ZENCEFİL CAFE

42.BÖLÜM

Anne-oğul sakin bir yolculuk sonrası eve geldiklerinde,Adile hanım mutfakta çay demliyordu.Yemek yapmamıştı.Çünkü,Rengim ve Yeşim hanım ne zaman şehir merkezine inseler,restoranda bir şeyler yer eve tok dönerlerdi.

Genç adam ellerini yıkayıp üzerine rahat bir şeyler giymek üzere odasına giderken mutfaktan çıkıp

"Hoşgeldiniz hanımım!Siz Rengim oğlumla üstünüzü başınızı bir değiştirin,dünkü un kurabiyelerinden bir tabak hazırlar,salona getiririm ben.Birazdan çay da hazır olur."

diye seslendi.Yeşim hanım

"Hoşbulduk Adile,teşekkür ederiz.İyi düşünmüşsün.Sen de bu akşam salonda ol yine,odana çekilme erkenden."

dedikten sonra odasına geçmişti.Adile hanım gülümseyerek işine döndü.

Rengim,odasında ihtiyaçlarını giderip üzerine rahat bir eşofman altı ve t-shirt giyerken,bir yandan da geçirdiği günü düşünüyordu.Güne hüzünle başlamış,keyifli geçen bir yemek ve iç huzuruyla tamamlamıştı.

"Şu an Mevsim nasıl,neler yapıyor merak ediyorum.Onunla konuşmam gerek.Ama annemi bekletmek de olmaz şimdi."

diye aklından geçirerek salona geldi.Yeşim hanım koltuğuna oturmuş çayını yudumluyordu.Neşeyle

"Afiyet olsun anne!"

dedi ve kadının karşındaki koltukta yerini aldı.Onu duyan Adile hanımın önündeki küçük sehpaya çayını bırakması çok sürmemişti.Yeşim hanım

"Teşekkür ederim Rengim'cim,sana da afiyet olsun!"

deyip kurabiyesinden bir parça ısırdı.Hâlâ taptazeydi.Şu yetenekli kızı giderek daha fazla merak ediyordu.Ama bugünlük ondan bu kadar söz etmek yeterdi.

Genç adam çayından bir yudum aldı ve Adile hanıma dönüp neşeyle konuştu.

"Adiloş,senin şu çayın gerçekten başka.Ellerine sağlık!"

"Ne demek oğlum,afiyet olsun!Sen şimdi annenle birlikte döner yemişsindir bugün.E dönerin üstüne çay iyi gider."

diye karşılık verdiğinde gözleri mutluluktan ışıl ışıl parlıyordu Adile hanımın.Rengim'i oğlu gibi görürdü çünkü.

"Daha ne kadar buradasın canım?Keşke 1-2 gün daha kalsan."

diyerek araya giren Yeşim hanımla sohbetin konusu değişmişti.

"1-2 gün daha kalmayı inan ben de çok isterdim anne.Ama maalesef yarın dönmem gerek.Sonraki gün çok önceden kararlaştırılan bir dergi çekimim var."

İki kadın da cevaba üzülmüşlerdi elbette.Ancak şaşırdıkları söylenemezdi.Konser maratonuna 2 aydan az bir süre kalmışken,Rengim'in yoğun olması normaldi.Adile hanım sessizce başını sallamakla yetinirken,Yeşim hanım şöyle dedi.

"Dediğim gibi,keşke biraz daha bizimle olabilseydin canım.Ama seni anlıyorum,iş önemli Umarım dergi çekimin iyi geçer.Bu arada unutmadan,geçen gün yaptığın radyo röportajı çok güzeldi.İkimiz de çok beğendik,değil mi Adile?"

Hanımını duyan emektar kadın

"Evet,annen haklı Rengim oğlum.Hem sorular hem de senin verdiğin cevaplar çok güzeldi."

deyip yeniden sohbete dahil olmuştu.

Bu sözler üzerine genç adam gülümseyerek

"Röportajı beğenmenize sevindim hanımlar."