda yazmayan şekilde sırtımda felaket bir ağrıyla uyandım. sesime uyanan vegas korku ile bana bakıp ne olduğunu anlamaya çalışırken onun biraz kafasını çalıştırmasını bekledim. yani dün kocaman bir şeyin üstüne oturmuştum canımın yanması doğaldı değil mi bunu anlayabilirdi. aptal aptal baktığını görünce gözlerimle alt tarafımı işaret ettim.

"acıyor." yüzüne bakamıyordum. dün bütün bunları yapan ben değilmişim gibi nereden geldiyse utanç sarmıştı beni. hah ben hiçbir zaman utanmazdım ki.

vegas'ın dikkatle beni kucağına çektiğini ve yataktan kaldığımızı fark edince şaşkınlıkla yüzüne bakabildim.

"nereye götürüyorsun, indir bak dışarı çıkarma sakın bir gören olur."

beni dinlemeyerek odanın kapısını açmaya yönelince iyice sinirlendim ancak bir yandan da canım acıyordu. onu azarlamayı sonraya bırakarak ne yapacaksa yapsın diye düşündüm. sorumluluk almalıydı sonuçta.

neyse ki işe yaramaz sürüsü etrafta yoktu ve vegas beni kimseye görünmeden banyoya getirebilmişti. kendimi ona bırakarak beni şımartmasını istedim. nasılsa ben bunu hak ediyordum.

ılık suyla vegas'ın bana masaj yaparak beni temizlemesi biraz iyi gelmişti. banyodan sonra da odama kucakta götürmesini istedim. bir de yürüyecek halim yoktu.

bütün gün yataktan çıkmamayı planlıyordum ne halim vardı ne de keyfim kaçsın istiyordum ancak tanrılar beni yine görmezden gelmeye devam ediyordu anlaşılan. odamın kapısının çalınmasıyla sinirlendim. aynı zamanda vegas'ı da bir bahane ile odadan dışarı göndermiştim.

"gel."

"efendi pete kusura bakmayın rahatsız ediyorum ancak misafiriniz var."

"kim?"

"sevgiliniz beyefendi geldiler."

siktir. iyi ki başıma gelecekleri biliyordum da vegas'ı odadan yollamıştım gerçi her an karşılaşma ihtimalleri de beni dehşete sürüklemeye yeter bir nedendi.

"hemen odaya al ama rahatsız olduğumu ve çok kalamayacağını söyle önden. tamam mı?"

"peki efendi pete."

içeri uğursuz girdiğinde kendimi sıkarak gülümsemeye çalıştım. yanıma adımlayıp endişelenmiş gözlerle bakmaya başladı. yalancı herif senin kendinden başka düşündüğün biri olur mu?

"pete hayatım, neyin var? hasta olduğunu söylediler ki kötü de görünüyorsun."

seni gördüğüm içindir. "bilmiyorum ki neden olduğunu havalardan olabilir."

yanıma adımlayıp ellerimi tuttu. şimdi kusacaktım. "kendine dikkat etmelisin pete. çok yakında işleri resmiyete dökeceğiz biliyorsun."

hayır bilmiyorum. bunu öğrenmek elimi çabuk tutmam gerektiğini hatırlattı bana. bir de hala elimi tutan elleri. iğrenç hissettiriyordu. acele etmeliydim.

"oh tamam. şimdi dinlenmem gerekiyor izin verirsen."

"tamam hayatım" eğilip öpeceğini anladığım zaman geri çekilmemle boşa çıktı çabası. gülümseyerek saçlarıma uzandı ve bir kez okşayıp ayrıldı. gitmesiyle rahatlamış hissettim ta ki kapım hızlı bir şekilde açılıp kıpkırmızı suratıyla giren vegas'ı görene dek sürmüştü bu. şimdi ayvayı yemiştim.