ZENCEFİL CAFE

40.BÖLÜM

Bursa'nın merkezi Heykel'de bulunan kebapçı dükkânı,dış duvarlarında kullanılan renk nedeniyle "Mavi dükkân" olarak anılırdı.Aynı zamanda şehrin en eski İskender kebapçısıydı.

Mekânın iç kısmında da tavan ve duvarların bir kısmı beyaza,diğer duvarlar ise maviye boyanarak,girişle bir uyum sağlanmıştı.

Yerlerde krem rengi yer karoları göze çarpıyordu.Masalar,dikdörtgen şeklinde mermerden,sandalyeler eski tip ahşap,arkalıklı ve kolçaksızdı.

Anne-oğul,cam kenarı bir masaya karşılıklı oturup ellerindeki küçük poşetleri yanlarındaki boş sandalyelere bıraktılar.Bir garsonun masalarına gelerek siparişlerini sorması 1 dakika bile sürmemişti.Yeşim hanım 1 porsiyon sade döner ve şıra,Rengim 1,5 porsiyon yoğurtlu dönerle kola istedi.

Garson siparişleri not eder etmez,yanlarından ayrılmıştı.Yeşim hanım ilk konuşan oldu.

"O poşette Funda'ya küçük bir hediye mi var oğlum?"

Genç adamın soruya şaşırdığı söylenemezdi.Biraz düşündü.Sadece

"Evet anne."

deyip konunun uzamasını önleyebilirdi.Ancak bu pek dürüst olmazdı ve o,annesine yalan söylemek istemiyordu.Bu nedenle

"Hayır anne,o hediyeyi Funda için almadım."

diye karşılık verdi.

Yeşim hanım artık düşüncesinde haklı olduğundan kesinlikle emin olmuştu.Oğlunun hayatında yeni biri vardı.

"Anladım canım,peki.Bugün beni çok mutlu ettin.Baban da yanına geldiğin için eminim çok sevinmiştir."

diyerek sohbetin yönünü değiştirmeyi seçti.Böyle bir günde oğlunu fazla zorlamasına gerek yoktu.

Rengim,annesinin tavrı karşısında rahatlayıp derin bir nefes almış,aynı anda yemekler de gelmişti.İkili,sessizce bu nefis lezzetin tadını çıkarmaya koyuldular.

Yemek bitmek üzereyken genç adamın,

"Anne,o paketteki hediyeyi kimin için aldığımı hiç merak etmiyor musun gerçekten?"

diye sorması,Yeşim hanımı çok şaşırtmıştı.

"Etmez olur muyum canım?Ama sen böyle soruları hiç sevmezsin ki!"

dedi muzip bir ses tonuyla.

Aslında annesi dediklerinde haklıydı.Daha önce hiç böyle konuları onunla konuşmamıştı.Çünkü,bir şekilde hayatına giren kadınların kalıcı olmadıklarını biliyor,hissediyordu.Oysa Mevsim,başkaydı.Henüz 1 haftadır tanışmalarına rağmen,ondan çok etkilenmişti.

İlişkilerinin nasıl ilerleyeceğini tam olarak bilmese bile,genç kadını en azından arkadaş olarak hayatında istiyordu.Bu yüzden,Yeşim hanımın Mevsim'den haberi olsa iyi olurdu.

"O hediye,sana şu un kurabiyelerini hazırlayan kız için anne.Teşekkür etmek istedim.Onları hazırlayabilsin diye,olması gerekenden çok daha erken işe geldi."

diye konuştu neşeyle.Duydukları Yeşim hanımın hoşuna gitmişti.

"Çok iyi düşünmüşsün Rengim'cim.Ona tekrar teşekkürlerimi ilet lütfen."

diyerek gülümsedi.Anlaşılan genç kadın oğlunu fazlasıyla etkilemişti.

"Artık zamanı geldi.Bir aile kurup hayatını bir düzene soksa hiç fena olmaz."