சீதாவின் வீட்டிற்கு முன் வண்டியை நிறுத்தினான் சந்துரு....இருவரும் வண்டியிலிருந்து இறங்கினர்.....
"டேய் வாடா...."சந்துரு கூறினான்
"இல்லடா....நீ போய்ட்டு வா....நான் வரல...."மோகித் கூறினான்
"சீதாவோட அப்பா ரொம்ப நல்ல மனுஷன்டா.....அதனால தான் சொல்றேன், நீ கொஞ்சமும் தயங்க வேண்டாம்....அது மட்டும் இல்லாம,என்கூட வர்றதுக்கு எதுக்குடா தயங்குற..."சந்துரு கேட்டான்
"நான் தான் சொல்றேன்ல.....நீ போ,நான் இங்க வெயிட் பண்றேன்....."மோகித்தின் பதிலிது
"தினமும் சீதாவ பத்தி நலம் விசாரிக்குற.....அவள பாக்குறதுக்கு மட்டும் ஏன் இந்த தயக்கம்.....உன் மனசுல என்ன ஓடுதுன்னே புரியல....சரி,இந்தா சாவி....பக்கத்துல இருக்க டீ கடைல போய் உட்காரு....."சந்துரு சாவியை நீட்ட,அதை பெற்றுக்கொண்டான் மோகித்
சந்துருவும் உள்ளே சென்றுவிட்டான்....மனதில் ஏதோ சிந்தனையோடு,சீதாவின் வீட்டை நோக்கியவாறு நின்றான் மோகித்.....அவன் முகத்தில் ஒரு வாட்டம் தெரிந்தது....
இதையெல்லாம் பால்கனியில் நின்று கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள் சீதா....
திடீரென மோகித்தின் கண்கள் விரிந்தன.....ஒருவித உணர்ச்சிபெருக்கும் ஆனந்தமும் அதில் வெளிப்பட்டது.....கண்களில் நீரும் நிரம்பிவிட்டது....இதை கவனித்த சீதா,அவனது பார்வை இருந்த இடத்தை நோக்கலானாள்......
அங்கு ஸ்ருதி நின்று கொண்டிருந்தாள்........
ஸ்ருதியை பார்த்து மோகித்தின் கண்கள்,ஏன் கலங்குகின்றன???என்ற குழப்பத்தில் இருந்தாள் சீதா......
ஸ்ருதியை நோக்கி நகர முற்பட்ட மோகித்,சீதாவை பார்த்துவிட்டான்.......இருவரும் ஒருவரையொருவர் நோக்கினர்......மோகித் மெலிதாய் தடுமாறினான்.....எனினும்,சீதாவை நோக்கி முறைத்து விட்டு,பைக்கில் ஏறியவன்,சாவியை திருக்க...வண்டி நகர்ந்தது....
ஏதும் புரியாமல் குழம்பி நின்றாள் சீதா......
"ஹாய்....சீதா...."சந்துருவின் குரல் கேட்டு திரும்பினாள் சீதா
