Hülle

Bölüm 4 | Sıcak Bir Yuva Özlemi / PART - 2

Bölüm 4 | Sıcak Bir Yuva Özlemi / PART - 2

Mesud üniversiteye hazırlandığı sene anne ve babası ki halamdan daha çok dayım tıp için çalışmasını isterken, elbette o istemiyordu. Herkes onu tıp çalışıyor sanırken, o mühendislik bölümü için çalışmış ve ilk olarak metalürji mühendisliğini kazanmış, tercihlere kadar herkes onun tıp kazandığını düşünürken, tercihlerden sonra açıklanan sonuçlar ile onun metalürji mühendisliği kazandığını öğrenmek şok etkisi yaratmıştı, dayım bir süre Mesud ile konuşmamıştı. Mesud o süre boyunca Ankara'da Kuter ağabeyimlerde kalmıştı, okullar açılana kadar da gelmemişti. Geldiğinde dayım ne kadar göndermek istemese de oğlunu kıramamıştı ve oğlunun gönlünden geçen mesleği yapmasına izin vermişti, Mesud metalürji mühendisliği okurken bir yandan da açık öğretime başvurup ikinci bir bölüm okumaya başlamıştı. Şu an ise üçüncü bir bölüm okuyordu, onun bu okuma aşkına hayrandım, ben de onun gibi birkaç üniversite bitirmek isterdim ama ne yazık ki kısmet değilmiş. Ağabeyim de Mesud gibi ikinci bir bölüm okuyordu mesela, evdeki olayları üzerinden atmak için kendini derslerle meşgul ediyordu. Kuter ağabeyim zaten Ankara'da bir üniversitede Profesör olmuştu, sürekli kendisini yenilemesi gerekiyordu bu yüzden bir öğrenci gibi o da okuyordu. Enfal ise o okumuyordu, sanırım aileden bir tek o, o kadar çok okul okumayı tercih etmiyordu. Ders çalışmayı sevmediğini bildiğim için aslında hak veriyordum ona, zaten elinde mesleği vardı ve o da mesleği ile ilgili kitaplar okuyarak kendini geliştiriyordu. Zaten okula da gitmişti, derslerde almıştı; o yüzden o bizim gibi okuma sevdalısı değildi.

"Ee peki başka nasıl önlemler aldınız bakalım Hazen Hanım anlatın da biraz aydınlanalım." derken sesi dalga geçer gibi çıkıyordu. Gözlerimi kısarak ona baktığımda bir kahkaha attı ve ellerini teslim oluyorum der gibi kaldırdı.

"Tamam, tamam kızma o gözlerini. Gerçekten merak ettim hadi anlat başka ne önlemleri aldığını, bakalım gerçekten aldığın önlemler yeterli mi?" dedi bu defa daha ciddi bir ses tonuyla kafamı salladım ve aldığım bir diğer önlemi anlatmaya koyuldum.

Bir Hafta Önce

Sabah kalktığımda hiç kalkmak istemiyordum, bir hafta sonra bu evden gidecektim ve yeni bir hayata adım atacaktım. Hiç tanımadığım insanlarla, hiç tanımadığım bir evde birlikte yaşayacaktım bunun tedirginliğinin yanı sıra bir de bu evdeki muamelenin aynısını görme korkusu vardı. Kaçmak uzaklaşmak istiyorum ama bunu yapamayacağımın da  farkındayım, bir başıma ne hiçbir şeyim olmadan ne yapabilirdim ki? Üç kuruş param yoktu cebimde ki gittiğim yerde kendime yetebileyim, bunun ezikliği ile yerimde doğruldum. Daha yataktan kalkamadan kapım dan diye çalınmadan açıldı, gözlerimi sinirle kapattım. İnadıma yapıyordu sanki, ben biliyordum niye yaptığını ondan gizli bir şey yapıyor muyum diye kontrol etmek için böyle kapıyı çalmadan dalıyordu ve her seferinde de eli boş çıkıyordu. Yine aynısını yapmıştı alışmıştım artık, hiçbir şey söylemiyor tıpkı şu an baktığım gibi boş boş bakıyordum ona.

"Kayınvaliden aradı, haftaya resmi nikâhtan sonra imam nikâhı da kıyılacak." deyince hiçbir şey söylemeden baktım ona.

"Ablam aradı, yardıma ihtiyacı varmış beni çağırdı. Ablama gideceğim." dedim buz gibi bir ses tonuyla.

Birkaç saniye baktıktan sonra sert bakışlarını üzerimden çekmeden kafasını salladı ve;

"İyi git, ablandan bir şeyler öğren de bizi rezil etme el alemin evinde!" dedikten sonra odadan çıktı.

O odadan çıktıktan sonra elimi yatağımın içinde gezdirdim ve telefonumu aradım, bulduğumda şifreyi girdikten sonra ablamı aradım. Üçüncü çalışında açtığında hızlıca söylemek istediğimi söyledim.