Hülle

Bölüm 37| Utanmaz, Arsız, Ahlaksız - Part 1

Bölüm 37| Utanmaz, Arsız, Ahlaksız - Part 1 

Cidden bu kadar mı berbat evlattık biz?

Yoksa onlarda mı aile olma yeteneği yok?

Hangisi doğru soru, hangi sorunun cevabı doğru?

Ben artık bir şeylere heves edip o hevesimin kursağımda kalmasından yoruldum...

Ben artık sürekli kapana kısılmaktan usandım...

Ben artık insan olduğumu görmek istiyorum...

İnsan olduğumu bilmek istiyorum...

İnsan olduğumu hissetmek istiyorum...

Ya çok mu şey istiyorum ben?

Çok mu şımarığım?

Çok mu hayalperestim?

Neyim ben?

Oynatabilecekleri bir kukla mı?

Çocukken her kız çocuğunun oynadığı bez bebek mi?

Neyim, ya ben, ney?

Gözlerimi kapatıp dişlerimi sıktım, ağlamamak ve sesimi onlara duyurmamak için kendimi resmen sıkıyorum, çenem çoktan ağrımaya başlamıştı, burnum tıkanmış ve sızlamaya başlamıştı. Her ağlamamak için kendimi sıktığım zaman hep böyle olurum, önce çenem ağrır sonra sızı burnuma vurur, burnum tıkanır ve en son da baş ağrısı ile günlerimi geçiririm çok sıktıysam ağrı günlerce geçmez, az sıktığım zaman şanslıysam bir veya iki güne geçer ki bu durumda şanslı olabileceğimi sanmıyorum, nasıl şanslı olayım ki? Kaçtığım insanlar beni bulmuştu.

Bir dakika ya!

Onlar beni nasıl buldu?

Evimi nasıl biliyorlar?

Nereden biliyorlar?

Hem içeri nasıl girdiler?

Bu soruların kafamda can bulması ile şaşkınlıkla bedenime hâkim olamadım ve beynimin komutunu dinlemeden yattığım yerimde doğruldum.

Sahi ya korkacak neyim var artık?

Zaten yeterince hayatımın içine etmediler mi?

Zaten yeterince beni mahvetmediler mi?

Artık kokup kaçacak neyim var ki?

En fazla yine dayak yerim birkaç güne geçer bu defa evden kaçmayı geçtim bu şehirden kaçarım asla bulamazlar, üstelik param da var!

Onlarla yüzleşebilirim, bunu kaldırabilirim ya!

Derin bir nefes alıp onlarla yüzleşmek üzere harekete geçecektim ki aniden saçımdan tutulmam ile neye uğradığımı şaşırdım.

"Sen ne utanmaz, ne arsız, ne ahlaksız birisin!" diyen babamın bağırtısı ile alayla gülmek istedim.

Ben mi utanmazım?

Ben mi arsızım?

Ben mi ahlaksızım?

Ahlak ne ki?

Eğer ahlak onun yaptıklarıysa, böyle ahlakım olmasa da olur! Ben ahlaksız olarak çok mutluyum!

"Yüzümüzü yere eğdiğin yetmiyormuş gibi bir de utanmazca etrafta salınıyor musun sen?" diye bağıranda annemdi.

Yaptıklarının acısını hissetmemek, kendimi yeniden bir travmanın içine atmamak için birkaç ay önce öğrendiğim bir şeyi denemeye karar verdim, önce gerekli ön hazırlıkları yaptım, ardından hayat denge çarkını ayarladım ve işleme başladım, tüm bu şiddet bitene kadar kendimi çok güzel bir vadide su kenarında suyun içinde balıkları izlerken hayal ettim, beynime, şiddet bitene kadar bunu hayal etmeye çalışmasını emrettim derin bir nefes alıp verdikten sonra işe yaradı.