ZENCEFİL CAFE

86.BÖLÜM

Rengim,daldığı uykudan susayarak uyandı.Ancak başını sol yanına döndüğünde karşılaştığı harika görüntü ona susuzluğunu çoktan unutturmuştu.

Mevsim,kolunun altındaki ufacık boşluğa cenin pozisyonunda kıvrılmış,mışıl mışıl uyuyordu.Yüzü genç adama dönük,açık saçları yastığa yayılmıştı.Ne zaman yanına gelmişti acaba?Dün geceyle ilgili hiçbir şey hatırlamıyordu.Zihnini yoklayınca,kalın bir sis perdesi dışında bir şey bulamadı.

"Narkoz etkisi olmalı."

diye geçirdi içinden.Sonra düşünceleri Mevsim'e kaydı.Öylesine güzel ve masumdu ki!

"Gerçekten de bir periyi andırıyor."

diye fısıldadı.Onu uyandırmamak için elinden geleni yapmış olsa da Mevsim fısıltıyı duymuş,gece gözlerini aralamıştı.

"Günaydın!Uyandırdığım için özür dilerim güzelim!"

diyerek gülümsedi.

"Günaydın aşkım!Hiç önemli değil.İyi misin,istediğin bir şey var mı?"

diye karşılık verirken sesi hâlâ biraz kulağa uykulu geliyordu genç kadının.

"İyiyim bebeğim,merak etme.Zaten sen yanımdayken nasıl kötü olabilirim?Biraz su verebilirsen sevinirim ama.Çünkü,kasığımdaki ağrı yüzünden hareket etmekte biraz zorlanıyorum."

Bu sözleri duyan Mevsim

"Doktor dün akşam kontrole geldiğinde bunun normal olduğunu söylemişti."

deyip yataktan kalktı ve komidindeki sürahiden bir bardağa su doldurarak genç adama uzattı.Rengim suyu ağır ağır yudumlamış,ardından

"Saat henüz erken,kahvaltı gelmeden önce seninle biraz konuşmak istiyorum güzelim."

diyerek göz kırpmıştı.

Mevsim şaşkın şaşkın bakarak karşılık verdi.

"Yaaa!Öyle mi?Ne öğrenmek istiyorsun mesela?"

"İlk olarak,tanıştığımız gün sana "Peri kızı"diye seslendiğimde neden ağladığını söylemekle başlayabilirsin."

Genç kadın çok kısa bir süre cevap vermekte kararsız kalmıştı.Ancak genç adamın kolay vazgeçmeyeceğini bakışlarından anlayınca şöyle dedi.

"Sadece,babam da beni hep "benim güzel peri kızım"diye severdi.Sen birden bana öyle deyince hüzünlendim."

"Anlıyorum,bilmeden seni üzdüğüm için affet!."

diye karşılık verirken sesi çok mahçuptu genç adamın.Biraz soluklanıp yeni bir soruyla devam etti.

"Ya şu hep kullandığın kırmızı sırt çantasının sırrı nedir?"

"Affedilecek bir şey yok canım.Dediğin gibi,bilemezdin.Diğer soruna gelirsek,o çanta da 3 yıl önce babamın bana verdiği yaşgünü hediyesi.Çantayı kullandığım zaman babam yanımdaymış gibi hissediyorum."

Mevsim'in anlattıklarını dinlerken,onun aslında ne kadar şanslı olduğu geçiyordu genç adamın aklından.En azından hâlâ babasından kalan bazı eşyalara sahipti.

"Neler düşünüyorsun bakalım?"

diye soran genç kadının yumuşak sesiyle ana dönüp hafifçe tebessüm ederek konuştu.

"Ne güzel,senin en azından ondan kalan bazı eşyaların var.Oysa benim hiç böyle şeylerim olmadı.Bir kaç eski oyuncağı saymazsak tabii."

Biraz nefeslenip