ZENCEFİL CAFE

62.BÖLÜM

1 saat kadar sonra mutfak pırıl pırıl olmuştu.Artık çıkabilirlerdi.O anda Mevsim'in aklına genç adamın mesajı gelince sordu.

"Biz senin şu dergi röportajına bakmayacak mıydık?"

Rengim,duyduğu soru cümlesiyle duraklamıştı.Haklıydı genç kadın.Kumru'nun dedikleri aklına takıldığından,röportajı tamamen unutmuştu.

"Evet,bakacaktık tabi.Tamamen aklımdan çıkmış.Neyse,gel şöyle geçelim."

deyip tekrar masasına adımladı.Mevsim,hemen arkasındaydı.Sandalyelere karşılıklı oturduklarında sırt çantasından tabletini çıkarıp e-postasına girmiş,saniyeler içinde röportajın metni ve fotoğraflar ekranı kaplamıştı

Genç adam gerçekten de ekrana yakışıyordu.Zira tüm fotoğraflar tek kelimeyle şahaneydi.Boş bulunup

"Fotoğrafçı kim bilmiyorum,fakat işinin ehli ona şüphe yok.Ama insan senin kadar yakışıklı olunca fotoğrafların kötü olma ihtimali de yok zaten."

deyiverdi.Rengim

"Çok teşekkür ederim,böyle düşünmene sevindim."

diyerek muzipçe kıkırdamıştı bu sözleri duyunca.Galiba sahilde işi tahmin ettiğinden daha kolay olacaktı.Genç kadın

"Ben yine öyle içimden geldiği gibi konuştum sanırım.Aslında hiç böyle biri değilimdir ama."

diye söze başladığında yüzü utancından pespembeydi.Genç adam bir süre bu harika görüntünün tadını çıkardı ardından şöyle dedi.

"E bu daha da güzel!Benimleyken kendini rahat hissediyorsun öyleyse."

"Bilmiyorum,haklısın sanırım."

deyip röportaj metnini incelemeye koyulmuştu Mevsim.

Röportaja genel olarak bakıldığında,soruları soran kadının Rengim'i özel hayatı konusunda epey zorladığı farkediliyordu.Ancak genç adam,verdiği cevaplarla kadının bu çabasını başarıyla savuşturmuştu.

"Eeeee,ne düşünüyorsun Mevsim,sence nasıl olmuş?"

Rengim'in peş peşe sorduğu sorularla ana döndü.

"Yani bu işlerden hiç anlamam,ama bence gayet güzel olmuş.Kadın seni sorularıyla köşeye sıkıştırmaya çalışmış,sen de verdiğin cevaplarla onu başarıyla savuşturmuşsun."

diye aklından geçenleri dillendirdiğinde sesi kulağa gayet keyifli geliyordu.Genç adam

"O zaman,yarın sabah röportajı onayladığımı onlara bildiririm."

demiş,sonra da toparlanmaya başlamıştı.Mevsim,onun bu tavrını ilginç buldu.Adam için onun fikirlerinin neden bu kadar önemli olduğunu bir türlü çözemiyordu.Bir kaç saniye kadar

"Neyse,belki şu sahilde yapacağımız konuşma benim için aydınlatıcı olur?"

düşüncesi geçti aklından ve sessizce Rengim gibi toparlandı.Bir kaç dakika içinde Cafe'yi kapatmış,sahile doğru yan yana yürümeye başlamışlardı.

Aradan 15-20 dakika geçtiğinde,sahil kenarında bir bank bulup yan yana oturdular.

Yol boyunca hiç konuşmadan yürümüşlerdi ve bu şimdiye kadar ilk kez oluyordu.Dahası Rengim çok düşünceli,hatta bir parça da sıkıntılıydı.

Genç kadın bir süre bekledikten sonra dayanamayıp sordu.

"Neden bu kadar sessizsin Rengim?Konserle ilgili bir sıkıntı mı var yoksa?"