Hülle

Bölüm 42| Işık Şehri - Part 1

Bölüm 42| Işık Şehri - Part 1

"Hadi bizim uçağın kapıları açıldı." diyen Enfal ile ayağa kalktım, havaalanı o kadar kalabalıktı ki bu kalabalıkta onu kaybetmekten korkuyorum açıkçası.

Yaklaşık bir hafta önce evde valizleri hazırladığımız gün ablam ile buluştuktan ve ona da ev ile ilgili fikir verip onu patronunun evine kadar bıraktıktan sonra Enfal ile bende çantalarımızı almak üzere eve döndük, arabayla gara gitmek yerine bir taksi ayarlayarak tren garına gittik. Ankara'ya varıp Kuter ağabeyimlerin evine gittiğimizde kapıyı açan halam bizi karşısında gördüğünde şok olmuştu, bir süre bizi kapıda bekletip gerçek olduğumuzu anlayınca önce Enfal'e ardından da bana sıkı sıkı sarılıp içeri almıştı. Onu görmeden gidemeyeceğimizi söylediğimiz de nasıl mutlu olmuştu anlatamam.

Bir süre sarılıp hasret gidermenin ardından dayımın da gelmesi ile onla da sarılıp hasret giderdik, eve gelen hane halkının hepsi ile giderdik dersem yalan olmaz, çocuklar özellikle diğer amcalarının da gelmesine o kadar mutlu olmuştu ki sürekli Enfal ile Mesud'u oyun oynamaya zorlamışlardı. Kuter ağabeyim benim yazdığım oyunun beğenilmesi ve bu yüzden de hem Türkiye'de bir şehirde hem de dünya ülkelerinin üç tanesinde sahnelenecek olmasına çok sevinmişti, benimle gurur duyduğunu defalarca dile getirmişti aynı şeyi dayımdan da duymak beni mutlu etmişti. Koltuğunun altından bir salise dahi beni ayırmaması hatta Kuter ağabeyimin küçük kızının kıskançlığına maruz kalmama rağmen yine de bırakmamıştı.

Gece yatmadan halam valizlerimize neler koyduğumuzu ve doğru koyup koymadığımızı kontrol etmek isteyince kabul edip gösterince bana ve Enfal'e demediğini bırakmadı, yanlış yaptığımız için bir ton laf saydıktan sonra bize vakumlu torbalar vererek kıyafetlerimizi onların içine doldurmamızı söyledi dediklerini harfiyen yaptığımızda valizlerde hatırı sayılır bir oranda boşluklar kalmıştı açıkçası. İstanbul'a gideceğimiz gün gelip çattığında halam bırakmak istemez gibi dursa da buna mecbur olduğunu bilerek bizi sıkı sıkı sarıp tembihler yağdırarak kapıdan uğurladı. Kuter ağabeyim evde olduğu için bizi tren garına bıraktı ve trene binmek için alımlar başlayana kadar hatta biz kimlik kontrolünden geçerken dahi oradan ayrılmadı ne zaman kimlik kontrolünden sonra yürüyen merdivenlerden aşağı perona inmeye başladık o zaman o da gardan ayrıldı.

Tren ile yaklaşık dört saatlik bir yolculuktan sonra Bakırköy'de indik ve gara yakın otobüs durağından bizim için ayarlanan otele gidecek olan 98S hattı otobüsünü bulup bindik, otele geldikten Kenan Hoca'ya geldiğimizi bildirip oda için yapılan rezervasyon adını öğrendik, herkesin adına yapılmıştı rezervasyonlar bu yüzden Enfal ile benim adımı söyleyerek odanın anahtarını aldık ve hemen yukarı çıkmıştık. Odaya girdiğimizde Kenan Hoca bizi aramış ve bize yemek saatini söylemişti, yemek saatine kadar duş alıp dinlenip hazırlandıktan sonra yemeğe inmiştik. Hep beraber yenilen yemekten sonra pazartesi günü için olan planlar konuşulmuş, prova saatleri konuşulmuş ve karar verilmişti. Türkçe olarak provalar yapmayacağımız için sıkıntı yoktu, provaları öğleden sonra yapmaya karar vermiştik çünkü birçok kişinin konsolosluk ile randevusu erken saatlerdeydi.

İstanbul'da olduğumuz süre boyunca çok fazla gezemedik bunun sebeplerinden birisi provalardan ve sahneden sonra yoruluyor olmamız diğer sebebi de çekilmeyen sıcağı ile trafiği. Enfal ile sadece Emirgân'a, Florya Sahil'e ve Prens Adalarından olan Büyük Ada'ya gidebilmiştik ki o da çok zor olmuştu zaten Şişli'den Bostancı'ya Bostancı'dan da vapur ile Büyük Ada'ya geçmek çok zahmetliydi.Zaten trafikte geçirdiğimiz süre tüm hevesimizi yerle bir etmişti, sıcak ve nem de üstüne tuz biber olunca keyif almamız gereken yerde bıkkınlık gelmişti ama yine de çok güzeldi be ada, tıpkı o dizilerde gördüğümüz gibiydi hatta elektrikli araba ile de tüm adayı gezmiştik. Heybeliada'ya da gitmek istemiştik ama zamanımız kısıtlı olduğu için gidememiştik. Belki bir dahaki sefere onu da yapabiliriz, tavus kuşu ile Aya Triada Manastırı'nı görmeyi çok istiyorum.