ZENCEFİL CAFE

74.BÖLÜM

Belki de 10 dakikadır sahildeki banklardan birinde sessizce oturuyorlardı.Rengim;düşünüyor ancak söze nereden,nasıl başlaması gerektiğine bir türlü karar veremiyordu.Sonunda üzgün bir ses tonuyla konuşmasını sağlayan genç kadının endişeli bakışları oldu.

"Özür dilerim aşkım!"

Mevsim,uzun bir sessizlik sonrası genç adamın dilinden dökülen bu cümleye şaşırmıştı.Hemen sordu.

"Sen bir şey yapmadın ki canım,neden özür diliyorsun?"

"Özür diliyorum,çünkü bizim şimdi seninle sahil kenarında oturmuş denizi seyrederken çok daha eğlenceli şeylerden,mesela gelecek planlarımızdan ya da ilk fırsatta çıkacağımız kısa tatilden söz etmemiz gerekirdi.Oysa konuşmamız gereken şeye bak!"

diye karşılık verirken sesi iyice üzgün bir hâl almıştı Rengim'in.

"Böyle düşünme lütfen!Yoksa beni çok üzersin."

diyerek hafifçe gülümsedi ve devam etti.

"Hayatta her zaman istediğimiz şeyler olmaz.Bunu hepimiz gayet iyi biliyoruz.Hem bu dediklerini daha sonra da yapabiliriz.İkimiz de henüz çok genciz,öyle değil mi aşkım?Şimdi,bizim için en önemli şey,senin bir an önce sağlığına kavuşman olmalı."

"Haklısın güzelim de insan,kendi başına gelince bu kadar mantıklı olamıyor maalesef.Yani,ne kadar basit bir işlem olursa olsun,her operasyonun bir riski var bu da beni korkutuyor.Hatta en çok da işlem sırasında bir terslik olmasından ve seni,annemi bir daha görememekten korkuyorum."

Benzer şeyler genç kadının da aklından geçmişti.Ama şimdi bu korkulardan Rengim'e bahsetmenin hiç sırası olmadığını biliyordu.Bu nedenle biraz düşünüp söyleyeceklerini zihninde toparladıktan sonra sakin olmasına özen gösterdiği bir ses tonuyla şöyle dedi.

"Böyle bir durumda korkman çok normal canım.Yine de en kötüsünü düşünmen gerekmiyor.Hem Tayfun Bey'in dediğini unutma,bu işlemi yaptırmakta geciktikçe başına daha büyük sorunlar açılabilir.O zaman ikimiz de çok daha fazla üzülürüz."

Söylediklerinde yerden göğe haklıydı Mevsim.Üstelik,onu tüm rahatlatma çabalarına rağmen genç kadının da en az kendisi kadar korktuğunu o çok sevdiği gece gözlerinden okuyabiliyordu.

"Beni sakinleştirip rahatlatmaya çalıştığın için çok teşekkür ederim güzelim.Yalnız,gözlerinde öyle bir ifade var ki nasıl desem,sanki daha önce senin için çok değerli birini kaybetmişsin gibi."

diye söze başladı ve ekledi genç adam.

"Tabi,bu konuda şimdi konuşmak istemezsen seni anlarım."

Rengim'in onu şu kısa zamanda bu kadar iyi tanımış olmasına hem bayılıyor hem de inanmakta zorlanıyordu genç kadın.

"Tahminin doğru canım.Ben de geçmişte tıpkı senin gibi büyük bir kayıp yaşadım ve baban için inan çok üzgünüm.Tekrar başın sağolsun.Bu tip ani ölümler,geride kalanlar için çok daha yıpratıcı oluyor."

deyip acı bir tebessümle konuşmaya devam etti.

"Seninle bu konuda sohbet etmeyi,dertleşmeyi çok istiyorum Rengim.Fakat şimdi zamanı değil.Zira konuşursak,ikimizin de morali bozulacak ve buna şu an hiç gerek yok."

"Tamam,sen nasıl istersen bebeğim.Peki,şu operasyonu olmadan önce bir görüş daha almalı mıyım,ne dersin?"

demiş,bir kaç saniye sonra eklemişti genç adam.