ZENCEFİL CAFE

67.BÖLÜM

Kapıyı kapatıp dışarı çıktıktan yalnızca 1-2 saniye sonra etrafları bir gazeteci ordusuyla sarıldı.Gerek Mevsim,gerekse Rengim bu duruma çok şaşırmışlardı.

"Rengim Bey,yanınızdaki genç kadın yeni sevgiliniz mi?"

"Ne zamandır tanışıyorsunuz?"

"Nasıl tanıştınız?"

"Uzun zamandır süren yalnızlığınız sona erdi diyebilir miyiz?"

Genç kadın,soru yağmuru karşısında ne yapacağını bilemezken,Rengim kısa bir süre düşündükten sonra kendini toparlamayı başarıp konuştu.

"Arkadaşlar,bir kaç saat önce de konuştuk sizinle.Henüz birbirimizi tanıma aşamasındayız.Zamanı geldiğinde,hepinize ben ya da menajerim Tuna Bey tarafından daha ayrıntılı bilgi verilecek.Şimdi,eğer yakında başlayacak konserlerim hakkında sorunuz varsa memnuniyetle cevaplarım.Ama özel hayatım hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum.İyi geceler!"

Genç adam konuştuğu sırada Mevsim,hayran hayran onu izlemişti.Rengim,onun aksine nasıl da sakindi?

"Ne zor bir hayat!Hayatıma onunla devam edeceksem,alışmalıyım tabi."

diye geçirdi aklından.Genç adam sözlerini bitirir bitirmez hafifçe koluna dokunarak onu gazetecilerden uzaklaştırmıştı.

Buna rağmen,onlar Mevsim'in evine doğru yürümeye başladıkları sırada arkalarından öncekilere benzer sorular duyulmaya devam ediyordu.

Aradan 5 dakika geçtiğinde,zor da olsa gazetecileri geride bırakmayı başarmışlardı.Rengim,

"Afedersin aşkım!Daha ilk andan böyle bir durumda kalmanı istemezdim."

diyerek aralarındaki sessizliği bozan oldu.Yüzündeki ifade de en az sesi kadar mahçuptu.

Onun halini gören genç kadın

"Bunda özür dilenecek bir şey yok ki canım.Ben durumu çok iyi idare ettiğini düşünüyorum."

diye karşılık verirken gülümsemeden edememişti.Rengim'den ses çıkmayınca devam etti.

"Gazetecileri de anlamak lazım değil mi?İnsan senin kadar tanınmış biri olunca,özel hayatı dikkat çekiyor doğal olarak.Hem de her şeyden çok.Ama merak ettikleri kişinin "ben"olması enteresan gerçekten.Yani benim merak edilecek neyim var?Gayet sıradan biriyim işte."

Genç kadının son söylediklerinin ardından bu kez gülümseyen Rengim'di.Zira o,bu konuda  Mevsim'den tamamen farklı düşünüyordu.Neşeyle

"Sen ve sıradan olmak?Kesinlikle çok yanlış düşünüyorsun peri kızı!Mesela ben,senin hakkında o kadar çok şey öğrenmek istiyorum ki!"

diyerek aklındakileri söze dökmekten de çekinmedi.Mevsim,duyduklarına çok sevinerek hemen sormuştu.

"Öyle mi?Hakkımda ne merak ediyorsun mesela?"

"Dediğim gibi sormak istediğim çok şey var güzelim.Ama şiir sevip sevmediğinle başlayabiliriz.Seviyorsan,favori şairin kim?"

"Senin merakın bana olan ilgin,sevgin yüzünden canım.Sorunun cevabına gelirsek;evet,şiir severim.En sevdiğim şairlerden biri de Edip Cansever."

"Az önce de dediğim gibi,böyle düşünmekle hata ediyorsun aşkım!Bak gör,yakında o yaptığın harika pasta ve kurabiyeler sayesinde sen de en az benim kadar,hatta belki de çok daha fazla ünlü olacaksın.Sonra da gazeteciler senin peşinden koşmaya başlayacaklar."